Mięśnie mimiczne

25 marca, 2023
00:00

Aktualizacja: 16 września 2023

Mięśnie mimiczne zwane są również mięśniami wyrazowymi. Odpowiadają przede wszystkim za mimikę twarzy, a więc ujawnianie emocji i odczuć, takich jak radość, smutek czy złość. Dzielą się na grupy w zależności od swojej lokalizacji. Mięśnie wyrazowe wyróżniają się także tym, że przynajmniej jeden z przyczepów znajduje się w skórze lub błonie śluzowej, a kurcząc się, poruszają one tymi tkankami.

Mięśnie mimiczne – charakterystyka

Jak wspomniano we wstępie, mięśnie mimiczne dzieli się na kilka grup. Zostały one dokładniej opisane poniżej.

Mięśnie sklepienia czaszki

Zwane również mięśniami naczasznymi. Na sklepieniu czaszki znajduje się czepiec ścięgnisty, bardzo ważna struktura, której rozluźnienie za pomocą technik manualnych wpływa na zmniejszenie bólu głowy czy napięcia całego organizmu. Tworzy on ścięgna dla mięśni. W skład mięśni sklepienia czaszki zaliczamy więc:

mięsień potyliczno-czołowy – ustala położenie czepca ścięgnistego na sklepieniu czaszki, tworzy fałdy poprzeczne na czole człowieka, nadając twarzy wyraz zdziwienia;
mięsień skroniowo-ciemieniowy – pośrednio uczestniczy w ruchach żuchwy, poza tym ustala położenie czepca ścięgnistego na sklepieniu czaszki.

Na koniec warto wspomnieć, że czepiec ścięgnisty zwie się również rozcięgnem naczasznym.

Mięśnie otoczenia szpary powiek

Do mięśni otoczenia szpary powiek zaliczamy:

mięsień okrężny oka (łac. musculus orbicularis oculi) – odpowiada za ruchy brwi, pomaga przy silnym zamykaniu szpary powiek, nadaje twarzy wyraz głębokiego zamyślenia, bierze udział w mruganiu;
mięsień marszczący brwi (łac. musculus corrugator supercilii) – tworzy fałdy pionowe między brwiami, nadając twarzy wyraz głębokiego zamyślenia, zniecierpliwienia, cierpienia lub złości. Dodatkowo chroni oczy w wyjątkowo słoneczne dni, tworząc nad nimi swoisty „wachlarz” ze skóry i brwi;
mięsień podłużny (łac. musculus procerus) – tworzy poprzeczne fałdy u nasady nosa, może nadawać twarzy wyraz agresji i złości.

Wszystkie te mięśnie lokalizują się w okolicy oczodołów.

Mięśnie otoczenia szpary ust

Do grona tych mięśni zaliczamy następujące:

mięsień szeroki szyi (łac. platysma) – przesuwa kąty ust ku dołowi i do boków, nadając twarzy wyraz gniewu lub strachu. Dodatkowo zmniejsza nacisk na żyłę szyjną zewnętrzną, która przebiega tuż pod nim;
mięsień obniżacz wargi dolnej (łac. musculus depressor labii inferioris, musculus quadratus labii inferioris) – obniża wargę dolną i ją pogrubia, nadając twarzy wyraz smutku i żalu, co często widać u małych dzieci, które wywijają dolną wargę na zewnątrz;
mięsień bródkowy (łac. musculus mentalis) – podnosi uwypuklenie bródki wraz z dolną wargą, nadaje twarzy wyraz nadąsania, gdy danej osobie zbiera się na płacz. Dodatkowo pogłębia bruzdę bródkowo-wargową;
mięsień obniżacz kąta ust (łac. musculus depressor anguli oris) – pociąga kąt ust ku dołowi, prostuje bruzdę nosowo-wargową. Nadaje twarzy wyraz smutku, cierpienia, przybicia lub niesmaku;
mięsień śmiechowy (łac. musculus risorius) – u niektórych osób tworzy w policzkach charakterystyczne dołeczki, u wszystkich natomiast odpowiada za poszerzanie szpary ust podczas śmiania się;
mięsień jarzmowy większy (łac. musculus zygomaticus major) – współpracuje z mięśniem śmiechowym. Podczas śmiania się uwidacznia górne zęby oraz nadaje esowaty kształt bruździe nosowo-wargowej;
mięsień dźwigacz wargi dolnej i skrzydła nosa (łac. musculus levator labii superioris alaeque nasi, musculus quadratus labii superioris) – rozwiera nozdrza, unosi wargę górną;
mięsień dźwigacz wargi górnej (łac. musculus levator labii superioris) – unosi górną wargę, pozwala na odsłonięcie górnych siekaczy;
mięsień jarzmowy mniejszy (łac. musculus zygomaticus minor) – pociąga górną wargę ku górze, pogłębia bruzdę nosowo-wargową;
mięsień dźwigacz kąta ust (łac. musculus depressor anguli oris) – unosi kąt ust ku górze i w kierunku przyśrodkowym;
mięsień policzkowy (łac. musculus buccinator) – umożliwia dmuchanie (wydmuchiwanie powietrza nagromadzonego w bocznych częściach jamy ustnej), jak również chroni wewnętrzne części policzków przed przygryzieniem zębami;
mięsień okrężny ust (łac. musculus orbicularis oris) – to silny zwieracz szpary ust. Powoduje zwężenie czerwieni wargowej, pozwala na gwizdanie czy całowanie się. Dodatkowo jest kluczowy podczas picia, jedzenia czy rozmowy.

Mięśnie tej grupy to głównie zwieracze lub dźwigacze, pełnią kluczową rolę w mimice twarzy, a także podczas zwykłych czynności codziennych niezbędnych do przeżycia, np. jedzenie.

Mięśnie otoczenia nozdrzy

Do grona mięśni otoczenia nozdrzy zaliczamy:

mięsień nosowy (łac. musculus nasalis) – zwęża nozdrza, pociąga ku dołowi ruchomą część nosa;
mięsień obniżacz przegrody – zwęża i rozwiera nozdrza, pociąga ku dołowi ruchomą część nosa.

Mięśnie te stanowią zaledwie kilka drobnych pasm.

Mięśnie małżowiny usznej

Małżowina uszna posiada podwójny układ mięśniowy – pierwszy układ stanowią niewielkie pasemka mięśniowe, zaś drugi układ stanowią 3 mięśnie uszne.

mięsień uszny przedni;
mięsień uszny górny;
mięsień uszny tylny.

Wszystkie trzy mięśnie na ogół nie są czynne i mają charakter zanikowy, mimo tego wlicza się je do grona mięśni mimicznych. U niektórych osób mogą one pociągać małżowinę uszną delikatnie ku tyłowi.

Polecane produkty:

	Czarnuszka siewna Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej...
	Olej z czarnego kminku Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej...