Symbolika tatuaży

Symbolika tatuaży sięga czasów prehistorycznych. Jak się okazuje każda społeczność na świecie świadoma jest tematyki zdobienia ciała. Warto jednak podkreślić, że brak jest jakichkolwiek danych na temat tego gdzie wykonano pierwszy tatuaż.

Tatuaż

Tatuaż, a co za tym idzie zdobienie nim ciała znane było już od czasów prehistorycznych. Warto podkreślić, że najstarsze dowody dotyczące wykonywania tatuaży wywodzą się z Europy. Jednak fakt ten został podważony w wyniku narodzin tatuowania ciała w Azji Południowo-Zachodniej, zaś z tamtych rejonów rozprzestrzenił się do Egiptu, Australii, Ameryki Północnej i Południowej.

Wykonanie tatuażu polega na wprowadzeniu w głębokie warstwy skóry trwałych czarnych lub wielobarwnych kompozycji przy metodzie gęstego nakłuwania. Przyczyną tego rodzaju ingerencji we własny wygląd zwykle jest kwestia zwyczajowa, kulturowa lub historyczna.

Starożytny Egipt

W starożytnym Egipcie tatuaże znane były już od 3100 r.p.n.e. Wszystko zaczęło się od analizy dekoracji jakie wykonywało się na figurkach, które przypominały ludzi. Ciekawostką jest fakt, że jeden z najstarszych tatuaży odkryto na ciele 4000 letniej mumii, potomka z rodziny królewskiej. O bardzo długiej historii tatuażu świadczy również przykład ciała kobiety sprzed 2500 lat. Naukowcy oraz badacze związani z tym tematem twierdzą, że jej tatuaże pełniły funkcję typowo identyfikacyjną.

W Egipcie tatuaż był pewnego rodzaju ozdobą kobiet, które wykonywały zawód, gdzie ważną rolę odgrywało ciało. Należy do nich zawód tancerki, muzykantki oraz prostytutki. Bardzo częstym motywem wykonywanym przez kobiety był bóg Bes – opiekun tancerek oraz muzyki.

Polinezja

Dość charakterystycznym tatuażem polinezyjkim jest tzw. moko, który wykonuje się na twarzy. Jego rolą nie była funkcja reprezentatywna, jednak stanowiła pewnego rodzaju wizytówkę o osobie, która go posiadała. Oprócz symboliki przynależności do danego plemienia tatuaże oznaczały również pozycję społeczną. Tradycja mówiła, że nie każdy może posiadać tego rodzaju tatuaż, początkowo trzeba było na niego zasłużyć i udowodnić, że jest się jego godnym.

Kultura Wschodnia

W Japonii zjawisko tatuowania ciała znane było już w średniowieczu i pełniło głównie rolę magiczną i religijną oraz świadczyło o pozycji społecznej danej osoby. W XVII wieku najczęściej tatuowały się gejsze, które chciały pochwalić się swoją profesją jednocześnie zwiększając w ten sposób swoją seksualność.

Dodatkowo tatuaże służyły również do celów penitencjarnych, które polegały na oznaczaniu przestępców.

Na przełomie XVIII i XIX wieku do tatuaży zaczęto wprowadzać walory estetyczne. Na skutek tego rzemieślnicy zyskali pozycję prawdziwych artystów. Warto podkreślić, że tego rodzaju moda ograniczała się jedynie do niższych klas społecznych.

Europa

Zanim w Europie stało się dobrze znane chrześcijaństwo, tatuaże były dość powszechne. Oznacza to, że za ich pomocą wyrażono przynależność do warstwy społecznej. Rzymianie uważali, że tatuowanie ciała nie przystoi obywatelom ich kraju. Wykorzystywali je głównie do piętnowania niewolników oraz przestępców. Ponadto tatuowano dobrze urodzonych arystokratów oraz wojowników, co świadczyło o ich wytrzymałości na ból. W okresie średniowiecza w Europie tatuowano również przestępców. Wykorzystywano to jako formę mniejszej kary cielesnej.

Warto podkreślić, że historia nowożytnego tatuażu rozpoczęła się wraz z epoką dużych odkryć geograficznych. Zjawisko tatuowania ciała w Europie zyskało duży rozgłos dzięki kapitanowi Jamesowi Cookowi. Rozpowszechnił on również słowo tatuaż oraz tatuowanie. Od tego momentu tatuaż stał się modny wśród żeglarzy, podróżników, przestępców, żołnierzy, a także członków tajnych organizacji politycznych.

W XIX wieku wykonywanie tatuażu stało się coraz bardziej popularne w wyższych warstwach społecznych. Oznacza to, że rozpowszechnienie tatuowania w środowisku arystokratycznym przyczyniło się do wzniesienia tej sztuki na wyższy poziom artystyczny.

Warto podkreślić, że tatuaż w trakcie wojen spełniał funkcje typowo identyfikacyjne. Podczas II wojny światowej żołnierze niemieccy tatuowali więźniom na przedramieniu literę oraz cyfrę. Pierwszy symbol oznaczał konwój, którym przyjechał skazany, zaś drugi był symbolem rozpoznawczym.

Po zakończeniu II wojny światowej tatuaż kojarzył się przede wszystkim z klasą robotniczą, gangami, stał się symbolem młodzieżowego buntu, a także kultury hipisowskiej oraz rockowej. Z biegiem czasu jego posiadanie oznaczało formę wyrazu artystycznego, mody oraz wyrazu własnej osobowości.

Pod koniec XX wieku doszło do rozkwitu tatuowania pod względem artystycznym. Nastąpił rozwój podczas, którego doszło do powstania wielu studiów tatuażu, w których dużą uwagę przywiązywano do wystroju wnętrza, sterylności narzędzi oraz jakości stosowanych barwników.

W Polsce w latach 80 XX wieku społeczność uważała, że każdy człowiek ma prawo samodzielnie decydować o swoim ciele. Od tego momentu tatuaż w Polsce przechodzi swój renesans, z kolei od nowego tysiąclecia uznaje się go jako sztukę na najwyższym poziomie. Obecnie tatuaże na ciele spełniają wiele funkcji, jednak ta najważniejsza obejmuje głównie temat dekoracyjny.

Bibliografia

1. Klonowska J., Wiciński M., Żak J., Wołkowiecka M., Kosmetologia Estetyczna, Historyczne i współczesne społeczno-kulturowe funkcje tatuażu, 5/2017.

	Kwas hialuronowy tabletki Kwas hialuronowy znajduje się w skórze, dzięki czemu czyni ją gładką, elastyczną i bez zmarszczek. Z wiekiem jego ilość jednak maleje i należy dostarczać go do organizmu, aby uzupełnić powstające braki … Zobacz więcej...
	Kolagen naturalny - skóra i stawy Kolagen od bioalgi to naturalny, najwyższej jakości hydrolizat kolagenu. Jest to najważniejsze białko, które wpływa na jakość skóry. Jego odpowiednia ilość zapobiega powstawaniu zmarszczek, cellulitu, rozstępów, ... Zobacz więcej...