Bezpłodność, zgodnie z definicją ustaloną przez WHO (Światową Organizację Zdrowia) to trwała niezdolność do poczęcia potomstwa. Może dotyczyć w równym stopniu kobiet i mężczyzn. Nie należy mylić jej z niepłodnością, choć oba pojęcia często są błędnie stosowane zamiennie. Bezpłodność zwykle wynika z chorób i patologii anatomicznych. Jej diagnostyką zajmuje się lekarz ginekolog.
Bezpłodność a niepłodność
Terminy „bezpłodność” i „niepłodność” często stosuje się zamiennie, mają jednak zupełnie różne znaczenia. W obu przypadkach pojawia się problem z poczęciem potomstwa mimo usilnych starań. Należy jednak odróżniać oba pojęcia i wykorzystywać je w praktyce świadomie. Bezpłodność odnosi się do trwałej niemożności poczęcia potomstwa, nieodwracalnej nawet pomimo wdrożenia leczenia. Z kolei niepłodność opisuje odwracalną niemożność poczęcia potomstwa, trudności, które pojawiają się podczas starań o dziecko, jednak które mają charakter uleczalny. Innymi słowy, przy niepłodności odpowiednie leczenie jest w stanie zapewnić możliwość poczęcia potomstwa, czego nie można powiedzieć o bezpłodności.
Bezpłodność – przyczyny
Najczęściej diagnozowanymi przyczynami bezpłodności są:
- nieprawidłowa budowa anatomiczna wewnętrznych narządów rodnych, zwłaszcza macicy u kobiet i jąder u mężczyzn;
- niektóre choroby genetyczne i wrodzone;
- przebyte operacje chirurgiczne na miednicy mniejszej, wskutek których doszło do trwałego uszkodzenia narządów płciowych, np. jajników u kobiet czy nasieniowodów u mężczyzn;
- brak wytrysku u mężczyzn z powodu przewlekłych problemów zdrowotnych;
- bardzo wczesna menopauza, jeszcze przed ukończeniem 40. roku życia;
- poważne urazy jąder u mężczyzn, np. spowodowane wypadkami.
Przyczyn może być więcej, np. infekcje przebyte w dzieciństwie czy poważne zatrucia, jednak to właśnie powyższe stanowią zwykle źródło bezpłodności.
Bezpłodność – objawy
Głównym objawem bezpłodności jest niemożność zajścia w ciążę przez kobietę, pomimo regularnego podejmowania stosunków seksualnych, zwłaszcza w dni płodne (podczas owulacji). Aby zdiagnozować bezpłodność starania o dziecko muszą trwać przynajmniej 12 miesięcy, przy czym podczas nich nie można sięgać po żadne środki antykoncepcyjne. Aby odróżnić bezpłodność od niepłodności lekarz wykonuje szereg szczegółowych badań dla obu partnerów.
Bezpłodność – diagnostyka
Metody diagnostyczne dobiera się indywidualnie do każdego przypadku, w zależności od podejrzeń lekarza. Podstawą jest oczywiście morfologia krwi oraz tradycyjne badanie ginekologiczne w przypadku kobiet. Należy wykonać również USG (zarówno przezpochwowe u kobiet, jak i jąder u mężczyzn). W przypadku kobiet nierzadko lekarz podejmuje decyzję o wykonaniu histeroskopii, czyli najdokładniejszego badania oceniającego anatomię jamy macicy.
Leczenie bezpłodności
Niestety, bezpłodność jest stanem, którego nie można leczyć w przeciwieństwie do niepłodności. Dla par dotkniętych tym problemem jedyną skuteczną metodą na poczęcie potomstwa jest zapłodnienie pozaustrojowe, zwane powszechnie in vitro. Alternatywą jest również adopcja, jednak aby adoptować dziecko należy spełnić szereg warunków i przejść wnikliwą ocenę, także psychologiczną.
Polecane produkty:
|
Koenzym Q10 bioalgi
Koenzym Q10 bioalgi to naturalny suplement o wysokiej jakości, zawiera związki które chronią organizm przed wolnymi rodnikami. Dodatkowo koenzym Q10 uczestniczy w każdym procesie fizjologicznym komórek organizmu … Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Łepecka-Klusek C., Pilewska-Kozak A., Jakiel G., Niepłodność w świetle definicji choroby podanej przez WHO, Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, 2/2012.
- Kuczyński W., Kurzawa R., Oszukowski P., Pawelczyk L., Poręba R., Radowicki S., Szamatowicz M., Wołczyński S., Rekomendacje dotyczące diagnostyki i leczenia niepłodności – skrót, Ginekologia Polska, 83/2012.
