Trądzik młodzieńczy

Trądzik młodzieńczy, zwany również trądzikiem zwyczajnym, to przewlekła, zapalna choroba mieszków łojowo-włosowych. Szczyt zachorowań przypada na okres dojrzewania (początek w wieku 11-12 lat), przy czym niekiedy aż 36% zmian wymaga swoistego leczenia ze względu na swoją intensywność. Z reguły trądzik przebiega nieco ciężej u chłopców. Jego obecność wpływa negatywnie na psychikę, ponieważ zwykle skłania do izolacji społecznej.

Przyczyny trądziku młodzieńczego

W pierwszym etapie powstawania trądziku młodzieńczego (oraz każdego innego rodzaju) dochodzi do utworzenia zaskórnika, który następnie zamyka ujście mieszka włosowego. Zaskórniki powstają wskutek nadprodukcji mas rogowych, przy czym proces ten nasilają czynniki zewnętrzne, takie jak choćby:

• zanieczyszczenia środowiskowe;
• nieodpowiednia dieta;
• szkodliwe warunki pracy czy nauki;
• używanie niektórych leków;
• niehigieniczny tryb życia.

Zgodnie z doniesieniami naukowymi, trądzik w dużej mierze powstaje na bazie czynników o charakterze genetycznym. Udowodniono, że w przypadku aż połowy dorosłych pacjentów z trądzikiem stwierdzić można występowanie tego zaburzenia także u krewnych pierwszego stopnia. Kolejnym czynnikiem patogenetycznym są w przypadku trądziku określone hormony, zwłaszcza należące do grupy androgenów. Ludzkie gruczoły łojowe wyposażone są m.in. w receptory dihydrotestosteronu, będącego pochodną testosteronu. Hormon ten u osób z cerą trądzikową występuje w okolicach łojotokowych w stężeniu większym niż u osób z cerą zdrową. Z tego względu trądzik intensywniej przebiega u mężczyzn, u których androgeny należą do hormonów podstawowych.

Zobacz również: Krosty na twarzy.

Trądzik młodzieńczy – objawy

Trądzik młodzieńczy trwa zazwyczaj od 4 do 6 lat, jednak u ponad 10% chorych objawy mają tendencję do przetrwania w wieku dorosłym. Zmiany skórne zwykle dotyczą twarzy i górnej części klatki piersiowej. W ciężkich postaciach zajęte są nawet pośladki czy górna część ud. W zależności od objawów wyróżniamy kilka rodzajów trądziku młodzieńczego:

• zaskórnikowy – postać łagodna, jednak bagatelizowana często daje początek cięższym zmianom. Pojawiają się słabo nasilone krostki, grudki i zaskórniki, które zazwyczaj samoistnie znikają po zakończeniu okresu dojrzewania;
• grudkowo-krostkowy – bardziej nasilona postać, poza charakterystycznymi zaskórnikami pojawiają się dodatkowo zmiany zapalne;
• ropowiczy – postać ciężka, w przebiegu której pojawiają się głębokie zmiany zapalne wypełnione ropną treścią. Przybierają postać grudek. Trądzik ropowiczy zwykle wiąże się z pozostawieniem blizn;
• piorunujący – występuje przeważnie u młodych mężczyzn i ma bardzo ciężki przebieg. Mogą mu towarzyszyć nawet objawy ogólnoustrojowe, takie jak podwyższone OB, gorączka, białkomocz czy bóle stawów.

Trądzik pospolity jest więc zaburzeniem obejmującym dość szeroki zakres zmian skórnych. Zmiany te mają różny charakter i przebieg, a tym samym wymagają zróżnicowanego, odpowiednio ukierunkowanego postępowania terapeutycznego.

Zobacz również: Blizny potrądzikowe.

Trądzik młodzieńczy – leczenie

Przede wszystkim pacjent powinien mieć świadomość swojego problemu, wiedzieć z czego on wynika i zdawać sobie sprawę, że nie zniknie w ciągu kilku tygodni. Dobry kontakt z lekarzem dermatologiem jest tu podstawą, podobnie jak odpowiednia pielęgnacja skóry. Przeciwwskazane jest nadmierne mycie skóry czy wyciskanie zmian, co może skończyć się jedynie rozprzestrzenieniem się stanu zapalnego, zaostrzeniem zmian oraz powstaniem nieestetycznych blizn. Postępowanie terapeutyczne powinno być kompleksowe, często pacjenta kieruje się do dietetyka, aby ustalił optymalną dietę. Wiadomo bowiem, że wiele produktów spożywczych nasila intensywność zmian (np. czekolada czy ostre potrawy).

Na co dzień konieczna jest odpowiednia pielęgnacja skóry. Stosowane dermokosmetyki powinny być delikatne, nie zawierać tłuszczu, działać antybakteryjnie i mieć odpowiednio dobrany skład. Zaleca się korzystanie z tych kosmetyków, które mają w składzie siarkę, cynk oraz algi i glinki. Odpowiednie substancje mineralne, zawarte w glonach i algach, mogą wchłaniać nadmiar łoju, oczyszczać i zwężać ujścia skórnych gruczołów łojowych, usuwać zanieczyszczenia, delikatnie złuszczać naskórek, działać łagodząco i mineralizująco.

Dodatkowo stosuje się zróżnicowane zabiegi kosmetyczne, takie jak: laseroterapia, krioterapia, peelingi czy fototerapia. W skrajnych przypadkach stosuje się antybiotykoterapię, najczęściej erytromycynę i klindamycynę.

	Olej z czarnego kminku Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej...
	Czarnuszka siewna Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Janda K., Chwiłkowska M., Trądzik pospolity – etiologia, klasyfikacja, leczenie, Annales Academiae Medicae Stetinensis, 2/2014.
2. Kamuś M., Leczenie trądziku pospolitego – charakterystyka schorzenia, przegląd preparatów OTC oraz Rx do stosowania miejscowego.
3. Schnopp C., Mempel M., Trądzik zwyczajny u dzieci i młodzieży, Dermatologia po Dyplomie, 2/2012.
4. Jankowiak W., Imielski W., Pachurka J., Kosmetologia wobec problemów cery tłustej i trądzikowej, Kosmetologia Estetyczna, 5/2016.
5. Załęska I., Wilkus K., Kuros F., Nowoczesne terapie w leczeniu trądziku późnego wykorzystywane w kosmetologii, Kosmetologia Estetyczna, 5/2017.