Choroba lokomocyjna to częste schorzenie pojawiające się podczas podróży, które dotyczy nawet do 30% osób. Co ciekawe dzieci są odporne na chorobę lokomocyjną do 2 roku życia, ponieważ często układa się je w pozycji leżącej, w związku z czym nie spostrzegają zmian wizualnych w orientacji przestrzennej. Zazwyczaj choroba lokomocyjna mija w życiu dorosłym. Jeśli nie, warto spróbować domowych metod zmniejszających dolegliwości lub udać się do fizjoterapeuty, który specjalizuje się w tego rodzaju problemach.
Choroba lokomocyjna – przyczyny
Choroba lokomocyjna wywołana jest przez ekspozycję na różne ruchy, zwłaszcza te pojawiające się podczas podróżowania samochodem, przejażdżek w parku rozrywki, jazdy na nartach itd. Nawet korzystanie z symulatorów wirtualnej rzeczywistości może wywoływać przykre objawy. Czynnikami ryzyka choroby lokomocyjnej są:
- płeć żeńska;
- podwyższony poziom kortyzolu;
- hiperglikemia.
Wszystko ma przyczynę w anatomii i fizjologii ludzkiego organizmu. Mózg odbiera zmianę położenia ciała za pomocą błędnika, niewielkiej struktury zlokalizowanej w uchu wewnętrznym. Znajdują się w nim receptory odpowiadające za położenie ciała w zależności od kierunku i prędkości, w jakim się ono porusza. Bodźce te weryfikowane są przez narząd wzroku, wszystko działa więc jako jedna całość. Przebywając w środkach transportu narząd wzroku wysyła informację do mózgu o poruszaniu się – przemieszczające się za oknem obiekty są dla nas widoczne. Błędnik jednak pozostaje stosunkowo w bezruchu, co wysyła do mózgu zupełnie odwrotną informację. Taka sprzeczność sprawia, że daną sytuację mózg odbiera jako halucynację, która może być objawem np. zatrucia. W efekcie uruchamia mechanizmy obronne, których głównym przejawem są nudności i wymioty. To odruch bezwarunkowy, którego podczas choroby lokomocyjnej nie jesteśmy w stanie zatrzymać.
Objawy choroby lokomocyjnej
Głównym i najbardziej charakterystycznym objawem choroby lokomocyjnej są nudności, które (gdy szybko nie wysiądziemy z pojazdu, aby pooddychać świeżym powietrzem) przekształcają się w wymioty. Dodatkowo osoba cierpiąca na chorobę lokomocyjną zmaga się z następującymi objawami:
- trudności ze skupieniem uwagi, np. podczas czytania książki w aucie;
- zawroty głowy;
- ból głowy;
- szumy uszne;
- ślinotok;
- utrata apetytu;
- nadwrażliwość na światło i dźwięki;
- bladość i nadpotliwość skóry;
- oczopląs;
- trudności z oddychaniem;
- nerwowość.
Trudności z zachowaniem równowagi mogą pojawiać się nawet po wyjściu z samochodu. Organizm robi wszystko, aby przyzwyczaić się do nowej sytuacji.
Co na chorobę lokomocyjną?
Przede wszystkim należy odpowiednio przygotować się do czekającej nas podróży. Przed nią należy unikać spożywania ciężkostrawnych posiłków, słodyczy i napojów gazowanych. Najlepiej zjeść lekki posiłek nie później niż 30 minut przed wyjazdem, a podczas podróży pić wyłącznie mineralną wodę niegazowaną. Zarówno pusty żołądek, jak i nadmiar jedzenia, są przeciwwskazane.
Warto sięgnąć również po preparaty farmaceutyczne, które są bezpieczne również dla dzieci. Najczęściej stosowanym środkiem zapobiegającym objawom choroby lokomocyjnej jest Aviomarin przyjmowany na pół godziny przed podróżą w dawce 1,25 mg/kg masy ciała, maksymalnie do 50 mg w jednorazowej dawce. Efekt leku utrzymuje się do 6 godzin, więc jeśli podróż trwa dłużej, po około 5 godzinach należy przyjąć kolejną dawkę. Stosowanie tego typu leków jest przeciwwskazane u dzieci poniżej 2. roku życia oraz u osób chorych na padaczkę.
Choroba lokomocyjna – leczenie
Jak pozbyć się choroby lokomocyjnej? W tym przypadku może pomóc nam wizyta u fizjoterapeuty, który ukończył odpowiednie szkolenia i będzie potrafił przywrócić równowagę zmysłom odpowiadającym za odbieranie wrażeń podczas podróży. Zastosuje on odpowiednią terapię, jak również ćwiczenia i zaleci ich wykonywanie w domu celem utrwalenia osiągniętych podczas wizyty efektów.
Pozostałe rady
W celu zmniejszenia nasilenia choroby lokomocyjnej należy przestrzegać poniższych wskazówek:
- siedzenie przodem w kierunku jazdy;
- zapewnienie podparcia pod głowę, ponieważ samodzielne utrzymywanie głowy bez zagłówka nasila objawy;
- patrzenie w horyzont jako stabilny punkt krajobrazu;
- unikanie patrzenia na migające elementy, takie jak domy czy inne auta;
- posiadanie przy sobie worka lub plastikowej torebki, która zapewni nam poczucie bezpieczeństwa w razie wymiotów;
- częste, krótkie odpoczynki na świeżym powietrzu;
- unikanie czytania podczas jazdy oraz korzystania z telefonu komórkowego;
- prawidłowa wentylacja wnętrza pojazdu, np. poprzez otwarcie okna;
- zachowanie spokoju.
Ostatni punkt możliwy jest dzięki medytacji lub wypiciu 30 minut wcześniej naparu z lawendy czy melisy.
Polecane produkty:
|
Spirulina w proszku 100% naturalna
Spirulina w proszku wykorzystywana jest najczęściej do wykonywania odżywczych i oczyszczających maseczek wpływając m.in. na poprawę wyglądu skóry. Dostarcza niezbędne witaminy, minerały i inne składniki niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu.. Zobacz więcej... |
|
Spirulina w tabletkach 100% naturalna
Spirulina zawiera wysokiej jakości naturalne witaminy i minerały. Jej skład to m.in. biotyna, kwas foliowy, beta-karoten, witamina D, witamina E oraz wiele innych witamin. To również źródło niezbędnych minerałów jak magnez, cynk, wapń, żelazo.. Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Lewkowicz R., Ocena bodźców ruchowych odpowiedzialnych za występowanie choroby symulatorowej, Mechanika w Lotnictwie, 2020.
- Korusiewicz K., Choroba lokomocyjna – jak uniknąć przykrych niespodzianek w podróży?.
- Ciepielska I., Podróżnicza choroba, Medycyna Biologiczna, 3/2016.
- Kimszal E., Van Damme-Ostapowicz K., Kinetoza – problem podróżników?, Pielęgniarstwo Polskie, 3/2016.
- Lewkowicz R., Modelowanie choroby lokomocyjnej, The Polish Journal of Aviation Medicine, 3/2016.
- Korzeniewski K., Dziecko w podróży, Forum Medycyny Rodzinnej, 4/2014.
