Problemy skórne są w dzisiejszych czasach dość częste, co nierzadko wiąże się z wszechobecnym stresem, zanieczyszczeniem organizmu toksynami, spalinami i niezdrową żywnością, niedoborami pokarmowymi oraz stosowaniem nadmiernej ilości kosmetyków (zwłaszcza wątpliwej jakości). Mogą wystąpić w każdym wieku i bez względu na płeć. Diagnostyką i leczeniem problemów skórnych zajmuje się lekarz dermatolog, co wymaga jednak dużego nakładu pracy również ze strony pacjenta (m.in. systematyczne stosowanie maści i lotionów, zmiana diety, suplementacja). Jakie są najczęściej diagnozowane problemy skórne?
Trądzik
Trądzik jest przewlekłą chorobą skóry najczęściej występującą w okresie dojrzewania, ponieważ występowanie zmian skórnych w dużej mierze wiąże się tu z zaburzeniami gospodarki hormonalnej, do której dochodzi głównie podczas dorastania. Bezpośrednią przyczyną zmian trądzikowych jest nadprodukcja sebum (do której dochodzi zwykle właśnie przy zmianach hormonalnych), które stwarza idealne środowisko rozwoju dla bakterii bytujących na skórze. Bakterie te przyczyniają się do występowania stanów zapalnych, a w konsekwencji tego do zaskórników, krostek, grudek, ropnych wyprysków. Czynnikami nasilającymi trądzik są: stres, ostra i słodka dieta, kosmetyki komedogenne, niewłaściwa pielęgnacja skóry.
Grzybice skóry
Grzybice skóry to zakażenia skóry wywołane przez grzyby chorobotwórcze, takie jak dermatofity, drożdżaki (np. Candida) i pleśnie. Są dość powszechne i mogą pojawić się na różnych częściach ciała — od skóry głowy, przez pachy, po stopy i paznokcie. Zmiany grzybicze są z reguły zaczerwienione, z wyraźnie zaznaczoną krawędzią. Skóra na zmianie może być sucha, szorstka, czasem się łuszczy (zwłaszcza na zewnętrznych krawędziach). Towarzyszy temu silny świąd skóry lub pieczenie skóry zmian. Paznokcie mogą być żółte, zgrubiałe, łamliwe, z odklejoną płytką. Do zakażenia dochodzi w momencie bezpośredniego kontaktu z grzybami, np. na basenie lub w innych miejscach publicznych.
Choroby wirusowe skóry
Oddzielną grupą problemów skórnych są choroby wirusowe, w przebiegu których dochodzi do rozwoju objawów dermatologicznych. Są nimi zwłaszcza: ospa wietrzna, odra, różyczka, trzydniówka, rumień zakaźny, opryszczka wargowa, opryszczka genitalna. Przy tego typu chorobach (zwykle poza opryszczką) pojawiają się jednocześnie objawy ogólnoustrojowe związane z faktem przeniknięcia do organizmu wirusów, np. gorączka, dreszcze, złe samopoczucie czy powiększenie węzłów chłonnych. Zmiany skórne są rozsiane po całym ciele, choć zwykle najpierw pojawiają się w ściśle określonych dla danej choroby lokalizacjach, co może nieco uprościć diagnostykę.
Choroby bakteryjne skóry
Jeśli do organizmu przeniknie patogen bakteryjny, również może dojść do wystąpienia charakterystycznych zmian skórnych. Takimi chorobami bakteryjnymi są zwłaszcza: liszajec zakaźny, niesztowica czy zapalenie mieszków włosowych. Szczególnie częsty jest liszajec zakaźny, wywołany zwykle przez gronkowca złocistego lub paciorkowca β-hemolizującego grupy A – Streptococcus pyogenes, rzadziej zaś przez bakterie beztlenowe. Choroba pojawia się głównie w miejscach drobnych urazów, otarć naskórka, w okolicach eksponowanych jak twarz czy ręce. W jej przebiegu pojawiają się pęcherzyki wypełnione treścią ropną.
Alergie skórne
Wszelkiego rodzaju uczulenia (alergie) także często przebiegają ze zmianami skórnymi. W szczególności jeśli są to alergie kontaktowe i pokarmowe. Kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy) to jedna z najczęstszych reakcji niepożądanych o charakterze alergicznym, jakie występują np. po użyciu kosmetyków. Nazwa patologii sugeruje, że zmiany tworzą się w konsekwencji bezpośredniego kontaktu czynnika wywołującego ze skórą. Wyróżnić należy również reakcje fotouczulające, które należą do fotodermatoz egzogennych, co oznacza, że do ich powstania niezbędne jest promieniowanie oraz czynnik zewnętrzny (lek, kosmetyk, sok rośliny), który uwrażliwia skórę na działanie światła.
Przewlekłe schorzenia dermatologiczne
Do grona najczęściej diagnozowanych przewlekłych schorzeń dermatologicznych zaliczyć można m.in.:
- atopowe zapalenie skóry (AZS) – choroba o podłożu autoimmunologicznym i alergicznym, w przebiegu której skóra ma zaburzoną barierę ochronną, przez co szybciej traci wodę i łatwiej przepuszcza alergeny, bakterie, drażniące substancje. Skóra staje się wyjątkowo sucha, łuszcząca, swędząca skóra, zaczerwieniona;
- łuszczyca – przewlekła, autoimmunologiczna choroba skóry, wywołująca zbyt szybkie namnażanie się komórek naskórka. U zdrowego człowieka komórki skóry odnawiają się co około 28 dni, natomiast u pacjenta z łuszczycą nawet co 3–4 dni, w efekcie czego skóra nie nadąża się złuszczać. Tworzą się grube łuski i stany zapalne;
- łojotokowe zapalenie skóry – przewlekła, nawracająca choroba skóry, która dotyczy miejsc z dużą ilością gruczołów łojowych, a więc twarzy, owłosionej skóry głowy, uszu, klatki piersiowej i pleców. Wiąże się z nadprodukcją sebum oraz obecnością drożdżaków z rodzaju Malassezia, które intensywniej tworzą się w tłustym środowisku.
Takich chorób jest znacznie więcej, dlatego przy wystąpieniu jakichkolwiek niepokojących zmian skórnych, zawsze warto udać się do dermatologa. Każdy problem wymaga bowiem innego leczenia, a dobór leków i postępowania bywa niemożliwy w sposób samodzielny.
Polecane produkty:
|
Czarnuszka siewna
Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej... |
|
Olej z czarnego kminku
Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Narbutt J., Najczęstsze dermatozy w praktyce lekarza rodzinnego, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2019.
- Szybiak J., Wiechuła D., Problemy skórne związane ze stosowaniem kosmetyków, Przegl Dermatol 2013, 100, 392–399.
- Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
