Trądzik ropowiczy (inaczej: trądzik ropny) to ciężka postać kliniczna trądziku pospolitego. W jego przebiegu pojawiają się ropne torbiele, które szybko rozprzestrzeniają się na większe powierzchnie skóry i utrzymują się przez dłuższy czas. Leczenie dolegliwości jest skomplikowane i czasochłonne. Powinno przebiegać pod okiem doświadczonego dermatologa.
Trądzik ropowiczy – przyczyny
Powstawanie trądziku ropowiczego ma związek przede wszystkim ze zmianami hormonalnymi zachodzącymi w organizmie, dlatego najczęściej występuje u chłopców i dziewcząt w okresie dojrzewania. Na jego wystąpienie nie ma wpływu płeć. Bezpośrednią przyczyną jest nadmierna produkcja androgenów i testosteronu – hormonów, które pobudzają gruczoły łojowe do pracy. Nadmierna produkcja sebum prowadzi do zatkania się ujść gruczołów łojowych, co z kolei skutkuje stanem zapalnym i tworzeniem się ropnych zmian. Tym bardziej, że zablokowane gruczoły łojowe są idealnym siedliskiem do rozwoju bakterii i grzybów.
Co ciekawe, udowodniono, że skłonność do nadprodukcji łoju i trądziku ropowiczego może być uwarunkowana genetycznie, zaś tworzenie się zaskórników jest w wielu przypadkach dziedziczne. Choć najczęściej tę postać trądziku diagnozuje się w okresie dojrzewania, może pojawiać się także u osób dorosłych. Wówczas przyczynami są:
- przyjmowanie sterydów lub niewłaściwe suplementowanie witaminy B12;
- niedoczynność lub nadczynność tarczycy;
- zespół policystycznych jajników;
- przewlekła terapia hormonalna;
- stosowanie niewłaściwych kosmetyków;
- nadmierny stres w życiu codziennym;
- nieodpowiednia dieta, zwłaszcza bogata w cukry proste;
- niedokładne zmywanie makijażu, szczególnie na noc;
- zła higiena skóry.
Pojawienie się trądziku ropowiczego jest wskazaniem do pilnej konsultacji z dermatologiem.
Objawy trądziku ropowiczego
Większość zmian skórnych w przebiegu trądziku ropnego jest bolesne. Cechują się świądem i zaczerwienieniem, mimo tego nie należy ich rozdrapywać czy nawet delikatnie drapać, ponieważ może dojść do rozprzestrzenienia się bakterii czy grzybów na całej powierzchni skóry i nasilenia objawów. Krosty wypełnione są białą lub biało-żółtą ropą, a po ich wygojeniu się na powierzchni skóry pozostają blizny, nierzadko głębokie i szpecące. U innych wygojenie się krost skutkuje powstaniem ciemnych przebarwień na skórze, których trudno jest się pozbyć.
Co ciekawe, nasilenie zmian zmniejsza się latem, ponieważ ekspozycja skóry na słońce działa łagodząco w stosunku do trądziku ropowiczego. Choroba w większości przypadków ustępuje po okresie dojrzewania.
Zobacz również: Blizny potrądzikowe.
Trądzik ropowiczy – leczenie
Leczenie trądziku ropowiczego jest długie i skomplikowane, dlatego wymaga przede wszystkim motywacji i cierpliwości. Wybór odpowiedniej kuracji zależy od nasilenia zmian, a także wieku pacjenta i dokładnej przyczyny trądziku. Najczęściej stosuje się leczenie miejscowe – maści, kremy, pudry i aerozole o działaniu przeciwłojotokowym i przeciwzapalnym. Dobierając preparaty lecznicze należy zwracać uwagę, aby nie były one zbyt gęste czy ciężkie, ponieważ mogłyby jedynie dodatkowo zatkać ujścia gruczołów łojowych i mieszków włosowych.
W cięższych przypadkach konieczna jest antybiotykoterapia. W przypadku trądziku ropowiczego antybiotykami z wyboru są tetracykliny. Dodatkowo należy podawać retinoidy (pochodne witaminy A). Należy pamiętać, że retinoidy są wyjątkowo groźne dla płodu, dlatego około 2 miesiące po zakończeniu kuracji nie powinno się zachodzić w ciążę. W innym razie miejsce będzie mieć znacznie zwiększone ryzyko wad wrodzonych u dzieci.
Uzupełnienie leczenia stanowią indywidualnie dobrane zabiegi kosmetyczne (np. mikrodermabrazja) oraz fototerapia. Zabiegi fototerapii powinny mieć miejsce kilka razy w tygodniu. Warto także dbać o odpowiednie nawodnienie skóry i unikać spożywania słodyczy. W odniesieniu do leczenia domowego warto sięgnąć po zioła, np. ziele krwawnika, rdest ptasi, pokrzywę czy korzeń mniszka, które można stosować zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie.
Pielęgnacja skóry trądzikowej
Osoby z trądzikiem ropowiczym powinny szczególnie dbać o higienę skóry, duży nacisk kładąc na jej codzienne oczyszczanie. Kobiety nie powinny nakładać makijażu, zwłaszcza fluidów czy pudrów matujących, które prowadzą do zatkania gruczołów łojowych. Regularnie należy nawilżać skórę i ją regenerować, jednak wyłącznie z użyciem kosmetyków naturalnych, dedykowanych cerze problematycznej. Dobre efekty daje regularne wykonywanie peelingów chemicznych, zwłaszcza z dodatkiem kwasu pirogronowego, kwasu glikolowego czy kwasu trójjodooctowego. Blizny potrądzikowe można minimalizować np. krioterapią, czyli bezpiecznymi i bezbolesnymi zabiegami z wykorzystaniem ciekłego azotu. Skuteczna bywa także laseroterapia.
Polecane produkty:
|
Olej z czarnego kminku
Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej... |
|
Czarnuszka siewna
Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Webster G., Rawlings A., Trądzik – diagnostyka i leczenie, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2009.
- Kaszuba A., Trądzik pospolity, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2022.
