Tkanka łączna

Spis treści

Koenzym Q10 promocja

Koenzym Q10 promocja

Tkanka łączna to w rzeczywistości nie pojedyncza tkanka, lecz ich grupa, rozlokowana po całym organizmie człowieka. To wiele różnych tkanek, różniących się między sobą budową i funkcją. Posiadają jednak wspólne pochodzenie (tkanka zarodkowa, mezenchyma) oraz wszystkie mogą wytwarzać włókna w istocie międzykomórkowej. Wyróżniamy 3 grupy tkanek łącznych: tkankę łączną właściwą, tkanki wyspecjalizowane oraz tkanki szkieletowe.

Tkanka łączna

Tkanka łączna właściwa

Występuje w różnych postaciach, jednak w największych ilościach w organizmie znajduje się tkanka łączna luźna oraz zbita. Luźna jest najmniej zróżnicowana i jednocześnie najbardziej rozprzestrzeniona w organizmie. Nie tworzy odrębnych narządów, pełni raczej funkcje materiału pomocniczego w ich budowie:

  • pokrywa powierzchnię narządów wewnętrznych;
  • towarzyszy naczyniom i nerwom;
  • wiąże między sobą twory zbudowane z innych tkanek;
  • łączy narządy.

Składa się z elementów komórkowych i istoty międzykomórkowej, przy czym ta druga zawiera galaretowatą istotę podstawową oraz włókna: kratkowe, klejodajne (kolagenowe) i sprężyste. Natomiast tkanka łączna zbita występuje w postaci ukształtowanej i nieukształtowanej. Postać ukształtowana tworzy błoniaste powięzie, torebki stawowe, więzadła i ścięgna. Z kolei postać nieukształtowana posiada stałą konsystencję, dużą ilość włókien i mało substancji międzykomórkowej, pełni jednak funkcje podobne do tkanki łącznej luźnej.

Tkanki wyspecjalizowane, czyli tkanki łączne o charakterze swoistym

Zaliczamy do nich między innymi tkanki:

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina
  • tłuszczową;
  • barwnikową;
  • siateczkową.

Tkanka tłuszczowa magazynuje tłuszcz i stanowi rezerwuar energii. Pełni ważne funkcje, ponieważ zapewnia odpowiednią izolację ciepła i chroni narządy wewnętrzne przed uszkodzeniami. Jej nadmiar jest jednak szkodliwy. Tkanka barwnikowa zawiera liczne komórki barwnikowe (stąd nazwa), tworzy blaszkę brunatną twardówki. Z kolei tkanka siateczkowa zbudowana jest z komórek gwiazdkowatych, zdolnych do fagocytozy i pinocytozy. Komórki te, wraz z wypustkami, tworzą sieci. W największych ilościach tkanka ta występuje w narządach limfatycznych, dlatego nierzadko zalicza się ją do układu odpornościowego ustroju.

Tkanka łączna szkieletowa

Tkankami łącznymi szkieletowymi są:

  • tkanka chrzęstna;
  • tkanka kostna.

Tkanka chrzęstna występuje w dorosłym życiu w 3 postaciach: szklistej, sprężystej i włóknistej, przy czym najbardziej rozpowszechniona jest tkanka szklista. Cechuje ją stałość konsystencji, nieznaczny stopień twardości, giętkość i sprężystość. Po zakończeniu wzrastania organizmu lokalizuje się w przymostkowych częściach żeber, na stawowych powierzchniach kości oraz w ścianach dróg oddechowych. Tkanka łączna sprężysta buduje małżowiny uszne, trąbki słuchowe i niektóre chrząstki krtani. Cechuje się dużą elastycznością. Natomiast tkanka łączna włóknista posiada budowę zbliżoną do tkanki łącznej zbitej, znajduje się m.in. w kręgach kręgosłupa, chrząstce spojenia łonowego i niektórych więzadłach.

Tkanka kostna to główny składnik szkieletu, zaczyna rozwijać się pod koniec 2. miesiąca życia płodowego. Posiada znaczny stopień twardości, ponieważ aż w 60-70% zbudowana jest ze składników mineralnych. Dzięki temu ma dużą wytrzymałość mechaniczną. Tkanka kostna pełni bardzo ważne funkcje:

  • umożliwia lokomocję i utrzymuje prawidłową motorykę ciała;
  • stanowi rusztowanie dla całego ciała, przyczepiają się do niej niemal wszystkie mięśnie i więzadła;
  • chroni ważne narządy wewnętrzne (np. czaszka ochrania mózg, zaś żebra chronią płuca i serce);
  • bierze udział w produkcji elementów morfotycznych krwi i składników limfy (odpowiada za to głównie szpik kostny zawarty wewnątrz kości).

Niektóre źródła podają, że do grona tkanek łącznych należy zaliczyć również krew i limfę, które krążą po całym ustroju naczyniami.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
  2. Ganong W., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.

Zapisz się do newslettera!

Kategorie wpisów

Najpopularniejsze w Zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *