Znamiona melanocytowe

Spis treści

Koenzym Q10 promocja

Koenzym Q10 promocja

Znamiona melanocytowe to zaburzenia pigmentacyjne, które mogą osiągać różną wielkość i rozmaity kształt. Są zmianami łagodnymi, choć u niektórych pacjentów mogą ulegać dysplazji i zmieniać się w nowotwór. Przy wszelkich niepokojących zmianach skórnych zawsze należy skonsultować się z lekarzem dermatologiem.

Znamiona melanocytowe

Znamiona melanocytowe – jak wyglądają?

Znamiona melanocytowe to widoczne, ograniczone, długotrwałe zmiany na skórze i błonach śluzowych zbudowane z melanocytów, tkanki łącznej i naczyń krwionośnych. Klinicznie stanowią zmiany plamiste lub zmiany grudkowe o zabarwieniu podobnym do koloru skóry, niebieskawym, brązowym lub nawet czarnym. Przyjmują różną wielkość oraz różne kształty – u niektórych osób rosną nawet do 20 cm. Lokalizują się na twarzy, kończynach lub tułowiu, można więc spotkać je na całym ciele.

Znamiona melanocytowe – skąd się biorą?

Wciąż nie do końca wiadomo, skąd biorą się zmiany melanocytowe. Mogą pojawić się na dowolnym etapie życia, np. w odpowiedzi na ekspozycję skóry na promieniowanie słoneczne. Obserwuje się też wrodzone znamiona melanocytowe, będące łagodnym rozrostem melanocytów. Wówczas zmiany obecne są już w momencie narodzin, a występują u 1% żywo urodzonych dzieci. Szacuje się, że częstość występowania wrodzonego znamienia melanocytowego wynosi poniżej 1:20 000 noworodków. Te łagodne proliferacje melanocytów częściej zaobserwować można u kobiet niż u mężczyzn.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Diagnostyka znamion melanocytowych

Znamiona melanocytowe powinny być skonsultowane z lekarzem dermatologiem, aby stwierdzić, czy nie są groźne (nie zostały pomylone z inną patologią) oraz czy mają tendencję do przemieniania się w zmiany nowotworowe. W pierwszej kolejności przeprowadza się dermatoskopię, czyli oglądanie zmian skórnych urządzeniem wielokrotnie powiększającym oraz wyposażonym w silne źródło światła. Dzięki temu pozwala na uwidocznienie nawet głębszych struktur na powierzchni oglądanej skóry. To badanie bezbolesne i całkowicie nieinwazyjne.

Następnie dermatolog może podjąć decyzję o pobraniu wycinka skóry (biopsji) do badań histopatologicznych. To badanie polega na analizie materiału biologicznego pod mikroskopem i nierzadko z wykorzystaniem odpowiednich barwników, co jest wyjątkowo rzetelne i szczegółowe.

Znamiona melanocytowe – usuwanie

Istnieje wiele metod usuwania znamion melanocytowych. Współcześnie najczęściej wykonuje się krioterapię, czyli wymrażanie znamion, co ma jednak zastosowanie głównie wtedy, gdy wystają one ponad powierzchnię skóry (a nie zawsze tak jest). Pozwala na pozbycie się pieprzyków i narośli, także o charakterze melanocytowym. Inną metodą jest laseroterapia z wykorzystaniem lasera frakcyjnego. Współczesna laseroterapia umożliwia eliminację skórnego problemu podczas kilkunastominutowego zabiegu, a gdy jest on większy – w ciągu kilku sesji terapeutycznych. Laser frakcyjny ablacyjny ma długość fali 10600 nm. Podczas zabiegu energia lasera absorbowana jest przez tkankę, w której dochodzi do odparowania wody oraz zjawiska koagulacji.

Ostatecznie dokonuje się chirurgicznego usunięcia znamion melanocytowych, co jednak może być uciążliwe, gdy są one rozległe lub znajdują się np. na twarzy. Usunięcie chirurgiczne znamienia wiąże się bowiem z powstaniem nieestetycznej blizny i z większym ryzykiem powikłań, niż ma to miejsce w przypadku powyższych metod.

Nie wszystkie znamiona melanocytowe należy jednak usuwać. Większość osób wciąż pozostawia je w spokoju, gdy dermatolog stwierdzi, że nie są zagrożeniem. W takich sytuacjach pacjent powinien pamiętać, aby raz w roku uczęszczać do dermatologa na kontrolę. Co więcej, jest ona wskazana każdemu człowiekowi, który na swoim ciele ma choćby jeden pieprzyk. Kontrola jest raz w roku refundowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) w przypadku każdej ubezpieczonej osoby.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Wroński K., Kaczor J., Masłowski Z., Frąckowiak L., Stefaniak P., Frąckowiak M., Średniej wielkości wrodzone znamię melanocytowe okolicy odbytu – opis rzadkiego przypadku, Nowa Med 2016; 23(3): 98-101.
  2. Kowalska-Olędzka E., Rudnicka L., Znamiona barwnikowe i czerniak u dzieci, Pediatria po Dyplomie, 3/2011.
  3. Mackiewicz-Wysocka M., The clinical picture and procedure with selected types of pigmented naevi, Przewodnik Lekarza, 7/2006.

Zapisz się do newslettera!

Kategorie wpisów

Najpopularniejsze w Zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *