Neutrofile

Spis treści

Koenzym Q10 promocja

Koenzym Q10 promocja

Neutrofile to inaczej granulocyty obojętnochłonne, będące ważnym elementem grona krwinek białych. Ich najważniejszą funkcją jest wspieranie układu immunologicznego w zwalczaniu rozmaitych infekcji i chorób. Posiadają zdolność fagocytozy, dlatego określa się je również mianem fagocytów. Poziom tych komórek określa się na podstawie standardowej morfologii krwi.

Neutrofile

Neutrofile – co to są?

Neutrofile to podtyp krwinek białych, nazywanych również leukocytami. Krew ludzka w warunkach prawidłowych zawiera 4000-11000 leukocytów na mikrolitr. W zależności od ziarnistości w cytoplazmie wyróżniamy agranulocyty oraz granulocyty. Agranulocytami nazywamy limfocyty i monocyty, natomiast wśród granulocytów (posiadających ziarnistości) wyróżnia się:

  • neutrofile – granulocyty obojętnochłonne, stanowiące nawet do 70% całej puli leukocytów;
  • bazofile – granulocyty zasadochłonne, stanowiące poniżej 1% puli leukocytów;
  • eozynofile – granulocyty kwasochłonne, stanowiące do 4% wszystkich leukocytów.

Najliczniejsze są więc właśnie neutrofile. To okrągłe krwinki, większe nawet od erytrocytów. Pobudzone potrafią zmieniać kształt i formować wypustki zwane filopodiami. Młode neutrofile są wyposażone w owalne jądro komórkowe, które wraz z wiekiem dzieli się na luźno połączone segmenty (zwykle 2-5). Neutrofile mają zdolność szybkiego gromadzenia się w miejscach uszkodzenia tkanek. Ich czas przeżycia w krwiobiegu jest jednak bardzo krótki (połowa komórek ginie już po około 6 godzinach). Normy dla poszczególnych granulocytów prezentują się następująco:

  • neutrofile (granulocyty obojętnochłonne) – 3000-6000 ki/ul;
  • eozynofile (granulocyty kwasochłonne) – 150-300 ki/ul;
  • bazofile (granulocyty zasadochłonne) – 0-100 ki/ul.

Poziom neutrofilów można stwierdzić na podstawie zwykłego, podstawowego badania krwi.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Neutrofile – funkcje

Neutrofile stanowią odpowiedź organizmu na toczący się w nim proces zapalny, zwłaszcza wywołany bakteriami. Produkty bakteryjne przyciągają neutrofile w miejsce ich lokalizacji, w efekcie czego komórki te wiążą je ze swoimi receptorami. Następuje egzocytoza i tzw. wybuch tlenowy. Podwyższony poziom neutrofili zauważymy m.in. w przebiegu chorób autoimmunologicznych, nowotworach czy grypie i zapaleniu płuc. Mogą również wydzielać czynniki biorące udział w zwalczaniu stanów zapalnych, np. różnego rodzaju leukotrieny.

Neutrofile poniżej normy

Poziom neutrofilów poniżej normy nazywa się neutropenią. Do najczęstszych przyczyn tego stanu zaliczamy:

Neutropenia wiąże się głównie ze znacznym spadkiem odporności. Pacjent często zapada na różnego rodzaju choroby i infekcje, a czas ich leczenia jest znacznie dłuższy niż ma to miejsce w przypadku osób z prawidłowym poziomem neutrofilów. Do objawów klinicznych neutropenii mogą należeć owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej lub zapalenie błon śluzowych dziąseł. Mogą również występować: zapalenie ucha środkowego, zakażenie skóry (w tym zapalenie tkanki łącznej i wypryski), zapalenie węzłów chłonnych, zapalenie płuc i posocznica bakteryjna. Obniżone neutrofile u dziecka mają takie samo podłoże i obraz kliniczny. Leczeniem zajmuje się natomiast pediatra.

Neutrofile podwyższone

Podwyższony poziom neutrofilów można określić mianem leukocytozy, ponieważ stanowią one największą frakcję leukocytów. Możliwe przyczyny:

I wiele więcej. Możliwa etiologia jest tak rozbudowana, że samo stwierdzenie podwyższonych neutrofilów niewiele mówi lekarzowi. Należy ocenić pozostałe elementy morfotyczne, a nierzadko wykonać dodatkowe badania obrazowe czy badania hormonalne. W większości przypadków wysokie neutrofile nie są powodem do wielkiego niepokoju. Dolegliwość może przebiegać bezobjawowo. Jeśli natomiast obserwuje się objawy, są to zwykle różnego rodzaju zmiany skórne i stany zapalne.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Wołowiec D., Interpretacja wyników hematologicznych badań laboratoryjnych w praktyce lekarza rodzinnego, Lekarz POZ, 1/2018.
  2. Silverthorn D., Fizjologia człowieka – zintegrowane podejście, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
  3. Gołąb J., Lasek W., Jakóbisiak M., Stokłosa T., Immunologia, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2017.
  4. Ganong W., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008.
  5. Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów

Najpopularniejsze w Zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *