
Choroba (łac. aegritudo) to określenie każdego odstępstwa organizmu od zdrowia. Jest zaburzeniem funkcji lub uszkodzeniem części organizmu, który nie może prawidłowo funkcjonować. Występuje w momencie gdy działanie czynnika chorobotwórczego daje niekorzystne objawy, które znacznie różnią się od prawidłowego działania organizmu i są odstępstwem od zachowania homeostazy. Choroba to zwykle stan charakteryzujący się złym samopoczuciem oraz długotrwałym niedomaganiem organizmu lub jego danej części.
Kosmetologia (łac. cosmetologia) – słowo wywodzi się z języka greckiego i pochodzi od słów kosmetes – sługa toaletowy, kosmetikos – upiększający. Kosmetologia to dział nauki zajmujący się badaniem, leczeniem oraz pielęgnowaniem skóry, włosów i paznokci objętych chorobą lub defektem. Jest to wiedza związana z higieną życia jak i higieną odżywiania. Celem jej jest zwiększenie atrakcyjności ciała kobiet i mężczyzn przy pomocy różnego rodzaju zabiegów oraz kosmetyków, co niesie za sobą poprawę samopoczucia i przede wszystkim zwiększa pewność siebie oraz wpływa na własną samoocenę. Jej zadaniem jest przywrócenie lub poprawa wizerunku zewnętrznego człowieka.
Masaż to forma oddziaływania na ludzki organizm, podczas której wykorzystuje się bodźce mechaniczne. Należy do nich m.in. głaskanie, ucisk, czy wibracja tkanek, których zadaniem jest wywołanie fizjologicznych odczynów w organizmie. Oznacza to, że masaż wykazuje działanie lecznicze, zapobiegawcze, relaksacyjne oraz kosmetyczne.
Medycyna estetyczna to dział medycyny, który zajmuje się zapewnieniem wysokiej jakości życia ludzi zdrowych ukierunkowanych na profilaktykę starzenia się skóry. Zakres medycyny, do której wlicza się kierunek medycyny estetycznej obejmuje wykonywanie zabiegów o nieinwazyjnym lub małoinwazyjnym stopniu swojego działania. Głównym, a zarazem nadrzędnym celem jej jest zwiększenie atrakcyjności pacjenta pod względem fizycznym.
Naturalne kosmetyki to produkty stworzone na bazie składników naturalnych czyli związków pochodzenia roślinnego, mineralnego lub zwierzęcego. Oprócz tego, w kwestii produkcji kosmetyków naturalnych istotne jest pozyskiwanie ich komponentów. Proces ten powinien odbywać za sprawą metod fizycznych takich jak ekstrakcja, filtracja, suszenie, tłoczenie, destylacja, mielenie czy przesiewanie.
Oficjalnie mówi się, że kosmetyki naturalne nie powinny zawierać żadnych syntetycznych składników.
Uroda (łac. pulchritudo) – związana jest przede wszystkim z wyglądem ciała. Stanowi jeden z najważniejszych czynników, który kieruje i decyduje o zachowaniach ludzi wobec innych. Uroda również wpływa na własną samoocenę oraz pewność siebie. Jest mocną determinantą sympatii, a także szczerości, warunkuje kontakty międzyludzkie. Jest znacząca w przypadku zawierania nowych znajomości i w początkowych etapach tworzenia się związków.
Zdrowie to moment, w którym organizm odczuwa fizyczny i psychiczny dobrostan. Określane jest również jako brak w organizmie choroby lub pewnego stopnia niepełnosprawności. Zdrowie to sposób życia, ponieważ zdrowie określa również realizowanie swoich marzeń, zaspokajanie swych potrzeb, zmienianie środowiska oraz radzenie sobie z nim.
Skóra zbudowana jest z trzech podstawowych warstw i stanowi narząd, który posiada największą powierzchnię spośród wszystkich. Jej rozmiary sięgają nawet 2 m2. Należy ona do najważniejszych elementów całego ustroju. Jedną z jej funkcji jest osłona organów wewnętrznych oraz utrzymywanie homeostazy organizmu.
