Zaparcia

Spis treści

Koenzym Q10 promocja

Koenzym Q10 promocja

Zaparcia (inaczej zatwardzenie) stanowią mniejszą niż typową dla danej populacji częstość wypróżnień. Aktowi defekacji często towarzyszy dyskomfort, konieczny staje się odruch parcia. Zjawisko znacznie częściej występuje u osób starszych (aż 5-krotnie). Skutkuje to poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi, m.in. hemoroidami, obniżeniem narządu rodnego w przypadku kobiet czy nietrzymaniem moczu.

Zaparcia

Prawidłowe wypróżnianie się

Dzienna i tygodniowa ilość wypróżnień jest kwestią wysoce indywidualną. Zależy od stylu życia, aktywności fizycznej, rodzaju wykonywanej pracy, przyzwyczajeń, wieku, diety czy wysypiania się. Na ogół waha się między 3 wypróżnieniami dziennie do 3 wypróżnień na tydzień. Jeśli ilość defekacji jest mniejsza niż 3 tygodniowo, można podejrzewać zaparcia.

Zaparcie – jak wygląda?

Zaparcia to nie tylko sporadyczne wypróżnianie się, ponieważ mogą im towarzyszyć następujące dolegliwości i objawy:

  • twarda konsystencja stolca;
  • nieproduktywne parcie;
  • wydłużony czas defekacji;
  • trudność w wydaleniu stolca;
  • uczucie przeszkody w odbycie;
  • uczucie niepełnego wypróżnienia;
  • konieczność ręcznych manewrów dla ułatwienia defekacji.

Istnieje wiele skal i kryteriów pomagających zdiagnozować schorzenie. Jedną z nich są kryteria ACG/AGA, które dla zaparć zdefiniowano następująco:

  • parcia;
  • uczucia trudnego wydalenia stolca;
  • uczucia niepełnego wypróżnienia;
  • twardy lub zbity stolec;
  • przedłużony czas wypróżnienia lub wydalenia stolca;
  • konieczność ręcznych manewrów dla ewakuacji stolca.

Przewlekłe zaparcia diagnozuje się przy stwierdzeniu przynajmniej 3 objawów z powyższych.

Sklep Spirulina
Sklep Spirulina

Przyczyny zaparć

Bardzo często zaparcia są objawem przewlekłych chorób ogólnoustrojowych lub układu pokarmowego. To charakterystyczna dolegliwość przy zespole jelita drażliwego, chorobie Leśniowskiego-Crohna czy wszelkich alergiach pokarmowych. Przy przewlekłych zaparciach warto najpierw udać się do lekarza i ocenić stan zdrowia. Być może konieczne będzie badanie kolonoskopowe.

Zobacz również: Jak przygotować się do kolonoskopii?

Ponadto czynnikami ryzyka sprzyjającymi zaparciom są między innymi:

  • dieta uboga w błonnik;
  • niedostateczna kaloryczność diety;
  • niedostateczna podaż płynów;
  • brak aktywności fizycznej;
  • słaba siła mięśni brzucha;
  • nadmierne napięcie mięśni dna miednicy;
  • upośledzenie funkcji poznawczych.

Najczęściej obserwuje się niewystarczającą podaż płynów i nieodpowiednią dietę, ponieważ często sięgamy po niezdrowe rozwiązania dietetyczne, słodycze i fast-foody. Zaparcia szczególnie wzmagają kakao i gorzka czekolada. W połączeniu z siedzącym trybem życia sprawia to, że zaparcia są współcześnie bardzo powszechne. W efekcie zalicza się je wręcz do problemów cywilizacyjnych.

Domowe sposoby na zaparcia

W przypadku przewlekłych zaparć spowodowanych chorobami najskuteczniejszą metodą będzie leczenie profesjonalne – wizyta u dietetyka powinna być standardem. W wielu przypadkach możemy jednak wspomagać się domowymi sposobami. Wystarczy:

  • pić przynajmniej 1,5 l wody dziennie;
  • sięgać po probiotyki i naturalną żywność probiotyczną (maślanka, kefir, jogurt, kiszonki);
  • codziennie się ruszać, wystarczy nawet spacer czy przejażdżka rowerem;
  • odpowiednio się wysypiać;
  • unikać stresu;
  • unikać czekolady, jasnego pieczywa, jajek, smażonych potraw;
  • sięgać po produkty bogate w błonnik – owoce i warzywa, ciemne pieczywo, kasze.

W zależności od problematyki i stanu zdrowia warto udać się do psychoterapeuty (jeśli zaparcia są spowodowane problemami emocjonalnymi i stresem), fizjoterapeuty uroginekologicznego (przy problemach ze statyką dna miednicy i hemoroidami) lub trenera personalnego (chcąc rozpocząć przygodę z treningami funkcjonalnymi i wzmocnić mięśnie posturalne).



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Czerwionka-Szaflarska M., Romańczuk B., Postępowanie w zaparciu czynnościowym stolca u dzieci i młodzieży, Forum Medycyny Rodzinnej, 5/2008.
  2. Daniluk J., Przewlekłe zaparcia – niedoceniany problem kliniczny, Varia Medica, 4/2018.
  3. Hermann J., Kościński T., Drews M., Praktyczne zasady postępowania w zaparciach u dorosłych, Ginekologia Polska, 83/2012.
  4. Jabłońska B., Żaworonkow D., Lesiecka M., Agafonnikov V., Pinkolsky P., Lampe P., Zaparcia – etiopatogeneza, diagnostyka i leczenie, Postępy Nauk Medycznych, 1/2011.
  5. Sikorski T., Zaparcie w wieku podeszłym – odrębności diagnostyczne i terapeutyczne, Postępy Nauk Medycznych, 5/2011.

Zapisz się do newslettera!

Kategorie wpisów

Najpopularniejsze w Zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Jedna odpowiedź

  1. Przyczyną zaparć bywa też lęk przed korzystaniem z publicznych toalet. Przez wiele lat, będąc np. w szkole czy u lekarza, musiałem czasem załatwić „większą sprawę”, to ogarniało wtedy mnie takie chorobliwe poczucie wstydu, że drżały mi mięśnie ud i łydek, a na twarzy byłem cały czerwony… Dobrze, że mi to już przeszło. Gdy zacząłem siadać na ubikacji w pracy, ta czynność przestała mnie krępować. Czasem dziewczyny wchodziły do WC po mnie, jak zrobiłem tam kupę, więc… To naturalna sprawa !

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *