Drakunkuloza to choroba tropikalna zaliczana do grona chorób pasożytniczych. Przyczyną jej powstawania jest przeniknięcie do organizmu człowieka nicieni Dracunculus medinensis. Dzięki działaniom zapobiegawczym WHO choroba ta współcześnie dotyczy głównie rejonów Afryki Równikowej, a i tak częstotliwość jej występowania znacznie maleje.
Drakunkuloza – przyczyny
Drakunkuloza to choroba pasożytnicza wywoływana przez nitkowca podskórnego Dracunculus medinensis. Do zarażenia człowieka dochodzi podczas spożycia wody, w której znajdują się skorupiaki z rzędu widłonogów. Pełnią one rolę żywicieli pośrednich dla zakaźnej larwy pasożyta. Trawienie widłonoga w ludzkim układzie pokarmowym uwalnia larwy, które migrują do tkanek podskórnych, gdzie łączą się w pary, a potem zapłodnione pasożyty żeńskie dojrzewają i wywołują szereg dolegliwości i konsekwencji zdrowotnych. Samice tego gatunku osiągają nawet 120 cm długości.
Obecnie choroba pojawia się prawie wyłącznie na terenach Afryki i nie jest już aż tak dużym zagrożeniem. Wszystko dzięki szeroko zakrojonym działaniom Światowej Organizacji Zdrowia. Każdego roku odnotowuje się coraz mniej przypadków drakunkulozy.
Drakunkuloza – objawy
Obraz kliniczny drakunkulozy jest bardzo charakterystyczny, a pierwsze objawy pojawiają się około 10-14 miesięcy po wniknięciu pasożytów do ludzkiego organizmu. Obejmują objawy ogólnoustrojowe, takie jak:
- umiarkowanie nasilona gorączka;
- swędząca wysypka, która może dotyczyć całego ciała;
- nudności i wymioty;
- biegunka;
- zawroty głowy.
Wraz z rozwojem choroby w obrębie kończyn dolnych rozwija się obrzęk, który następnie przekształca się w bolesne pęcherze na skórze. Co nietypowe, pękają one podczas kontaktu z wodą, aby znajdujące się w nim pasożyty odsłoniły część swojego ciała i uwolniły larwy trafiające bezpośrednio do wody. Tam są zjadane przez opisane wyżej skorupiaki, a cały cykl rozpoczyna się na nowo. Oprócz objawów ogólnoustrojowych oraz piekących, bolesnych zmian skórnych w przebiegu drakunkulozy pojawić może się wiele dolegliwości związanych z reakcją alergiczną, w tym nawet duszności czy pokrzywka.
Diagnostyka drakunkulozy
Rozpoznanie drakunkulozy jest zwykle kliniczne, opiera się na typowym obrazie choroby. Badania laboratoryjne są rzadko konieczne, choć zawsze warto je wykonać dla potwierdzenia rozpoznania. Głównymi cechami pozwalającymi na stwierdzenie drakunkulozy są: bolesny pęcherz pojawiający się najczęściej na stopie, podudziu lub dłoni, uczucie pieczenia, które pacjenta skłania do zanurzania kończyny w wodzie, a następnie owrzodzenie, z którego wydostaje się nitkowaty robak.
Jeśli lekarz zdecyduje o potrzebie wykonania badań dodatkowych, najczęściej są to badania mikroskopijne larw znajdujących się w płynie pobranym z owrzodzeń lub pęcherzy skórnych, ewentualnie identyfikacja pasożyta pobranego bezpośrednio z rany. Najczęściej jednak badania dodatkowe nie są potrzebne.
Drakunkuloza – leczenie
Drakunkuloza jest o tyle groźna i uciążliwa, że w jej leczeniu nie stosuje się leków przeciwpasożytniczych, ponieważ pasożyt jest odporny na większość farmakoterapii, zatem są one po prostu nieskuteczne. Podstawową metodą leczenia jest mechaniczne usunięcie robaka i odpowiednia pielęgnacja rany, najlepiej pod kontrolą lekarza, który przepisze do tego właściwe antyseptyki. Samo wyjęcie robaka z rany również musi odbywać się w odpowiednich warunkach i zgodnie z metodyką tego zabiegu. Wyjmuje się go bardzo delikatnie i powoli, co może trwać nawet od kilku dni do kilku tygodni, zależnie od długości i stanu robaka. Zbyt szybkie pociąganie go często skutkuje oderwaniem fragmentu lub wtórnym zakażeniem bakteryjnym.
Jednocześnie prowadzi się leczenie farmakologiczne, w tym antybiotykoterapię i leczenie przeciwzapalne. Metronidazol i tiabendazol były stosowane pomocniczo, ponieważ mogą ułatwiać wyjście robaka, jednak zawsze należy mieć na uwadze, że nie zabijają skutecznie pasożyta i nie są rutynowo rekomendowane. Nie istnieje lek, który mógłby szybko i bezpiecznie wyeliminować nicienia.
Polecane produkty:
|
Czarnuszka siewna
Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej... |
|
Olej z czarnego kminku
Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- https://www.orpha.net/pdfs/data/patho/PL/Drakunkuloza-PLplAbs5518.pdf.
- Korzeniewski K., Choroby skóry w gorącej strefie klimatycznej, Forum Medycyny Rodzinnej 2013;7(4):185-197.
