Diagnostyka cellulitu

Spis treści

Koenzym Q10 promocja

Koenzym Q10 promocja

Diagnostyka cellulitu daje nam szczegółowy pogląd tego z czym mamy do czynienia. Badanie podmiotowe, przedmiotowe, a w szczególności zastosowanie nowoczesnej aparatury sprawia, że cellulit możemy wykryć nawet w najwcześniejszym stadium jego rozwoju.

Diagnostyka cellulitu

Diagnostyka cellulitu

Diagnostyka cellulitu może odbywać się w różny sposób. Zwykle obejmuje badanie:

  • podmiotowe;
  • palpacyjne i wizualne;
  • antropometryczne;
  • ultrasonograficzne (USG);
  • elastrograficzne;
  • termografię;
  • fotopletyzmografię;
  • laserowej przepływometrii Dopplerowskiej.

1. Badanie podmiotowe.

Diagnostyka cellulitu obejmuje dokładny wywiad z pacjentem, który dotyczy występowania chorób tj. cukrzyca, otyłość czy przewlekła niewydolność żylna kończyn dolnych. Wywiad dotyczy również wieku kobiety, tematu miesiączkowania oraz liczbę przebytych ciąż oraz porodów. Ponadto istotna jest również historia wagi ciała. Wszystko dlatego, że u kobiet, które poród mają za sobą, bardzo ważna jest różnica masy ciała z przed ciąży jak i tuż przed porodem. Istotną informacją w przeprowadzanym wywiadzie jest także ilość przyjmowanych płynów w ciągu dnia, prowadzenie aktywności fizycznej oraz codzienne nawyki żywieniowe.

2. Badanie palpacyjne i wizualne.

Badanie palpacyjne oraz wizualne wykonuje się w dwóch etapach. Początkowo przy rozluźnionych mięśniach, następnie przy napiętych, jednak tylko w badanej okolicy. Ponadto badane są nierówności oraz wszelkie pofałdowania skóry, które mogą być rezultatem procesów zapalnych oraz zabarwienie i jej temperatura w badanym miejscu. Wizualnie bada się również obecność teleangiektazji, żylaków oraz rozstępów.

Najczęściej używaną skalą, którą wykorzystuje się do pomiaru stopnia zaawansowania cellulitu, jest skala makroskopowej oceny cellulitu według Nürnbergera. Należą do niej cztery stadia:

  • 0 – całkowity brak nierówności przy ucisku skóry;
  • I – nierówności na skórze widoczne są po uciśnięciu skóry;
  • II – nierówności widoczne są na skórze w pozycji stojącej, a stają się niewidoczne w pozycji leżącej;
  • III – nierówności skóry widoczne są zarówno w pozycji stojącej jak i siedzącej.

3. Badanie antropometryczne.

Badanie obejmuje pomiar masy ciała, wzrostu, masy mięśniowej i tłuszczowej. Ponadto obliczany jest wskaźnik masy ciała BMI, podawana jest procentowo grubość tkanki podskórnej, rozmieszczenie tkanki tłuszczowej oraz stopień otyłości. Oprócz tego w celu dokładniejszej diagnostyki cellulitu podawany jest pomiar elastyczności skóry oraz informacje na temat jej stanu (poziom nawilżenia oraz gładkości).

4. Badanie ultrasonograficzne USG.

Badanie USG pozwala dokładnie ocenić zmiany, które zachodzą w naskórku, skórze właściwej, tkance podskórnej, a także stadium cellulitu.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Obszary objęte cellulitem w badaniu USG charakteryzują się dość wyraźnym wrastaniem tkanki podskórnej do skóry właściwej. W trakcie wykonywania badania zauważyć można zmiany jakie zachodzą w krążeniu krwi. Należy zaznaczyć, że USG jest badaniem, które w dużym stopniu pomaga ocenić efekty leczenia cellulitu.

5. Badanie elastograficzne.

Diagnostyka cellulitu przez badanie elastograficzne zakłada, że tkanki, które są patologicznie zmienione posiadają inną twardość i sztywność, a pod wpływem ucisku w inny sposób ulegają odkształceniu niż pozostałe. Wykorzystuje się tu tradycyjny aparat ultrasonograficzny, który wyposażony jest w dodatkową głowicę.

6. Termografia.

Termografia to metoda, która pozwala określić stadium zaawansowania oraz obszar na jakim występuje cellulit. Oba czynniki bada się na podstawie różnic temperatury ciała. W badaniu wykorzystuje się kamery termowizyjne. Dzięki urządzeniom tym można określić zmiany temperatury na odległość. Badanie wykonuje się także przy użyciu folii termograficznej. Wówczas nosi nazwę termografii kontaktowej. W badaniu stosuje się kliszę zbudowaną z ciekłych kryształów, które zatopione są w folii. Należy zaznaczyć, że kryształki te zaczynają świecić podczas kontaktu z ciepłem. Reagują one na różne zakresy ciepła świecąc innymi kolorami. Jeśli dana tkanka organizmu jest zdrowa wówczas na kamerze widoczny jest kolor jednolity (zielony, niebieski). Jeśli zmiany cellulitowe będą nieduże, kontrast pomiędzy kolorami również nie będzie duży. Wczesne stadium cellulitu natomiast pokaże kolor żółty oraz pomarańczowy. Im stadium cellulitu jest zaawansowane, tym kontrast kolorów będzie większy. Badanie termograficzne daje nam pełny obraz okolic ciała, które objęte są cellulitem.

7. Fotopletyzmografia.

Badanie polega na umieszczeniu specjalistycznej sondy ze światłem w skórze. Dzięki natężaniu światła możliwe jest określenie ilości krwi w tkankach. Metoda pozwala ocenić czynnościowe zmiany obrzękowe oraz zastój płynów, które należą do objawów cellulitu.

8. Laserowe badanie przepływometrii Dopplerowskiej.

Diagnostyka cellulitu to także nowoczesna metoda laserowego badania przepływometrii Dopplerowskiej, dzięki której można sprawdzić mikrokrążenie krwi w naczyniach kapilarnych, znajdujących się tuż pod skórą. Badanie opiera się na wykorzystaniu niskoenergetycznego lasera diodowego. Wiązka świetlna lasera przemieszcza się przez światłowód do tkanki, gdzie następnie zostaje przez nią oraz przez komórki krwi rozproszone. Analizie poddawana jest fala odbita, której zmiana częstotliwości proporcjonalna jest do liczby oraz szybkości poruszających się krwinek. Badanie ocenia częstotliwość oraz długość odbitej fali. Wyniki laserowej przepływometrii Dopplerowskiej pozwalają rozpoznać stopień nasilenia cellulitu.

9. Bioimpedancja elektryczna.

To nic innego jak analiza składu ciała opierająca się na pomiarze oporu elektrycznego konkretnych tkanek, które w inny sposób przewodzą prąd, ze względu na różną zawartość wody. Badanie procentowo ocenia obecność tkanki tłuszczowej, mięśni oraz wody w ustroju. Jest to stosunkowo szybka, nieinwazyjna oraz bardzo wiarygodna metoda.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Grzeszczuk M., Garasińska – Pryciak E., Etiologia, obraz kliniczny oraz diagnostyka cellulitu, Kosmetologia Estetyczna, 5/2015.
  2. Kaniewska M., Kosmetologia Podstawy, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2011.


Polecane produkty:

Zapisz się do newslettera!

Kategorie wpisów

Najpopularniejsze w Zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *