Brak apetytu u dziecka jest bardzo częstym zjawiskiem. Mianem tym określa się przede wszystkim utratę chęci do jedzenia jakichkolwiek pokarmów – dziecko woli się bawić lub wykonywać dowolne inne czynności. W praktyce jednak takie dzieci nie chcą jeść zdrowych, normalnych posiłków, a chętnie sięgają po słodycze lub swoje ulubione produkty. Z czego to może wynikać?
Brak apetytu u dziecka – przyczyny
Najczęstszą, przemijającą przyczyną braku apetytu u dziecka jest choroba lub infekcja. Dotyczy to zarówno problemów zdrowotnych o charakterze przewlekłym, jak również chorób wieku dziecięcego (ospa wietrzna, odra, świnka itd.) czy zwykłej grypy. Zwłaszcza jeśli dziecko zmaga się z gorączką, biegunką, bólem brzucha lub nudnościami, nie będzie chciało normalnie jeść i jest to zjawisko względnie fizjologiczne. Inne możliwe przyczyny braku apetytu u dziecka:
- podawanie mu nowych produktów, których nie zna;
- silny stres, np. w związku z nieprzyjemną atmosferą w domu lub problemami w szkole;
- podawanie mu produktów, których nie lubi;
- niedobory witamin i minerałów, których objawami są właśnie spadki apetytu;
- zespół jelita drażliwego;
- alergie pokarmowe;
- niewyspanie się;
- próchnica zębów lub inne choroby jamy ustnej powodujące ból podczas żucia kęsów pokarmowych;
- choroby układu pokarmowego przebiegające z dyskomfortem brzucha, niestrawnościami lub zaburzeniami oddawania stolca, np. celiakia;
- infekcje pasożytnicze, np. owsica, tasiemczyca;
- anemia;
- cukrzyca typu I;
- choroba nowotworowa;
- złe nawyki żywieniowe, np. zbyt dużo cukrów prostych w codziennej diecie.
Brak apetytu u dziecka może mieć więc przyczyny zarówno fizjologiczne, jak i przyczyny patologiczne. Ważne jest, aby ustalić czas trwania problemu i zaobserwować ewentualne objawy, które temu towarzyszą. W niektórych przypadkach wskazana jest też wizyta u pediatry i/lub dietetyka dziecięcego.
Brak apetytu u dziecka – konsekwencje
Chwilowy, np. kilkudniowy, brak apetytu u dziecka wynikający z infekcji i problemów przemijających nie powinien wzbudzać większego niepokoju rodziców. Powinni oni zadbać jedynie, aby podawane dania były dla dziecka jak najbardziej atrakcyjne, ewentualnie wzbogacone suplementacją. Jeśli jednak problem braku apetytu ma charakter przewlekły, zawsze należy się zaniepokoić i rozpocząć diagnostykę w tym kierunku. Konsekwencje długotrwałego braku apetytu mogą prowadzić do niedożywienia, anemii, silnych niedoborów pokarmowych. To zaś skutkuje m.in.:
- zahamowaniem wzrastania kości długich, a więc niskim wzrostem dziecka i spowolnionym przyrostem masy ciała;
- drażliwością i wahaniami nastroju;
- bezsennością;
- osłabieniem i przewlekłym zmęczeniem;
- zaburzeniami trawiennymi;
- spowolnieniem rozwoju intelektualnego;
- problemami z koncentracją i pamięcią, co przekłada się na wyniki szkolne;
- spadkiem wydolności i osłabieniem mięśnia sercowego;
- krzywicą;
- spadkiem odporności.
I wieloma innymi dolegliwościami. Obraz kliniczny może być też specyficzny dla niedoboru poszczególnych składników diety.
Brak apetytu u dziecka – leczenie
Jeśli brak apetytu ma charakter przewlekły lub towarzyszą mu niepokojące objawy, należy udać się do pediatry, aby wykluczyć przyczyny zdrowotne. Z reguły lekarz przeprowadza badanie podstawowe (osłuchiwanie klatki piersiowej, ocena migdałków, palpacja brzucha) i przeprowadza wywiad z rodzicem. Jeśli stwierdzi infekcje bakteryjne, podaje antybiotyki, zaś przy infekcjach wirusowych przedstawia zalecenia domowe, ewentualnie wypisując leki przeciwgorączkowe. Jeśli jednak rozpoznanie nie jest pewne lub wskazuje na problemy przewlekłe, lekarz kieruje dziecko na badania laboratoryjne krwi, badania moczu i stolca. Analiza wyników może skłonić do skierowania dziecka do specjalisty, np. gastrologa, na dalszą diagnostykę.
Domowe sposoby na apetyt u dziecka
Apetyt u dziecka można zwiększać domowymi sposobami. Do podstawowych zależą:
- zwiększanie atrakcyjności wyglądu pokarmów, np. przygotowując z produktów spożywczych ciekawe wzory, zwierzątka czy proste postacie bajkowe;
- podawanie dziecku na jednym talerzu zarówno produktów, które lubi, jak i tych, które według rodziców powinny być podawane (błędem jest podawanie dziecku całego posiłku składającego się wyłącznie z mało lubianych produktów);
- włączenie dziecka w proces przygotowywania posiłków – wspólne gotowanie sprawia, że dzieci chętniej próbują efektu swoich działań;
- podawanie mniejszych porcji;
- regularna aktywność np. jazda na rowerze, zabawy na świeżym powietrzu, uczęszczanie na basen i inne;
- dbanie o przyjemną atmosferę podczas posiłku, np. poprzez rozmowę czy wesołą muzykę.
Błędem jest jednak odwracanie uwagi dziecka od posiłku drogą puszczania mu bajek w telewizji lub gier na telefonie. Powoduje to, że dziecko szybko uzależni się od rozwiązań elektronicznych i będzie musiało zawsze do posiłku otrzymać telefon lub bajkę. Dziecka nie można również zmusić do jedzenia. Im większy spokój i opanowanie wykażą rodzice, tym większa szansa, że dziecięce nawyki dotyczące jedzenia się unormują.
Polecane produkty:
|
Spirulina w tabletkach 100% naturalna
Spirulina zawiera wysokiej jakości naturalne witaminy i minerały. Jej skład to m.in. biotyna, kwas foliowy, beta-karoten, witamina D, witamina E oraz wiele innych witamin. To również źródło niezbędnych minerałów jak magnez, cynk, wapń, żelazo.. Zobacz więcej... |
|
Spirulina w proszku 100% naturalna
Spirulina w proszku wykorzystywana jest najczęściej do wykonywania odżywczych i oczyszczających maseczek wpływając m.in. na poprawę wyglądu skóry. Dostarcza niezbędne witaminy, minerały i inne składniki niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu.. Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Pasternak A., By niejadek zjadł… gdy dziecko cierpi na brak apetytu, Blog Przedszkola, 9/2011.
- Pietrzyk J., Kwinta P., Pediatria, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2018.
- Weker H., Barańska M., Strucińska M., Poradnik żywienia dziecka w wieku od 1. do 3. roku życia, Instytut Matki i Dziecka, 2012.
