Białkomocz to stan odnoszący się do występowania białka w moczu. Może mieć charakter fizjologiczny (zwykle poniżej 250 mg białka w moczu) lub patologiczny (powyżej 300 mg białka w moczu). Podczas diagnostyki przyczyny białkomoczu pod uwagę bierze się również gęstość białka. Diagnostyką i leczeniem zajmuje się najczęściej lekarz nefrolog lub lekarz podstawowej opieki zdrowotnej.
Białkomocz – przyczyny
W literaturze spotkać można wiele definicji białkomoczu, najczęściej za górną wartość prawidłową przyjmuje się wydalanie 150 mg białka z moczem dobowym przez osoby dorosłe i 250 mg w przypadku dzieci i osób w okresie dojrzewania. Jednak w innych źródłach górną granicą jest 300 mg na dobę, a niekiedy nawet 500 mg. W zależności od przyczyn wyróżniamy następujące rodzaje białkomoczu:
- kłębuszkowy – wskutek uszkodzenia bariery filtracyjnej kłębuszków nerkowych, np. w przebiegu pierwotnych i wtórnych glomerulopatii;
- cewkowy – wskutek niepełnej resorpcji zwrotnej białek przesączanych fizjologicznie, np. przy chorobach cewkowo-śródmiąższowych;
- z przeładowania – wskutek nadmiernego przesączania i niedostatecznej reabsorpcji białek drobnocząsteczkowych, np. przy hemoglobinurii, nefropatii szpiczakowej, mioglobinurii;
- tkankowy (pozanerkowy) – pochodzący z innych odcinków dróg moczowych niż nerki, co ma miejsce np. w przebiegu chorób zapalnych i nowotworów dróg moczowych.
Wskazując na konkretne choroby, białkomocz może pojawić się w przebiegu:
- cukrzycy;
- niewydolności mięśnia sercowego;
- zatruć;
- reakcji z nadwrażliwości;
- amyloidozy;
- zakażenia wirusem HIV;
- zespołu Fanconiego;
- zapalenia wątroby;
- kiły;
- chorób autoimmunologicznych.
Białkomocz jest jednym z najważniejszych objawów przewlekłej choroby nerek, dlatego nigdy nie należy go bagatelizować. Niekiedy jednak ma podłoże fizjologiczne (może pojawić się po wyjątkowo intensywnym treningu fizycznym). Dlatego nie zaleca się pozostawać aktywnym przez planowanym badaniem moczu. Innymi przyczynami białkomoczu fizjologicznego są: nadmierny stres, brak snu oraz zanieczyszczenia pochwy w przypadku kobiet.
Diagnostyka
Najprostszym sposobem na stwierdzenie białka w moczu jest wykonanie testu paskowego. Koszt opakowania pasków (zawierającego 100 sztuk) kosztuje zaledwie około 20 zł, dlatego osoby przewlekle chore powinny zaopatrzyć się w taki zestaw i regularnie kontrolować stan swojego zdrowia. Pasek nasączony jest wskaźnikiem pH, który zmienia kolor w obecności białek. Nie jest to jednak metoda bardzo dokładna, ponieważ fałszywy wynik może dać zasadowość moczu z innych przyczyn takich jak krwiomocz, a nawet przyjmowanie niektórych leków.
Bardziej dokładną metodą jest 24-godzinna zbiórka moczu, która następnie jest przewożona do laboratorium i badana przez specjalistów. Są oni w stanie nie tylko wykryć obecność białka w moczu, ale również podać jego ilość i gęstość. Dodatkowo zaleca się wykonanie badania oceniającego stężenie kreatyniny. Jeśli wyniki badań będą wskazywać na patologię, dalszym postępowaniem są szczegółowe badania: morfologia krwi, USG nerek i biopsja nerek.
Zobacz również: Częstomocz.
Białkomocz – objawy
U większości pacjentów białkomocz przebiega bezobjawowo. Ewentualne objawy wiążą się nie tyle z obecnością białka w moczu, o ile z chorobą podstawową, która do tego doprowadziła. Najczęściej obserwuje się opuchliznę pod oczami tuż po przebudzeniu się oraz bielactwo paznokci. Zespół nefrytyczny przebiegający z białkomoczem objawia się często obrzękami wokół kostek, nadciśnieniem tętniczym oraz krwiomoczem. Jeśli białkomocz jest bardzo nasilony, może pojawić się pieczenie cewki moczowej podczas mikcji.
Białkomocz – leczenie
Najskuteczniejszym postępowaniem z wyboru jest eliminacja przyczyny białkomoczu, a jeśli nie jest to możliwe, dążenie do ustabilizowania choroby. Przykładowo przy przewlekłej niewydolności nerek leczenie polega na zmniejszaniu nadciśnienia tętniczego, farmakoterapii obniżającej stężenie białka w moczu oraz stosowaniu odpowiedniej diety. Z kolei kiła jest chorobą bakteryjną, którą można wyleczyć, dlatego pacjentowi przepisuje się odpowiednio dobrane antybiotyki. Rokowania zależą od przyczyny białkomoczu.
Polecane produkty:
|
Czarnuszka siewna
Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej... |
|
Olej z czarnego kminku
Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
- Stompór T., Białkomocz, Forum Nefrologiczne, 1/2009.
- Topham P., Choroby nerek przebiegające z białkomoczem, Medycyna po Dyplomie, 5/2010.
