Anizometropia

Spis treści

Koenzym Q10 promocja

Koenzym Q10 promocja

Anizometropia jest schorzeniem prowadzącym potencjalnie do powstania niedowidzenia w oku z większą wada refrakcji oraz upośledzającym tym samym widzenie stereoskopowe. Nazywana jest potocznie różnowzrocznością. Innymi słowy diagnozuje się ją, gdy między lewym a prawym okiem występuje duża nierówność wady refrakcji, np. jedno oko jest dalekowzroczne, drugie zaś krótkowzroczne.

Anizometropia

Anizometropia – przyczyny

Anizometropia może wynikać z różnicy długości gałek ocznych (najczęściej) lub też różnicy w zdolności skupiającej ośrodków optycznych oka. Powstaje jako wada wrodzona lub wada dziedziczona, jak również na tle nabytym. W drugim przypadku rozwija się przeważnie w okresie dorastania lub u osób dorosłych wskutek:

  • astygmatyzmu;
  • zaćmy, czyli zmętnienia soczewki oka;
  • jednostronnej krótkowzroczności;
  • urazów mechanicznych gałki ocznej;
  • przebytych zabiegów okulistycznych, jako możliwe powikłanie;
  • patologii siatkówki;
  • zeza.

I wielu innych problemów zdrowotnych, przeważnie bezpośrednio powiązanych z narządem wzroku.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Objawy anizometropii

W okulistyce wyróżnia się 4 podstawowe rodzaje omawianej wady wzroku:

  1. dalekowzroczność na obu oczach, ale każde oko z inną mocą;
  2. krótkowzroczność na obu oczach, ale każde oko z inną mocą;
  3. jedno oko jest krótkowzroczne, a drugie dalekowzroczne;
  4. różnowzroczność astygmatyczna – na każdym oku jest inna moc astygmatyczna.

Pierwsze dwa przypadki nazywa się izoanizometropią, zaś trzeci przypadek – antimetropią. O istotnej klinicznie różnowzroczności możemy mówić, jeżeli różnica ekwiwalentu sferycznego wady (według innej definicji – różnica mocy w jednym lub obydwu głównych południkach) odpowiada przynajmniej 1 dioptrii. Nieskorygowana optycznie anizometropia, istniejąca przez długi okres czasu lub rozwijająca się stopniowo, w wielu przypadkach nie powoduje swoistych dolegliwości. Pojawiają się jedynie objawy bezpośrednio związane z istniejącymi wadami refrakcji, czyli:

  • niewyraźne widzenie;
  • bóle głowy przy braku stosowania uzupełnień korygujących wzrok, np. okularów czy soczewek kontaktowych;
  • suchość oczu;
  • wzmożona męczliwość wzroku.

W obrębie ośrodkowego układu nerwowego dochodzi do odpowiednich zmian adaptacyjnych i przystosowania do takiej sytuacji. Zdarza się, że pacjenci nie są nawet świadomi, iż ostrość wzroku jednego i drugiego oka różnią się i dopiero przypadkowe zasłonięcie jednego oka powoduje uświadomienie tego faktu.

Anizometropia – diagnostyka

Różnowzroczność jest możliwa do zaobserwowania samodzielnie przez pacjenta. Wystarczy spojrzeć na dalej umieszczony napis lub plakat i odczytać umieszczone na nim napisy, zasłaniając kolejno każde oko. Różnice będą od razu widoczne. Aby jednak dokładnie zdiagnozować anizometropię oraz ustalić zaawansowanie wady wzroku dla poszczególnych oczu, konieczna jest wizyta u okulisty. Podstawą badania jest ocena ostrości widzenia przy użyciu tablicy Snellena. Uzupełnieniem są badania takie jak badanie dna oka, ciśnienia wewnątrzgałkowego, pola widzenia czy nawet USG oka.

Anizometropia – leczenie

Niewielką anizometropię można korygować zarówno poprzez soczewki korekcyjne, jak i przy pomocy okularów. Jeśli jednak różnica między oczami jest wyższa niż 3 dioptrie, różnowzroczność można wyłącznie korygować za pomocą soczewek kontaktowych. Odpowiednie metody leczenia dobiera lekarz okulista po zapoznaniu się ze stanem zdrowia pacjenta i przeprowadzeniu szczegółowych badań okulistycznych. Trwałym sposobem korekcji wzroku jest zabieg przeprowadzony przy użyciu lasera. Zabieg ten nie jest jednak możliwy do wykonania u każdego pacjenta. Celem kwalifikacji do operacji należy udać się do ośrodka okulistyki zajmującego się zabiegową korekcją wzroku.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Gawęcki M., Adamski J., Anizometropia a widzenie stereoskopowe, Klinika Oczna, 106/2004.
  2. Adamczyk-Ludyga A., Szostek-Helbig R., Skuteczne leczenie anizometropii osiowej astygmatycznej z zastosowaniem torycznej soczewki wewnątrzgałkowej podczas fakoemulsyfikacji zaćmy – opis przypadku, Ophtha Therapy, 4/2014.
  3. Majdanik E., Czepita D., Safranow K., Badania nad częstością występowania anizometropii osiowej i refrakcyjnej, Klinika Oczna, 3/2012.

Zapisz się do newslettera!

Kategorie wpisów

Najpopularniejsze w Zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *