Rekonstrukcja piersi

Rekonstrukcja piersi to proces, który składa się z wielu etapów. Jej przeprowadzenie wiąże się z przejściem okresu rekonwalescencji, jednak w dłuższej perspektywie zwiększa pewność siebie oraz komfort w codziennym funkcjonowaniu.

Rekonstrukcja piersi

Obecnie w Polsce istnieje możliwość wykonywania wszystkich sposobów poprawy wyglądu piersi. Ponadto niektóre z nich refundowane są przez Narodowy Fundusz Zdrowia, co ma kluczowe znaczenie dla wielu pacjentek.

W przypadku chęci lub konieczności wykonania rekonstrukcji biustu obowiązkiem lekarza jest poinformowanie pacjentki o możliwości doboru właściwiej metody zabiegowej. Dodatkowo przed wyrażeniem ostatecznej zgody pacjentka musi otrzymać od lekarza prowadzącego informacje dotyczące rodzaju zalecanej metody, jej zaletach, ewentualnych wadach oraz powikłaniach i skutkach ubocznych.

Wśród najczęściej wykonywanych metod rekonstrukcji piersi wyróżnia się:

• wszczepianie implantu;
• rozprężanie tkanek;
• rekonstrukcja z użyciem własnych tkanek.

1. Wszczepianie implantu.

Wszczepianie implantu to jedna z najprostszych i najmniej obciążających metod rekonstrukcji piersi. Endoproteza (implant) zwykle występuje w formie poduszeczki wykonanej z polimeru silikonowego w owalnym kształcie lub anatomicznym (kroplowym). Implanty wypełnione są żelem silikonowym lub solą fizjologiczną. Wyróżnia się ich dwa rodzaje: podskórny, a także wszczepiany pod mięsień piersiowy oraz skórę.

Pierwszy z nich, a więc implant podskórny wykorzystuje się przy tzw. rekonstrukcji jednoczasowej, przy wycięciu całego gruczołu lub tylko jego części. Umieszcza się go w miejsce usuniętego gruczołu, a następnie pokrywa skórą. Niebywałą zaletą tego rodzaju zabiegu jest jego szybkość wykonania oraz zadowalający efekt kosmetyczny.

Wadą natomiast jest fakt, że implant, który umieszczony jest wyłącznie pod skórą jest dosyć łatwo wyczuwalny i nienaturalny podczas dotykania.

Z kolei implant wszczepiany pod mięsień piersiowy oraz skórę daje możliwość rekonstrukcji piersi niewielkich rozmiarów. Zabiegu z ich wykorzystaniem nie stosuje się u kobiet, u których przeprowadzono radykalną mastektomię piersi lub u pań po przebytej radioterapii.

2. Rozprężanie tkanek.

Zabieg polega na stopniowym i powolnym rozciąganiu mięśnia oraz skóry, dzięki czemu istnieje możliwość utworzenia przestrzeni, w której umieszcza się implant. Kolejnym krokiem jest wszczepienie pustej torebki silikonowej, która wyposażona jest na końcu w cienki przewód i specjalny port. W momencie zagojenia się rany przez port implant wypełniany jest solą fizjologiczną. Metoda rozprężania tkanek obejmuje regularne podawanie płynu w odpowiednio określonym czasie, aż do momentu osiągnięcia oczekiwanego rozmiaru biustu. Po tym procesie usuwa się ekspander, a w miejscu rozprężenia tkanek podaje się implant wypełniony żelem silikonowym.

3. Rekonstrukcja z użyciem własnych tkanek.

Rekonstrukcję z zastosowaniem własnych tkanek można wykonywać na kilka sposobów.