Skóra ludzka posiada 1,8 – 1,9 metrów kwadratowych powierzchni oraz grubości 1-4 milimetrów, przez co należy do jednych z największych narządów naszego organizmu. Jest odporna na działanie wielu czynników zewnętrznych, do których zalicza się wiatr, mróz, wysokie temperatury, a także wodę, kwasy i zasady, o ile nie przekraczają one określonych stężeń. Przez lata może pozostawać jędrna i miękka. Wszystkie te właściwości sprawiają, że w dokładny sposób chroni wewnętrzne tkanki i narządy organizmu.
Skóra dzięki swojej niemałej powierzchni, dość sporemu zróżnicowaniu anatomicznemu oraz wielu funkcji biologicznych stanowi narząd bezwzględnie niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Warto zaznaczyć, że różni się ona dość wyraźnie od powłoki wspólnej innych ssaków. Charakteryzuje się bowiem nikłym owłosieniem, szerokim rozwojem gruczołów potowych ekrynowych, przy jednoczesnej tendencji do zaniku gruczołów potowych apokrynowych. Ponadto cechuje się bogatym unaczynieniem oraz możliwością regulacji gospodarki cieplnej. Skóra dorosłego człowieka osiąga masę od 3,5 do 4,5 kg co sprawia, że stanowi ona około 6% całej masy ciała.
Skórę budują dwie podstawowe warstwy:
Obie stanowią całość biologiczną tworząc skórę pod względem typowo anatomicznym. Poniżej skóry właściwej znajduje się tkanka podskórna, którą tworzą pasma tkanki łącznej wraz ze ścięgnami oraz kośćmi.
Skóra to narząd, który posiada znaczne zróżnicowania, będące kwestią mocno indywidualną. Wpływ na to mają m.in. czynniki genetyczne, rasowe i osobnicze. W ogólnej budowie skóry należy wziąć pod uwagę:
Powierzchnia skóry osoby dorosłej nie przekracza 2 m2. Jej grubość zaś, zależnie od okolicy ciała, wynosi od 0,5 do 4 mm. W tym wszystkim najczęściej zmianie grubości ulega warstwa zewnętrza skóry, czyli naskórek. Wynika to z działania często powtarzających się, niekiedy długotrwałych bodźców mechanicznych. Efektem tego może być znaczne jego zgrubienie, szczególnie w obrębie dłoni, podeszwy stóp lub wyraźne ścieńczenie.
Warto zaznaczyć, że skóra charakteryzuje się pewną plastycznością. Polega na możliwości kurczenia się w sytuacji zmniejszenia się czynności mięśni znajdujących się pod nią. Jednak w momencie kiedy kończyna odzyskuje pełną sprawność oraz zakres ruchu, jej skóra ponownie wraca do sowich początkowych rozmiarów.
Połączenie skóry z tkankami głębiej położonymi decyduje o przesuwalności w stosunku do jej podłoża. Dla przykładu na dłoni lub podeszwie stopy skóra jest mocno zespolona z powięzią, przez co w bardzo małym stopniu jest przesuwalna. Zupełnie odwrotnie jest jednak na grzbiecie ręki lub stopy, kiedy to w dużym stopniu jest przesuwalna i daje wysoko chwycić się w fałd.
Fizjologiczny stan skóry obejmuje jej napięcie, ale tylko do pewnego stopnia. W związku z tym możliwość skóry jaką jest rozciąganie, przekłada się na jej jędrność oraz napięcie. Mierzy się je w dynach na 1 cm2 powierzchni skóry. Jak wiadomo napięcie skóry jest wyraźniejsze u dzieci niż u osób starszych. Ta właściwość zależna jest przede wszystkim od ilości i zdolności funkcji włókien sprężystych (elastynowych) w mniejszym stopniu zaś od włókien kolagenowych.
