Keloidy (nazywane również bliznowcami) to zgrubiała, przerosła skóra, która powstaje na skutek wcześniejszego zranienia lub innego sposobu przerwania jej ciągłości. Mimo że bliznowce nie stanowią żadnego zagrożenia dla naszego życia i zdrowia, są jednak oporne w leczeniu oraz w żadnym wypadku nie spełniają walorów estetycznych w wyglądzie skóry.
Keloidy
Keloidy lub tzw. bliznowce mogą pojawić się gdy proces gojenia się rany zachodzi w sposób nieprawidłowy. Stanowią one dość łagodny rozrost włóknisty skóry, który wyraźnie przypomina jej narośl. Keloidy bardzo często posiadają gładką i lśniącą powierzchnię. Ich kolor zwykle jest ciemniejszy od naturalnej barwy skóry. Cechą charakterystyczną bliznowców jest fakt, że zajmują one większą powierzchnię niż pierwotny obszar uszkodzenia naskórka. Ponadto keloidy często dają dolegliwości bólowe, mogą swędzieć oraz utrudniać ruchy w życiu codziennym.
Keloidy – przyczyny powstawania
Główną przyczyną powstawania bliznowców jest uszkodzenie skóry, a więc przerwanie jej ciągłości. Najczęściej blizny te powstają na skutek:
- zabiegu chirurgicznego;
- oparzenia;
- mocnego zadrapania;
- po szczepieniu;
- po piercingu (kolczykowaniu).
Często keloidy powstają również w wyniku gojenia się krost po ospie wietrznej oraz trądziku pospolitym. Jednak dużym czynnikiem predysponującym są uwarunkowania genetyczne. Bliznowce najczęściej lokalizują się na plecach, klatce piersiowej oraz ramionach. Posiadają błyszczącą i gładką powierzchnię. Kolorem są nieco ciemniejsze on naturalnej barwy skóry.
Sam proces tworzenia się bliznowców nie jest do końca znany. Podejrzewa się, że odpowiada za niego zmiana w sygnałach komórkowych, które odpowiedzialne są za ich wzrost oraz proliferację. Keloidy mogą występować zarówno u kobiet jak i mężczyzn. Choć jednak to kobiety są bardziej podatne na ich powstawanie.
Leczenie keloidów
Usuwanie i jednoczesne leczenie keloidów to trudne zadanie dla lekarza. Przede wszystkim dlatego, że tworzenie struktury takiej jak bliznowiec to w pewien sposób system obronny organizmu na radzenie sobie z uszkodzeniem skóry.
Trudność pozbywania się keloidu polega przede wszystkim na tworzeniu się w tym miejscu zupełnie nowej rany, którą po raz kolejny organizm będzie chciał zabliźnić w najlepszy dla siebie sposób. Należy zaznaczyć, że keloidy potrafią odrastać w jeszcze większych rozmiarach niż dotychczas.
Usuwanie keloidów wykonuje się przy użyciu:
- Klasycznego wycięcia chirurgicznego – jest ono dość ryzykownym rozwiązaniem, ponieważ po tego rodzaju zabiegach często formują się nowe keloidy. Zwykle większe i bardziej widoczne.
- Terapii radiacyjnej.
- Wymrożenia zmienionej tkanki ciekłym azotem (krioterapia).
- Lasera – wiązka laserowa działa rozjaśniająco na bliznę oraz sprawia, że staje się mniej widoczna. W celu całkowitego zredukowania keloidów potrzebne jest wykonanie serii zabiegów.
- Opatrunków uciskowych przy poparzeniach.
- Zastrzyków kortykosteroidami.
- Olejków oraz maści z wyciągiem z roślin. Należy rozpocząć ich stosowanie jak najszybciej po zagojeniu się rany.
Polecane produkty:
|
Olej z czarnego kminku
Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej... |
|
Czarnuszka siewna
Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej... |
