Leczenie bliznowców

Leczenie bliznowców jest procesem długotrwałym i wymaga stosowania różnego rodzaju zabiegów w celu zmniejszenia ich widoczności. Zwykle przeprowadza się tzw. terapię skojarzoną, której celem jest uzyskanie jak najlepszego efektu kosmetycznego, a więc znaczna poprawa jej wyglądu, co przekłada się na poprawę własnego samopoczucia i komfortu życia.

Bliznowce

Bliznowiec nazywany często keloidem to przerośnięta, twarda tkanka włóknista, która powstaje na skutek urazu wywołanego w skórze. W dużej mierze tworzenie się bliznowców zależy od miejsca gdzie doszło do uszkodzenia skóry, jednak najczęściej warunkuje je skłonność genetyczna.

Bliznowce mogą pojawić się w każdym miejscu na ciele. Jednak do najczęstszych okolic ich występowania zalicza się:

• klatkę piersiową;
• górną część pleców;
• ramiona;
• płatki uszu.

Charakterystyczna dla bliznowców jest ich gładka powierzchnia, jednak wyraźnie wystającą ponad powierzchnię skóry. Dodatkowo posiada twardą strukturę i kolor od różowego aż do brązowego, co zależne jest od poziomu melaniny w skórze. Bliznowcom może towarzyszyć niekiedy świąd, ból oraz nadwrażliwość na dotyk.

Przyczyny powstawania bliznowców

Pojawienie się bliznowca to przede wszystkim efekt niewłaściwego procesu gojenia się rany, podczas którego dochodzi do nadmiernej produkcji kolagenu w skórze. Ponadto powstawaniu keloidów sprzyja:

• ciemny fototyp skóry;
• młody wiek;
• rodzinne występowanie keloidów;
• oparzenia.

Leczenie bliznowców

Leczenie bliznowców, to proces który wiąże się z poświęceniem dużej ilości czasu oraz wymaga zastosowania wielu rodzajów zabiegów. Do najczęściej stosowanych zalicza się:

• leczenie chirurgiczne;
• leczenie steroidowe;
• krioterapia;
• ostrzykiwanie interferonem gamma;
• laseroterapia;
• presoterapia;
• silikon.

1. Leczenie bliznowców chirurgicznie.

Leczenie chirurgiczne to nic innego jak wycięcie przerosłej blizny. Należy jednak zaznaczyć, że początkowo metoda ta znacznie poprawia wygląd skóry, jednak w 45% może pojawić się nawrót bliznowca. Faktem jest jednak to, że jeśli po dwóch latach od przeprowadzonego zabiegu blizna nie pojawi się ponownie, można uznać ją za wyleczoną. Aby efekt leczenia był bardziej pewny można połączyć je z inną terapią np. presoterapią lub podaniem sterydów.

2. Leczenie bliznowców steroidowo.

Celem terapii steroidowej jest zmiękczenie i opadnięcie struktury blizny. Efektywność terapii wynosi nawet 95%. Metoda może być stosowana jako jedyny sposób leczenia, a także być terapią wspomagającą leczenie chirurgiczne.

Należy jednak zaznaczyć, że podawanie sterydów niesie za sobą skutki uboczne w postaci miejscowej atrofii, rozrostu naczyń krwionośnych, zmniejszenia gojenia się rany. Tak jak w przypadku leczenia chirurgicznego tak i w tym, istnieje ryzyko nawrotu blizny, które wynosi 25-50%.

3. Krioterapia.

Zastosowanie krioterapii (niskiej temperatury ciekłego azotu lub pasty CO2) ma za zadanie zniszczyć nieprawidłowe włókna kolagenowe poprzez aktywację metaloproteinaz tkankowych.

4. Ostrzykiwanie interferonem gamma.

Działanie interferonu powoduje hamowanie syntezy kolagenu. Należy jednak zaznaczyć, że metoda należy do długich i kosztownych, a leczenie gwarantuje poprawę w około 30%-50%.

5. Laseroterapia.

Zastosowanie wiązki laserowej w przypadku keloidów przyczynia się do hamowania produkcji kolagenu w skórze. Laser zaburza metabolizm fibroblastów w okolicach tkanek bliznowatych. W tym samym czasie wiązka laserowa powoduje wzrost poziomu kolagenazy oraz zwiększenie procesu kolagenolizy. Wszystko to przyczynia się do zmniejszenia napięcia tkanek objętych blizną.

6. Presoterapia.

To metoda, która polega na uciskowym leczeniu tkanek bliznowatych. W terapii tej stosuje się m.in. mankiety uciskowe lub ubrania kompresyjne. Największe efekty terapii zauważa się podczas presoterapii płatków uszu. Mimo to metoda jest długotrwała, a jej czas waha się w granicach od 6 nawet do 24 miesięcy.

7. Silikon.

To syntetyczny polimer wykorzystywany pod postacią żelu lub gotowego opatrunku. Metoda ta zmniejsza uczucie świądu oraz bólu jaki może towarzyszyć bliźnie. Działanie silikonu uwarunkowane jest przede wszystkim nawodnieniem tkanek organizmu. Terapia silikonem ma na celu zmniejszenie zawartości wody w bliźnie, zmniejszenie ilości naczyń krwionośnych i kolagenu, a także zmniejszenie wysokości keloidu. Blizna staje się bardziej miękka, zmniejszone zostaje jej napięcie oraz poprawiony koloryt.

Podsumowanie

Leczenie bliznowców nie należy do najłatwiejszych i często obejmuje więcej niż jedną metodę leczenia. Jako całkowite wyleczenie uważa się zmniejszenie wyniosłości blizny, a także (jeśli takie występuje) zahamowanie jej rozrostu.

	Kolagen naturalny - skóra i stawy Kolagen od bioalgi to naturalny, najwyższej jakości hydrolizat kolagenu. Jest to najważniejsze białko, które wpływa na jakość skóry. Jego odpowiednia ilość zapobiega powstawaniu zmarszczek, cellulitu, rozstępów, ... Zobacz więcej...
	Kwas hialuronowy tabletki Kwas hialuronowy znajduje się w skórze, dzięki czemu czyni ją gładką, elastyczną i bez zmarszczek. Z wiekiem jego ilość jednak maleje i należy dostarczać go do organizmu, aby uzupełnić powstające braki … Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Przylipiak A., Niczyporuk M., Galicka E., Donejko M., Głażewska E., Kakareko K., Przylipiak J., Podstawy Medycyny Estetycznej, Kresowa Agencja Wydawnicza KAW, Białystok 2014.