Czuje od siebie dziwny zapach

Spis treści

Koenzym Q10 promocja

Koenzym Q10 promocja

Jeśli ktoś czuje od siebie dziwny zapach, stał się ona bardziej intensywny lub wcześniej wcale nie występował, warto zwrócić uwagę na styl życia oraz udać się na podstawowe badania kontrolne, które zlecić może lekarz podstawowej opieki zdrowotnej w ramach NFZ. Może to wskazywać na różnego rodzaju schorzenia, ale także na nieodpowiednią dietę czy brak dostatecznej higieny osobistej.

Czuje od siebie dziwny zapach

Dziwny zapach z ust

Dziwny zapach bardzo często wydobywa się z jamy ustnej. Podstawową przyczyną nieświeżego oddechu są procesy gnilne resztek pokarmowych zachodzące w jamie ustnej. Ten typ halitozy stanowi blisko 90% wszystkich przypadków. Problem nasila się w momencie, gdy unikamy codziennego szczotkowania zębów i nitkowania przestrzeni międzyzębowych, gdzie gromadzą się nie tylko resztki jedzenia, ale również płytka nazębna bogata w bakterie. Najczęstsze czynniki ryzyka nieprzyjemnego, dziwnego, wręcz gnilnego zapachu z jamy ustnej:

Dziwny zapach (już nie o charakterze gnilnym) z ust może również wskazywać na choroby i schorzenia, zwykle dłużej trwające. Najczęstszymi spośród nich są:

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina
  • gorączka;
  • odwodnienie;
  • cukrzyca;
  • refluks żołądkowo-przełykowy;
  • infekcje bakteryjne gardła, krtani, zatok;
  • infekcje górnych dróg oddechowych;
  • końcowe stadium niewydolności nerek;
  • niewydolność wątroby;
  • zespół Sjogrena.

U pacjentów występować może też pseudohalitoza, w której przebiegu pacjent skarży się na występowanie nieprzyjemnego zapachu z ust, jednak nie jest on wyczuwalny dla osób trzecich. Problem ma podłoże psychiczne.

Dziwny zapach skóry

Dziwny, nietypowy zapach może wydzielać skóra pacjenta. W pierwszej kolejności należy się upewnić, że nie ma to związku z brakiem higieny osobistej lub stosowaną dietą – produktami, które mogą wyraźnie zmienić zapach skóry, są:

  • cukry proste;
  • czosnek;
  • cebula;
  • ostre przyprawy;
  • warzywa kapustne;
  • szparagi;
  • czerwone mięso.

Z kolei chorobami, w których przebiegu pojawia się dziwny zapach są:

  • cukrzyca – cywilizacyjna choroba metaboliczna należąca do grona chorób endokrynologicznych. Jej podłożem jest nieprawidłowa synteza lub całkowity braki insuliny, odpowiedzialnej za regulację stężenia glukozy we krwi. Skóra przyjmuje nietypowy zapach acetonu;
  • infekcje grzybicze – najczęściej spowodowane grzybami Candida Albicans, a ich czynnikiem ryzyka są wszelkie spadki odporności;
  • zaawansowana niewydolność nerek – w przebiegu tej choroby skóra może pachnieć mocznikiem lub amoniakiem. Przyczyną niewydolności nerek jest natomiast m.in.: zatrucie alkoholem, przewlekłe przyjmowanie niektórych leków, odwodnienie, wstrząs, nadciśnienie tętnicze;
  • zaawansowana niewydolność wątroby – skóra może wydzielać dziwny zapach gotowanej lub duszonej wątróbki, czemu towarzyszą inne objawy, np. plamy wątrobowe, hepatomegalia czy żółtaczka. Niewydolność wątroby może być konsekwencją zarówno złej diety i nałogów, jak i chorób przewlekłych czy urazów;
  • fenyloketonuria – choroba metaboliczna wiążąca się z niedoborem hydroksylazy fenyloalaniny. Charakterystycznym objawem fenyloketonurii jest mysi zapach potu.

Takich chorób może być więcej, zatem jeśli to skóra wydziela dziwny zapach, warto skonsultować się z lekarzem. Zwłaszcza jeśli stosowana dieta jest zdrowa i zbilansowana, a zapach nie przemija po kąpieli.

Dziwny zapach moczu

Wskutek wielu problemów zdrowotnych także mocz może zmienić swój zapach. Zapach moczu ogólnie nie należy do przyjemnych, a jego intensywność znacznie wzrasta przy odwodnieniu i zbyt niskiej dziennej podaży płynów. Jest on wówczas zagęszczony. Może stać się ostry i nietypowy przy spożywaniu znacznych ilości produktów bogatych w siarkę, a także bywa konsekwencją przyjmowania niektórych leków (wówczas przeważnie przypomina drożdże). W przebiegu infekcji dróg moczowo-płciowych mocz może pachnieć amoniakiem, zaś słodka, owocowa woń może wskazywać na cukrzycę lub zaburzenia metabolizmu aminokwasów.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Dudzik A., Chomyszyn-Gajewska M., Pseudohalitoza i halitofobia, Przegląd Lekarski, 5/2014.
  2. Pieniążek A., Pietrzak M., Halitoza – etiologia, metody diagnostyczne i leczenie, Journal of Health Study and Medicine, 2/2017.
  3. Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów

Najpopularniejsze w Zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *