Steroidy to organiczne związki chemiczne będące lipidami, pełniące w organizmie człowieka wiele ważnych funkcji. W fizjologii i medycynie najważniejszymi steroidami są cholesterol oraz jego pochodne – hormony steroidowe. Steroidy wykorzystuje się również w medycynie, jest to grupa leków nazywana glikokortykoidami, wykazująca silne działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne i immunosupresyjne.
Hormony steroidowe
W ludzkim ustroju znajduje się kilkadziesiąt różnych hormonów steroidowych, jednak najistotniejszymi spośród nich są:
- żeńskie hormony płciowe – progesteron, estrogeny;
- męskie hormony płciowe – androgeny, testosteron;
- kortykosteroidy (glikokortykosteroidy i mineralokortykosteroidy) – m.in. kortyzon, aldosteron;
- LH i FSH (hormon luteinizujący i hormon folikulotropowy).
Do grona hormonów steroidowych zalicza się także witaminę D, której popularność w ostatnich latach znacznie wzrosła. Za syntezę i wydzielanie hormonów steroidowych odpowiadają głównie gonady, a także przysadka mózgowa. Ich funkcje w organizmie są niezwykle istotne, m.in.:
- warunkowanie zapłodnienia, wpływ na rozrost endometrium, utrzymywanie ciąży (progesteron);
- warunkowanie rozwoju cech płciowych kobiet, regulacja cyklu menstruacyjnego, hamowanie komórek rakowych, wpływ na dojrzewanie plemników (estrogeny);
- rozwój cech płciowych męskich, zwiększanie libido, regulacja metabolizmu i procesów spermatogenezy (androgeny);
- regulacja transportu jonów w cewkach nerkowych, retencja sodu i chloru, stabilizacja ciśnienia tętniczego krwi (mineralokortykoidy);
- wpływ na kształtowanie się zębów i kości, zmniejszanie ryzyka krzywicy i osteoporozy, zwiększanie gęstości mineralnej kości (witamina D).
Poziom hormonów steroidowych można szybko określić na podstawie badania krwi. Diagnostyką i leczeniem zaburzeń w ich obrębie zajmuje się endokrynolog.
Cholesterol
Cholesterol to substancja lipidowa występująca we wszystkich komórkach organizmu (tworzy m.in. ich błony komórkowe). Wyróżniamy 2 podstawowe frakcje:
- LDL – lipoproteiny o niskiej gęstości, których nadmierna ilość może odkładać się w ścianach naczyń krwionośnych, tworząc złogi nazywane blaszkami miażdżycowymi. Dostarczamy je do organizmu wraz z dietą;
- HDL – lipoproteiny o dużej gęstości, których głównym zadaniem jest m.in. usuwanie nadmiaru cholesterolu LDL z tkanek obwodowych, chroniąc przed miażdżycą i innymi chorobami.
Normy dla poszczególnych frakcji cholesterolu i związków tłuszczowych w organizmie prezentują się następująco:
- LDL – do 115 mg/dl;
- HDL – powyżej 45 mg/dl dla kobiet oraz powyżej 40 mg/dl dla mężczyzn;
- cholesterol całkowity – do 190 mg/dl;
- trójglicerydy – poniżej 150 mg/dl.
Aby uchronić się przed negatywnymi konsekwencjami nadmiaru cholesterolu w organizmie, przede wszystkim należy zwrócić uwagę na codzienną dietę. Musi ograniczać spożycie źródeł cholesterolu, którymi są tłuste mięsa i podroby (zwłaszcza boczek, słonina, smalec, wyroby garmażeryjne, kiełbasy, pasztety czy wędliny o wysokiej zawartości tłuszczu), a także tłuste przetwory mleczne i produkty zawierające w składzie olej palmowy.
Należy pamiętać, że cholesterol HDL jest korzystny, a wręcz niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Odpowiada za syntezę witaminy D3 oraz hormonów steroidowych (np. estrogeny, testosteron, kortyzol), pomaga trawić tłuszcze i absorbować zawarte w nich witaminy: witaminę A, witaminę D, witaminę E i witaminę K.
Glikokortykoidy
Glikokortykoidy to grupa leków zawierających w składzie głównie kortyzol i jego pochodne, wykorzystywana przede wszystkim do leczenia chorób z autoagresji (tzw. choroby autoimmunologiczne). Ograniczają aktywność układu immunologicznego przez obniżenie zarówno aktywności krążących komórek immunologicznych, jak i produkcji limfocytów w szpiku kostnym. Znajdują zastosowanie m.in. w leczeniu chorób takich jak:
- reumatoidalne zapalenie stawów;
- toczeń rumieniowaty układowy;
- twardzina układowa;
- atopowe zapalenie skóry;
- silne łojotokowe zapalenie skóry;
- dna moczanowa;
- astma oskrzelowa;
- nieswoiste stany zapalne jelit;
- stwardnienie rozsiane;
- egzema.
I wiele innych. Znacznie łagodzą one ich objawy, pozwalając ustabilizować i wyciszyć chorobę, jednak ich długotrwałe stosowanie wiąże się z wieloma skutkami ubocznymi (np. zespół Cushinga, spadek odporności, ścieńczenie skóry). Ponadto kortykoidy obniżają stężenie jonów wapnia przez hamowanie powstawania i aktywności osteoklastów. Zwiększa to ryzyko osteoporozy, gdyż spowalnia tworzenie nowej tkanki kostnej i nasila resorpcję. Większość glikokortykoidów wydawana jest wyłącznie na receptę.
Polecane produkty:
BIO Acerola - naturalna witamina C
Bio Acerola to 100% naturalna witamina C, pozyskiwana z owoców wiśni Acerola. Rosną one na ekologicznej uprawie, gdzie zachowane są najwyższe standardy jakościowe. Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Ganong W., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008.
- Górski J., Fizjologia człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.
- Silverthorn D., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
- Traczyk W., Fizjologia człowieka w zarysie, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007.
- Nagalski A., Kiersztan A., Fizjologia i molekularny mechanizm działania glikokortykoidów, Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej, 64/2010.