Stan fizjologiczny, a przy tym prawidłowa praca gruczołów łojowych sprawia, że skóra jest matowa. Utrzymywanie się tego stanu zależne jest nie tylko od łoju skórnego, ale również od obecności tzw. poletkowania skóry, które z kolei zależne jest od występowania na jej powierzchni drobniutkich bruzd. W miejscach gdzie nie ma poletkowania, skóra posiada lśniący wygląd. Zjawisko to obecne jest w okolicach wałów paznokciowych oraz u dzieci.
Przyglądając się dokładnie skórze pod lupą, można zauważyć, że skóra nie jest idealnie gładka. Widoczne są na niej pólka skórne. Są one wynikiem obecności tzw. grzebieni skóry nazywanymi również listewkami skóry lub liniami brodawkowymi. Pod każdą z osobna listewką znajdują się dwa rzędy brodawek. Z kolei między listewkami występują niewielkich rozmiarów rowki zwane bruzdami międzybrodawkowymi. Odpowiadają one wypustkom naskórkowym w kształcie sopli, które wpuklają się do skóry właściwej. Z kolei na listewkach oraz pomiędzy nimi widoczne są drobne punkciki, które odpowiadają ujściom gruczołów potowych.
Barwa skóry to również kwestia indywidualna. W dużej mierze zależy jednak m.in. od czynników chemicznych i fizycznych. Te pierwsze to przede wszystkim substancje chemiczne o charakterze barwnikowym takimi jak melanina, karoten, oksyhemoglobina i zredukowana hemoglobina. Barwa skóry, która jest niewątpliwie najistotniejszą cechą odróżniającą od siebie rasy ludzkie, u rasy białej jest dość zmienna. Zależy to przede wszystkim od wieku, płci, a także właściwości osobniczych. Oprócz tego na zabarwienie skóry wpływa również ilość melaniny w skórze, stopień jej aktualnego ukrwienia, zabarwienie włókien kolagenowych oraz ilość chorobowych lub przypadkowych barwników, które dostały się do skóry.
Biorąc pod uwagę fizjologię skóry jest ona najjaśniejsza w wieku młodym, ciemniejsza u osób w średnim wieku, a najciemniejsza u osób starszych. Jeśli chodzi o płeć, u kobiet skóra jest jaśniejsza niż u mężczyzn.
Na barwę skóry wpływa również niebieskobiały odcień włókien kolagenowych, które stanowią główny składnik anatomiczny skóry. Naskórek sam w sobie posiada lekko żółte zabarwienie, z kolei podczas nadmiernego zgrubienia przyjmuje odcień typowo żółty. Ponadto na koloryt skóry oprócz wyżej wymienionych czynników wpływ mają również czynniki chorobotwórcze oraz ogólny stan zdrowia. Żółte zabarwienie skóry może wynikać z obecności we krwi barwników żółci.
Zobacz również: Budowa paznokcia – anatomia.
Skóra zbudowana jest z trzech podstawowych warstw, w skład których wchodzi:
To wielowarstwowy, rogowaciejący nabłonek płaski, który stanowi zewnętrzną powierzchnię skóry właściwej. Posiada on zdolności różnicowania się, wytwarzając zupełnie odrębne twory jakimi są gruczoły, włosy i paznokcie. Naskórek w różnych miejscach posiada różną grubość. Najgrubszy występuje na podeszwie stóp (około 2 mm) o połowę cieńszy jest na dłoniach i powierzchni dłoniowej palców (około 1 mm). Miejsca gdzie naskórek nie podlega szczególnym uciskom, nie przekracza 0,5 mm. W najcieńszych okolicach z kolei posiada grubość od 0,1 do 0,15 mm. Różnice w grubości naskórka zależne są przede wszystkim od jego warstwy rogowej. Dzięki swoim zdolnościom rogowacenia, naskórek zdobywa odporność na urazy mechaniczne i chemiczne. W skład naskórka wchodzą:
Pod naskórkiem znajduje się skóra właściwa, która zbudowana jest z tkanki łącznej i posiada dużą ilość włókien kolagenowych i elastynowych warunkujących jej odporność oraz sprężystość. Skóra właściwa składa się z trzech warstw kolejno po sobie biegnących. Należy do nich warstwa brodawkowa, podbrodawkowa i siateczkowata.
