Lutropina nazywana jest również hormonem luteinizującym lub LH (w skrócie). To glikoproteinowy hormon gonadotropowy wydzielany przez przedni płat przysadki mózgowej. Spełnia ważne funkcje zarówno w organizmie kobiety, jak i mężczyzny, ponieważ oddziałuje bezpośrednio na gonady. Hormon ten współpracuje z FSH, czyli folikulotropiną, również syntezowaną przez przysadkę mózgową.
Lutropina – charakterystyka
LH to hormon składający się z podjednostek alfa i beta. W swojej budowie zawierają one:
- heksozy: mannozę i galaktozę;
- heksozaminy: N-acetylogalaktozaminę i N-acetyloglukozaminę;
- metylopentozę fruktozy;
- kwas sjalowy.
Półokres rozpadu hormonu luteinizującego wynosi u człowieka około 60 minut. Jak wspomniano wcześniej, za produkcję lutropiny odpowiada przedni płat przysadki mózgowej. W momencie, gdy poziom krążących hormonów płciowych jest niski, przysadka mózgowa otrzymuje taką informację i wydziela hormon luteinizujący (a także folikulotropowy). Z kolei gdy wzrasta wydzielanie steroidowych hormonów płciowych, ujemne sprzężenie zazwyczaj hamuje uwalnianie gonadotropin.
Lutropina – normy
U kobiet od około 35. roku życia stężenie hormonu luteinizującego wzrasta. U mężczyzn natomiast nie obserwuje się zwiększenia tego stężenia, lecz występują zmiany w jego pulsacyjnym wydzielaniu z części gruczołowej przysadki. Normy prezentują się następująco:
- 5-25 IU/mL – faza folikularna oraz faza lutealna;
- 30-120 IU/mL – owulacja;
- 7-60 IU/mL – okres po menopauzie;
- 1,5-9,2 mIU/ml – mężczyźni.
Zakresy te mogą nieco różnić się w zależności od laboratorium, w którym wykonuje się badanie. Dlatego zawsze warto kierować się zakresami referencyjnymi zamieszczonymi przy wynikach badań.
Funkcje lutropiny
Hormon LH spełnia w organizmie kobiet niezwykle istotne funkcje:
- odpowiada za końcowe dojrzewanie pęcherzyków;
- wpływa na produkcję i wydzielanie estrogenów;
- inicjuje owulację i nadzoruje jej przebieg;
- odpowiada za wstępne kształtowanie się ciałka żółtego;
- odpowiada za sekrecję progesteronu.
Z kolei w organizmach mężczyzn LH przede wszystkim kontroluje wydzielanie testosteronu, czyli najważniejszego, męskiego hormonu płciowego.
Wysokie LH
Zbyt wysoki poziom LH może pojawić się w następujących sytuacjach:
- niewydolność jajników;
- zespół policystycznych jajników;
- zaburzenia czynności przysadki mózgowej;
- rozpoczynająca się menopauza;
- zespół niewrażliwości na androgeny u mężczyzn;
- niewydolność jąder.
Warto badać LH w połączeniu z innymi hormonami płciowymi oraz gonadotropinami.
Niskie LH
Niski poziom LH może wskazywać na:
- zaburzenia czynności przysadki mózgowej lub podwzgórza;
- nowotwory przysadki mózgowej;
- niedoczynność tarczycy;
- wtórną niewydolność jajników lub jąder;
- stosowanie leków hamujących owulację, np. antykoncepcyjnych.
Pamiętajmy, że u zdrowej kobiety w wieku rozrodczym stosunek LH do FSH powinien wynosić 1. Oba hormony bada się więc wspólnie. Diagnostyką i leczeniem zarówno zbyt wysokiego, jak i zbyt niskiego poziomu LH, zajmuje się lekarz endokrynolog.
Polecane produkty:
|
Spirulina w proszku 100% naturalna
Spirulina w proszku wykorzystywana jest najczęściej do wykonywania odżywczych i oczyszczających maseczek wpływając m.in. na poprawę wyglądu skóry. Dostarcza niezbędne witaminy, minerały i inne składniki niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu.. Zobacz więcej... |
|
Spirulina w tabletkach 100% naturalna
Spirulina zawiera wysokiej jakości naturalne witaminy i minerały. Jej skład to m.in. biotyna, kwas foliowy, beta-karoten, witamina D, witamina E oraz wiele innych witamin. To również źródło niezbędnych minerałów jak magnez, cynk, wapń, żelazo.. Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Traczyk W., Fizjologia człowieka w zarysie, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007.
- Ganong W., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
- Silverthorn D., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