• jednym z nich jest rekonstrukcja płatem uszypułowanym z mięśnia najszerszego grzbietu. Mięsień zostaje odcięty od wszystkich przyczepów, a także od leżącej nad nim wyspy skórnej, której zadaniem jest uzupełnianie deficytu skórnego po mastektomii. Tego rodzaju metodę poleca się kobietom, u których nie wskazane jest rozprężanie tkanek, posiadanie dużych piersi oraz tym, które utraciły znaczną część własnej tkanki;
• inna metoda obejmuje rekonstrukcję płatem uszypułowanym z mięśnia prostego brzucha. Jest przeznaczona szczególnie dla kobiet z otyłością brzuszną, ponieważ daje możliwość zmniejszenia fałdów brzusznych. Efektem ubocznym tej metody jest jednak osłabienie powłok brzusznych, a także widoczna poprzeczna blizna na podbrzuszu;
• kolejnym sposobem jest rekonstrukcja wolnym płatem TRAM. Polega na pobieraniu tej samej wyspy skórnej, jednak mniejszej ilości mięśnia oraz bez górnej szypuły. Metoda daje możliwość rekonstrukcji dużych piersi, dając jednocześnie bardzo dobre efekty kosmetyczne. W przypadku wykonywania tego rodzaju metody należy pamiętać o zasadzie „wszystko albo nic”. Oznacza to, że kiedy zespolenie naczyń krwionośnych nie powiedzie się wówczas może dojść do martwicy tkanek;
• rekonstrukcja wolnym płatem pośladkowym bez mięśnia to metoda, która obejmuje wszczepienie wypreparowanego płata skórno-tłuszczowego z okolic pośladka w miejsce po przebyciu mastektomii. Technika należy do rzadko stosowanych, ponieważ zalecana jest tylko kobietom z niewielkim nadmiarem tkanki tłuszczowej.
• rekonstrukcja z użyciem komórek macierzystych. Należy do najnowszych metod, która w chwili obecnej występuje na etapie badań klinicznych. Metoda polega na pobraniu tkanki tłuszczowej zwykle z brzucha lub boczków, a także poddaniu jej specjalistycznej obróbce. Po upływie 1,5-2 godzin uzyskuje się zawiesinę komórek macierzystych, którą po ponownym zmieszaniu z tkanką tłuszczową podaje się w miejsce po mastektomii.

Powikłania

Warto podkreślić, że każdy zabieg operacyjny wiąże się z ryzykiem wystąpienia powikłań bądź skutków ubocznych. W zabiegach rekonstrukcji piersi może dojść do częściowej lub całkowitej martwicy płata, zbierania się płynów pod płatem lub w okolicy rany. Do najbardziej poważnych skutków ubocznych po operacji można zaliczyć krwawienie wewnętrzne do płata lub drenów, co wiąże się z szybkim przeprowadzeniem reoperacji.

Mimo, że zabiegi z zastosowaniem implantów piersiowych czy ekspanderów należą do jednych z najprostszych można zaliczyć je niestety do metod z większą ilością powikłań. Sam implant nie przyczynia się do powstania skutków ubocznych. Jednak dla organizmu jest to ciało obce, które może z niewiadomych przyczyn spowodować przykurcz torebki łącznotkankowej, która otacza implant. Kolejny problem obejmuje przemieszczenie się implantu, co kwalifikuje się do chirurgicznej korekty. Warto podkreślić, że infekcje związane z implantem zdarzają się rzadko, jeśli natomiast do tego dojdzie warto usunąć go po upływie 6 miesiącach.

Rekonstrukcja piersi własną tkanką również wiąże się z ryzykiem powikłań. Należy do nich utrata czucia (całkowita lub częściowa), a także częściowa lub całkowita martwica tkanek. Może pojawić się również przepuklina brzuszna. Z kolei zabiegi wykorzystujące mięsień grzbietu niosą za sobą ryzyko ograniczenia ruchomości ręki po stronie operowanej.

Czynniki, które warunkują występowanie powikłań lub skutki uboczne po rekonstrukcji piersi to:

• radioterapia uzupełniająca;
• palenie papierosów;
• choroby układowe;
• otyłość;
• sprawność manualna lekarza chirurga;
• opieka po zabiegu.

Bibliografia

1. Węgiel B., Szymańska-Pomorska G., Kosmetologia Estetyczna, Rekonstrukcja piersi. Możliwości nowoczesnej kosmetologii i chirurgii, 4/2013.

	Kolagen naturalny - skóra i stawy Kolagen od bioalgi to naturalny, najwyższej jakości hydrolizat kolagenu. Jest to najważniejsze białko, które wpływa na jakość skóry. Jego odpowiednia ilość zapobiega powstawaniu zmarszczek, cellulitu, rozstępów, ... Zobacz więcej...
	Kwas hialuronowy tabletki Kwas hialuronowy znajduje się w skórze, dzięki czemu czyni ją gładką, elastyczną i bez zmarszczek. Z wiekiem jego ilość jednak maleje i należy dostarczać go do organizmu, aby uzupełnić powstające braki … Zobacz więcej...