Mięsień okrężny oka (łac. musculus orbicularis oculi) ma ogromne znaczenie nie tylko w zachowaniu ekspresyjnej mimiki twarzy, ale również w zamykaniu powiek czy w utrzymaniu estetyki całej twarzy. Składa się z 3 części, które rozróżnia się głównie ze względu na ich lokalizację. Mięsień ten powinien być wzięty pod uwagę podczas domowej pielęgnacji czy profesjonalnych masażów kosmetycznych twarzy.
Mięsień okrężny oka – budowa
Omawiany mięsień zalicza się do grona mięśni otoczenia szpary powiek – jest wśród nich najsilniejszy. Jak wspomniano wcześniej, dzieli się na 3 części:
- powiekową – otacza wejście do oczodołu. Zarówno swój początek, jak i koniec posiada na jego przyśrodkowej ścianie. Odchodzą stąd 2 bardzo cienkie warstwy włókien mięśniowych przykrywające tarczki powiekowe;
- łzową – istotna dla właściwego odpływu łez. Znajduje się najgłębiej, jest również najmniejsza. Wiele źródeł podaje, że stanowi wręcz fragment części powiekowej;
- oczodołową – najsilniejsza część mięśnia okrężnego oka, będąca jednocześnie jego odcinkiem obwodowym. W niewielkim stopniu zachodzi na policzek, skroń oraz czoło.
U niektórych osób mięsień okrężny oka może nawet łączyć się z mięśniem marszczącym brwi.
Mięsień okrężny oka – funkcje
Funkcje mięśnia okrężnego oka:
- wpływ na mechanizm odpływania łez;
- silne zaciskanie powiek oraz spokojne ich zamykanie;
- regulacja mimiki twarzy, zwłaszcza obniżenie przyśrodkowej części brwi, co daje twarzy wyraz głębokiego zamyślenia, zamartwiania się lub złości;
- udział w mruganiu;
- wspieranie przylegania brzegów powiek do gałek ocznych.
Mięsień okrężny oka wykazuje działanie antagonistyczne w stosunku do brzuśca czołowego mięśnia potyliczno-czołowego.
Mięsień okrężny oka – unaczynienie
Za unaczynienie mięśnia okrężnego oka odpowiadają gałązki tętnicy twarzowej, nadoczodołowej i skroniowej powierzchownej.
Mięsień okrężny oka – unerwienie
Mięsień ten jest unerwiony dzięki gałązkom skroniowym i jarzmowym nerwu twarzowego. Podczas porażenia nerwu twarzowego obserwuje się brak lub upośledzenie czynności tego mięśnia.
Mięsień okrężny oka – masaż
Wzmożona aktywność mięśnia okrężnego oka będzie wzmagała efekt tzw. „kurzych łapek”, czyli zmarszczek mimicznych zlokalizowanych w otoczeniu oka. Przyczynia się również do powstawania worków pod oczami, wpływających na wiecznie zmęczony wyraz twarzy. Choćby z tego względu warto poświęcić tej anatomicznej strukturze odrobinę czasu. Masaż można wykonywać samodzielnie w domu, przed lustrem. Jedną z zalecanych technik jest głaskanie brwi i części powieki tuż pod brwiami w kierunku od wewnętrznej części oka do zewnętrznej, a następnie wykonanie tego samego ruchu pod dolą powieką. Wyróżnia się także ugniatanie modelujące mięśnia okrężnego oka – stronami dłoniowymi palców 2-5 obu rąk, od wewnętrznych do zewnętrznych kątów oczu, nie uciskając gałek ocznych. Można przy tym wykonywać ruchy okrężne, rozcierające.
Masaż mięśnia okrężnego oka jest ważnym elementem tak popularnych dzisiaj masaży Kobido oraz rozmaitych wersji masażów kosmetycznych twarzy. Można je wykonać zarówno za pomocą dłoni, jak i przy użyciu kamienia gua sha.
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
- Mehta N., Mehta K., Masaż liftingujący twarzy, Wydawnictwo KDC, Warszawa 2006.
