Błona dziewicza to drobna, niewielka struktura anatomiczna znajdująca się na granicy wejścia do pochwy. Występuje u niemal wszystkich kobiet, które nigdy nie współżyły (w skrajnych przypadkach może się nie wykształcić). Błonę dziewiczą uznaje się za symbol niewinności, moralności i cnoty.
Gdzie znajduje się błona dziewicza?
Błonę dziewiczą możemy znaleźć ku tyłowi od warg sromowych mniejszych, tuż na granicy wejścia do pochwy. Posiada okrężny lub pierścieniowaty kształt, chroniąc wejście do pochwy.
Błona dziewicza – anatomia
Błona dziewicza nie zasłania całkowicie wejścia do pochwy. W jej obrębie znajduje się otwór lub przerwanie umożliwiające wydostawanie się krwi menstruacyjnej na zewnątrz. Niektóre kobiety rodzą się z błoną dziewiczą całkowicie zasłaniającą wejście do pochwy. Wówczas niezbędny jest zabieg chirurgiczny polegający na przebiciu tej struktury. W praktyce nie jest ona błoną lecz bardzo elastycznym fałdem skóry.
Tak jak w przypadku narządów płciowych zewnętrznych (sromu) nie ma jednego, uniwersalnego kształtu błony dziewiczej. Może mieć ona na swojej powierzchni kilka otworów lub tylko jeden, a jej kształt także może być mocno zróżnicowany. W niektórych przypadkach fałd skórny jest tak mały, że nie można go zobaczyć gołym okiem.
Błona dziewicza po współżyciu
Pierwszy stosunek seksualny kobiety kojarzony jest z bólem i krwawieniem z dróg rodnych, co ma świadczyć o przerwaniu ciągłości błony dziewiczej. Nie jest to jednak do końca prawdą. Przede wszystkim ból i krwawienie nie pojawiają się zawsze – gdy fałd jest bardzo mały, mimo dziewictwa wspomniane objawy mogą w ogóle nie mieć miejsca. Po drugie błona dziewicza nie ulega przerwaniu, a jedynie trwałemu rozciągnięciu, przez co przy kolejnych stosunkach seksualnych jej obecność nie powoduje już dyskomfortu.
Brak błony dziewiczej
Nie każda kobieta rodzi się z błoną dziewiczą, co jest zjawiskiem całkowicie naturalnym i normalnym. U innych kobiet ulega ona rozciągnięciu podczas:
- wzrostu organizmu;
- aplikacji tamponu;
- uprawiania aktywności fizycznych, np. jazdy konnej;
- codziennej gimnastyki;
- profilaktycznych badań ginekologicznych.
Jeszcze przed rozpoczęciem współżycia. Podsumowując, rozmiar błony dziewiczej (a także pochwy) czy ból i krwawienie podczas stosunku seksualnego nie są żadnym wyznacznikiem niewinności danej kobiety. Nie można na tej podstawie ustalić czy wcześniej kobieta miała pewne doświadczenia seksualne.
Rekonstrukcja błony dziewiczej
Rekonstrukcja błony dziewiczej jest współcześnie często wykonywanym zabiegiem, zwanym profesjonalnie hymenoplastyką. Polega na odpowiednim uformowaniu strzępków błony dziewiczej oraz odtworzeniu jej ciągłości. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym i polega na zeszyciu pozostałości naturalnej błony dziewiczej znajdującej się na ściankach pochwy. Przeciwwskazaniami są jednak:
- przebyte porody;
- nieuregulowana cukrzyca;
- choroba nowotworowa;
- skazy krwotoczne;
- nieuregulowane nadciśnienie tętnicze;
- zaburzenia krzepliwości krwi;
- infekcje pochwy.
Hymenoplastyka uznawana jest za zabieg bezpieczny, ewentualne skutki uboczne zdarzają się bardzo rzadko. Przez kilka dni po rekonstrukcji należy zachować wstrzemięźliwość seksualną oraz unikać aktywności fizycznej. Zabieg trwa maksymalnie do 2 godzin.
Polecane produkty:
|
Olej z czarnego kminku
Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej... |
|
Czarnuszka siewna
Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Filipek K., Marcyniak M., Zarys historii problematyki dziewictwa w Polsce, Seksuologia Polska, 1/2011.
- Filipek K., Marcyniak M., Chirurgiczna rekonstrukcja błony dziewiczej. Piętnaście lat później, Seksuologia Polska, 10/2012.
- Raszewska-Żurek B., Kobieca cnota. Próba zrozumienia ewolucji znaczenia cnoty na przestrzeni wieków, Warszawa 2011.
