Ciepłolecznictwo

Ciepłolecznictwo (termoterapia) to grupa zabiegów, która wykorzystuje wyższą temperaturę otoczenia niż temperatura ciała pacjenta. W zabiegach stosowana jest energia cieplna, która dostarczana jest do organizmu drogą przewodzenia i przenoszenia.

Ciepłolecznictwo

Ciepłolecznictwo to dział medycyny fizykalnej, w której główną rolę odgrywa energia cieplna. Warto podkreślić, że leczenie ciepłem charakteryzuje się szerokim zastosowaniem, a w jego skład wchodzą m.in.

• zabiegi parafinowe;
• nagrzewanie miejscowe;
• naświetlania lampą sollux;
• sauna.

W grupie tej znajdują się również zabiegi wykonywane przy użyciu ciepłych peloidów tj. parafango i borowina.

Jak ciepło wpływa na organizm człowieka?

Energia cieplna może wpływać w różny sposób na organizm człowieka. Uwarunkowane jest to obszarem ciała, na które oddziałuje. Jeśli obszar ten nie jest duży wówczas mowa o działaniu miejscowym, jeżeli jest rozległy wówczas mowa o działaniu ogólnoustrojowym.

Reakcja miejscowa ciepła działa jedynie w jednym punkcie, a więc tam gdzie bodziec cieplny został przyłożony do skóry. Ponadto oddziałuje na skórę oraz na tkanki, które znajdują się bezpośrednio pod nią. Energia cieplna przyczynia się do rozszerzania naczyń krwionośnych, powodując jednocześnie lepszy przepływ krwi oraz limfy, czego efektem jest lepsze odżywienie komórek organizmu. Z kolei działanie ogólnoustrojowe przekłada się na poprawę przemiany materii organizmu, a także działa odprężająco i rozluźniająco.

Ciepłolecznictwo w kosmetologii

W dziedzinie ciepłolecznictwa stosowanego w kosmetologii wyróżnia się:

• parafinę;
• borowinę;
• parafango;
• lampy.

1. Parafina.

Parafina to węglowodór alifatyczny, który występuje w postaci ciała stałego i otrzymywana jest podczas procesu destylacji ropy naftowej. Jedną z głównych zalet parafiny jest duża pojemność cieplna, stopniowe oddawanie ciepła oraz słabe przewodnictwo cieplne. Takie właściwości pozwalają na zastosowanie wyższych temperatur bez odczucia dyskomfortu na skórze. Działanie to zapewnia intensywne przekrwienie tkanek. Parafina podczas stygnięcia zmniejsza swoją objętość wywierając tym ucisk na tkanki. Jest substancją łatwopalną. W związku z tym nie powinna mieć bezpośredniego kontaktu ze źródłem ognia.

Zabiegi z wykorzystaniem parafiny to:

• zawijania parafinowe;
• okłady;
• skarpetki i rękawiczki parafinowe;
• maseczki;
• kąpiele.

2. Borowina.

Borowina (torf leczniczy) podobnie jak parafina, charakteryzuje się dużą pojemnością cieplną oraz słabym przewodnictwem. Oznacza to, że w trakcie zabiegu pacjent nie odczuwa dyskomfortu działania zbyt wysokiej temperatury. Borowina charakteryzuje się działaniem przeciwbakteryjnym, przeciwzapalnym, przeciwbólowym oraz ściągającym. Jej skład bogaty jest w dużą ilość kwasów humusowych, które zawdzięczają borowinie plastyczność. Oprócz tego stanowi źródło związków bitumicznych, soli mineralnych oraz grzybów i bakterii. Warto zaznaczyć, że borowina posiada trzy mechanizmy działania: cieplny, mechaniczny i chemiczny.

Rodzaje zabiegów z wykorzystaniem borowiny:

• zawijania borowinowe;
• zabiegi z pastą borowinową;
• maski borowinowe.

3. Parafango.

Parafango jest mieszaniną fango oraz parafiny. Fango z kolei to glinka pochodzenia wulkanicznego. Stanowi źródło składników mineralnych, do których należy krzemian glinu, sodu oraz wapnia. Zaletą parafango jest długi proces oddawania ciepła. Dzięki temu zjawisku często wykorzystywane jest w kosmetologii przed masażem jako produkt przygotowujący ciało do zabiegu.

4. Lampy.

Lampy generują światło widzialne oraz podczerwone, które wykorzystywane jest w gabinetach kosmetycznych oraz fizjoterapii. Wykorzystywane w nich filtry dają możliwość zastosowania różnej długości fali, a co za tym idzie penetracji światła na różną głębokość. Filtry do lamp posiadają różne kolory. Dla przykładu działanie filtru niebieskiego wycisza i uspokaja organizm, działa przeciwbólowo i przeciwzapalnie. W związku z tym znajduje zastosowanie m.in. w terapii nerwobóli.

Czerwony filtr przyspiesza wchłanianie związków aktywnych w głąb skóry, a także przygotowuje ciało do zabiegu jonoforezy oraz manualnego oczyszczania twarzy.

Warto zaznaczyć, że dawka promieniowania podczerwonego dobierana jest indywidualnie do potrzeb każdego pacjenta. Odległość lampy od miejsca zabiegowego powinna być taka, aby pacjent mógł odczuwać przyjemne ciepło (30-120 cm). Skóra po zabiegu może być zaczerwieniona, a uczucie ciepła może utrzymywać się nawet do 2h.

Bibliografia

1. Stec A., Skorupińska A., Kosmetologia Estetyczna, Zastosowanie ciepłolecznictwa w gabinetach kosmetycznych i ośrodkach SPA, 1/2017.

	Czarnuszka siewna Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej...
	Olej z czarnego kminku Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej...