Guzki piezogeniczne (inaczej: grudki piezogeniczne) są stosunkowo częstym schorzeniem występującym we wszystkich grupach wiekowych. Występują w dwóch postaciach, objawowej i bezobjawowej. Stanowią niewielkich rozmiarów przepukliny tłuszczowe wpuklające się do skóry. Można je z powodzeniem leczyć metodami farmakologicznymi lub chirurgicznymi.
Guzki piezogeniczne – przyczyny
Guzki piezogeniczne to dość charakterystyczne przepukliny tłuszczowe, które mogą lokalizować się w różnych miejscach na ciele. Wśród piłkarzy, siatkarzy, koszykarzy czy lekkoatletów umiejscawiają się najczęściej wzdłuż powierzchni podeszwowej stóp, u osób nieuprawiających zawodowo sportu mogą rozwinąć się np. na nadgarstku lub kłębie kciuka. Bezpośrednią przyczyną powstawania tego typu zmian jest wpuklanie się podskórnej tkanki tłuszczowej do skóry właściwej, zwłaszcza w momencie wzmożonego obciążenia.
Przepukliny tłuszczowe wiążą się ponadto z genetycznym zmniejszeniem liczby lub wytrzymałości przegród włóknistych tkanki tłuszczowej. Najczęściej chorują osoby młode, aktywne fizycznie oraz z genetycznymi chorobami tkanki łącznej (np. w przebiegu zespołu Ehlersa-Danlosa).
Guzki piezogeniczne – objawy
Wyróżnia się 2 postacie guzków piezogenicznych:
- postać bezobjawową – do 20% społeczeństwa, pojawianiu się zmian nie towarzyszą żadne inne dolegliwości;
- postać objawową (inaczej: postać bolesną) – obecność guzków wiąże się z występowaniem bólu i dyskomfortu, zwłaszcza podczas ich dotykania czy obciążania.
W większości przypadków guzki piezogeniczne przybierają barwę cielistą lub żółtawą, a ich rozmiary wahają się od 0,5 do 1,5 cm. Zwykle są mnogie, a więc pojawiają się w większych skupiskach. Ich wygląd nie jest niepokojący, a co istotne, można odprowadzać je palcem, jednak po chwili samoistnie powracają.
Diagnostyka guzków piezogenicznych
Guzki piezogeniczne należy różnicować z innymi zmianami, które mogą wstępnie wyglądać dość podobnie, np. tłuszczaki, znamiona łącznotkankowe, nerwiakowłókniaki zwojowe. W rozpoznaniu tej patologii spore znaczenie ma badanie USG, które uwidacznia obszary o echogeniczności tkanki tłuszczowej. Dla bolesnej postaci patologii charakterystyczne jest całkowite ustąpienie dolegliwości bólowych po doogniskowym podaniu roztworu triamcinolonu i 2% lidokainy.
Guzki piezogeniczne – leczenie
Guzki piezogeniczne, jeśli nie są bolesne i nie towarzyszą im żadne inne objawy, przeważnie pozostawiane są do obserwacji. Leczenie nie jest konieczne, chyba że ze względów estetycznych. W pozostałych przypadkach najczęściej pacjenci decydują się na chirurgiczne usuwanie zmian, choć przy mniejszych guzkach skuteczne bywa smarowanie ich maściami zaleconymi przez lekarza bądź iniekcje z użyciem odpowiednich środków farmakologicznych. Decydując się na pozostawienie guzków i jeśli dotyczą one stopy, warto udać się do podologa lub fizjoterapeuty zajmującego się stopami, aby dobrać indywidualne wkładki do butów.
Polecane produkty:
|
Olej z czarnego kminku
Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej... |
|
Czarnuszka siewna
Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Brzeziński P., Piezogeniczne guzki stóp a grzybica stóp – ocena występowania u dzieci aktywnych fizycznie, Forum Medycyny Rodzinnej 2009, tom 3, nr 4.
- Bolesne grudki piezogeniczne – użyteczność diagnostyczna ultrasonografii i skuteczność leczenia triamcinolonem podawanym doogniskowo, Przegl Dermatol 2015, 102, 349-350.
- Brzeziński P., Piezogeniczne guzki stóp u aktywnych fizycznie dzieci, Pediatr Med Rodz 2008, 4 (4), p. 261-264.