Pomiędzy włóknami skóry właściwej rozmieszczone są:
Zadaniem tkanki podskórnej jest łączenie skóry właściwiej z głęboko położonymi strukturami jakimi są m.in. powięź, ścięgna, mięśnie i kości. Warto zaznaczyć, że moment przejścia skóry właściwej w tkankę podskórną nie jest wyraźny i charakterystyczny. Tkanka podskórna różni się od skóry właściwiej przede wszystkim wiotkością, która uwarunkowana jest obecnością istoty podstawowej, a także przewagą utkania komórkowego nad utkaniem włóknistym. W tkance podskórnej występują liczne skupiska komórek tłuszczowych, fibroblasty oraz histiocyty. Ważnym jej elementem są również naczynia krwionośne, nerwy oraz włókna kolagenowe i elastynowe.
Ze względu na obecność w tkance podskórnej licznych komórek tłuszczowych, tworzy ona tzw. podściółkę tłuszczową. Obszary, w których kumuluje się tkanka tłuszczowa zależą przede wszystkim od płci, wieku oraz pracy gruczołów dokrewnych. Najmniejsza jej ilość występuje m.in. na powiekach, wargach, nosie, małżowinie usznej. Z kolei obficie występuje u kobiet na kończynach dolnych, pośladkach i klatce piersiowej. Dobrze rozwinięta powoduje zwiększenie napięcia skóry. W momencie kiedy dochodzi do jej zaniku skóra ulega zwiotczeniu i fałduje się.
Skóra właściwa charakteryzuje się bogatym unerwieniem, przez co bardzo dobrze odbiera bodźce pochodzące ze środowiska zewnętrznego. Obecne w niej receptory połączone są ze sobą włóknami nerwowymi z odpowiednimi fragmentami mózgu. Dzięki temu możliwy jest odbiór zmian temperatury, dotyku czy ucisku.
Do receptorów skórnych należą ciałka:
Ilość receptorów w skórze jest bardzo zróżnicowana i zależy od danej okolicy. Największa ich liczba występuje na końcu nosa, opuszkach palców oraz czerwieni wargowej. Najmniej na grzbiecie, udach i ramionach.
Naczynia krwionośne znajdują się w skórze właściwej i tkance podskórnej. Naskórek jest częścią nieunaczynioną. Jest natomiast odżywiany przez zjawisko dyfuzji czyli przenikania składników odżywczych przez ściany naczyń włosowatych do komórek.
Tętnice przebiegają przez tkankę podskórną tworząc na granicy ze skórą właściwością splot tętniczy skórny głęboki. Z tamtego miejsca rozchodzą się pionowo w górę tworząc w warstwie brodawkowatej skóry właściwej splot tętniczy podbrodawkowy, z którego z kolei wydostają się kapilary tętnicze.
Żyły oraz naczynia limfatyczne przebiegają równolegle do tętnic tworząc splot skórny głęboki oraz sploty skórne podbrodawkowe.
![]() |
Kolagen naturalny - skóra i stawy
Kolagen od bioalgi to naturalny, najwyższej jakości hydrolizat kolagenu. Jest to najważniejsze białko, które wpływa na jakość skóry. Jego odpowiednia ilość zapobiega powstawaniu zmarszczek, cellulitu, rozstępów, ...Zobacz więcej... |
![]() |
Kwas hialuronowy tabletki
Kwas hialuronowy znajduje się w skórze, dzięki czemu czyni ją gładką, elastyczną i bez zmarszczek. Z wiekiem jego ilość jednak maleje i należy dostarczać go do organizmu, aby uzupełnić powstające braki ...Zobacz więcej... |
Aktualności
Psychiczne aspekty niepłodności
Paleta cieni Butterfly od AFFECT
Pielęgnacja twarzy – krok po kroku
Zostań z nami
Polecane artykuły