Nerwica natręctw

Spis treści

Koenzym Q10 promocja

Koenzym Q10 promocja

Nerwica natręctw (zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, OCD) to częste zaburzenie psychonerwicowe, dotyczące nawet 2,5% populacji w Polsce. Istotą problemu jest występowanie określonych zachowań, którym towarzyszy lęk i natrętne, trudne do odpędzenia myśli. Diagnostyką i leczeniem nerwicy natręctw powinien zajmować się lekarz psychiatra lub psychoterapeuta.

Nerwica natręctw

Nerwica natręctw – przyczyny

Przyczyny nerwicy natręctw nie został do końca poznane. Uważa się, że na rozwój schorzenia wpływa wiele czynników, także o podłożu genetycznym. Współcześnie za największe prawdopodobieństwo nerwicy natręctw uznaje się:

  • niedobór serotoniny;
  • poczucie niespełnienia, niski poziom samoakceptacji i pewności siebie;
  • problemy w dzieciństwie, przeżyte traumy, np. konflikty rodzinne, rozwód rodziców, przemoc w rodzinie, wykorzystywanie seksualne, śmierć bliskiej osoby, wyśmiewanie przez inne dzieci;
  • strach związany z przeżytymi przykrymi wydarzeniami;
  • trauma;
  • szybkie tempo życia i natłok obowiązków przy braku czasu na spełnianie własnych potrzeb;
  • silny stres w życiu codziennym.

Prawdopodobnie nerwica natręctw wynika z połączenia wielu powyższych czynników oraz innych, których do tej pory nie udało się ustalić. Przeprowadzono badania obrazowe, które udowodniły, że nerwica natręctw pojawia się u osób z nieprawidłowym funkcjonowaniem określonych obszarów w mózgu. Zgodnie z koncepcją Baxtera, obwód neuronalny związany z patogenezą nerwicy natręctw działa w następujący sposób: nadmierna aktywacja kory oczodołowo-czołowej i aktywacja jądra ogoniastego, hamowanie gałki bladej i wzgórza, zwrotne pobudzenie kory oczodołowo-czołowej. Zaobserwowano to na podstawie tomografii komputerowej osób chorych. Wymaga to jednak dalszego zgłębienia.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Objawy nerwicy natręctw

Najbardziej charakterystycznymi objawami nerwicy natręctw są obsesje, nawracające uporczywie, bez udziału woli pacjenta, a nawet przy próbach powstrzymywania ich. Rozpoznaje się je jako własne, a nie narzucone z zewnątrz. Mogą mieć postać obsesyjnych:

  • myśli – powtarzające się słowa lub całe frazy, np. o treści obscenicznej u osób bardzo religijnych;
  • wyobrażeń – wrażenie częstych, uporczywych wizualizacji scen gwałtownych, obscenicznych, negatywnych;
  • ruminacji – zamartwianie się błahymi sprawami lub wręcz przeciwnie, sprawami absurdalnymi, np. końcem świata;
  • fobii – lęki przed określoną sytuacją, która u zdrowej osoby nie wywołuje żadnych większych emocji;
  • rytuałów – powtarzanie czynności bez większego znaczenia, np. liczenie lub silne mruganie;
  • wątpliwości – powtarzające się treści wynikające z niepewności danej osoby w stosunku do wcześniejszych działań, np. uporczywe zastanawianie się, czy kuchenka została wyłączona przed wyjściem z domu.

Kolejnym objawem nerwicy natręctw są kompulsje, czyli powtarzające się, pozornie bezcelowe i stereotypowe pojedyncze zachowania, wykonywane w określonej kolejności i w określony sposób. Pacjent zdaje sobie sprawę z ich bezsensowności, jednak mimo tego je wykonuje. Niekiedy są błędne uznawane za tiki. Do pozostałych objawów zaliczamy: objawy depersonalizacji, wahania nastroju, stany depresyjne, a u niektórych chorych nawet zaburzenia afektywne.

Zobacz również: Depresja.

Nerwica natręctw – leczenie

Leczenie musi być złożone i wieloetapowe. Podstawę stanowi psychoterapia oraz farmakoterapia (z której wstępie rezygnuje się przy łagodnych formach schorzenia). Leki zwykle podaje się we względnie dużych dawkach: klomipramina — 250–300 mg/dzień, fluwoksamina — 300 mg/dzień, fluoksetyna — 80 mg/dzień, paroksetyna — 60 mg/dzień, sertralina — 200 mg/dzień, citalopram — 20–70 mg/dzień. Najkrótszy wymagany okres dla oceny skuteczności stosowanego leku u osób z nerwicą natręctw wynosi 8–12 tygodni leczenia. Terapię należy kontynuować przez następne miesiące.

Psychoterapia powinna natomiast dotyczyć każdego pacjenta, bez względu na jego wiek czy zaawansowanie nerwicy natręctw. Składa się z terapii indywidualnej i rodzinnej (zwłaszcza w przypadku dzieci). Trwa wiele tygodni, a nawet miesięcy czy lat, jednak w ogromnym stopniu przekłada się na lepszą jakość życia codziennego pacjentów.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Rabe-Jabłońska J., Diagnoza i leczenie zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego, Psychiatria, 4/2007.
  2. Jarema M., Psychiatria, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2016.
  3. Święcicki Ł., Leczenie zaburzeń nastroju, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2019.

Zapisz się do newslettera!

Szukaj
Kategorie wpisów

Najpopularniejsze w Zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *