Nietrzymanie moczu u kobiet

Nietrzymanie moczu u kobiet najczęściej występuje w wieku pomenopauzalnym. Warto podkreślić, że problem nietrzymania moczu jest chorobą przewlekłą i stanowi duży dyskomfort psychiczny oraz fizyczny.

Nietrzymanie moczu

Nietrzymanie moczu to stan organizmu, w którym występuje brak kontroli oddawania moczu powodując jednocześnie problemy higieniczne oraz utrudnienia w kontaktach międzyludzkich. Warto podkreślić, że nietrzymanie moczu nie należy do odrębnej jednostki chorobowej, a stanowi jedynie objaw, który może występować w sytuacji zaburzeń czynnościowych, a także stanów patologicznych dróg moczowych oraz układu nerwowego.

Problemy z nietrzymaniem moczu mogą pojawić się u kobiet już w wieku rozrodczym, jednak częstotliwość występowania zwiększa się wraz z wiekiem menopauzalnym.

Czynniki ryzyka nietrzymania moczu:

• starszy wiek;
• liczne porody szczególnie dużych płodów;
• zabiegi ginekologiczne;
• otyłość;
• przewlekłe zaparcia;
• terapia diuretykami, lekami hipotensyjnymi.

Rodzaje i przyczyny nietrzymania moczu

Wysiłkowe nietrzymanie moczu powoduje:

• nadmierna ruchomość szyi pęcherza;
• niewydolność mechanizmu zwieraczowego;

Naglące nietrzymanie moczu spowodowane jest przez:

• nadreaktywność mięśnia wypieracza;
• mała podatność ścian pęcherza moczowego.

Nietrzymanie moczu z przepełnienia (niedoczynność mięśnia wypieracza, przeszkoda w odpływie).

Nietrzymanie moczu pozazwieraczowe (przetoki, wady rozwojowe).

1. Wysiłkowe nietrzymanie moczu.

Wysiłkowe nietrzymanie moczu (WNM) następuje, gdy z kaszlem lub pracą fizyczną wzrostowi ciśnienia w jamie brzusznej towarzyszy mimowolne uciekanie moczu. Duże znaczenie na wydostawanie się moczu przy wzroście ciśnienia śródbrzusznego mają zaburzenia statyki narządów płciowych.

2. Naglące nietrzymanie moczu.

Naglące nietrzymanie moczu (NNM) to mimowolne popuszczanie moczu, w wyniku niekontrolowanych skurczów pęcherza moczowego w efekcie niestabilności mięśnia wypieracza pęcherza lub nadmiernej jego pobudliwości. Przyczyny niestabilności mięśnia wypieracza związane są z zaburzeniami funkcji mięśniówki gładkiej pęcherza, nadmierną pobudliwością mięśnia wypieracza, z kolei jego nadmierna pobudliwość z czynnościową niewydolnością łuku odruchowego odpowiedzialnego za prawidłowy proces mikcji.

Do najczęstszych objawów NNM należy:

• bezwiedne oddawanie moczu, które poprzedzone jest silnym parciem.

3. Nietrzymanie moczu z przepełnienia.

Nietrzymanie moczu z przepełnienia spowodowane jest zaburzeniami w kurczliwości mięśnia wypieracza, która przyczynia się do nadmiernego wypełniania pęcherza moczowego. Dość specyficznym objawem jest okresowe popuszczanie niewielkiej ilości moczu przy przepełnieniu pęcherza moczowego. Przyczyną tego rodzaju nietrzymania moczu może być upośledzenie funkcji OUN w przebiegu stwardnienia rozsianego, polineuropatii, przepukliny jądra miażdżystego krążka międzykręgowego z uszkodzeniem dróg nerwowych, a także upośledzenie polekowe i pooperacyjne.

4. Nietrzymanie moczu z przyczyn pozazwieraczowych.

Nietrzymanie moczu z przyczyn pozazwieraczowych jest to bezwiedne oddawanie moczu przez przetokę, która omija sprawny mechanizm cewki moczowej. Powstanie przetoki zazwyczaj stanowi efekt powikłań pooperacyjnych, po radioterapii, naciekania nowotworowego lub urazu okołoporodowego.

Profilaktyka

Profilaktyka powinna przede wszystkim obejmować kobiety młode, która będzie eliminować czynniki ryzyka. W związku z tym działania powinny polegać na prowadzeniu zdrowego trybu życia, regularnego wykonywania ćwiczeń, które będą wzmacniać  mięśnie dna miednicy, zapobieganiu otyłości oraz zwalczaniu zaparć, a także ograniczenie nadmiernego wysiłku fizycznego. Ważnym elementem profilaktyki jest właściwe prowadzenie porodu, unikanie przyspieszania zakończenia porodu, a także właściwe postępowanie przy przedłużającym się porodzie.

Leczenie

Jednym z pierwszych kroków w terapii nietrzymania moczu u kobiet jest tzw. leczenie zachowawcze, które obejmuje:

• trening pęcherza moczowego (obejmuje wykształcenie u kobiety przyzwyczajeń oraz odruchów, które będą umożliwiać kontrolę w oddawaniu moczu o wyznaczonych godzinach. Działanie to prowadzi do wykształcenia zdolności hamowania skurczu mięśnia wypieracza);
• kinezyterapia (obejmuje ćwiczenia mięśni dna miednicy według programu Kegla. Celem ćwiczeń jest zwiększenie siły, wytrzymałości oraz reaktywności mięśni krocza oraz dna miednicy. Prowadzi to do poprawy ciśnienia śródcewkowego, a także do wyeliminowania bezwiednego oddawania moczu);
• leczenie farmakologiczne (leki hormonalne, przeciwzapalne, cholinergiczne);
• leczenie operacyjne.

Bibliografia

1. Banaszewska B., Basta A., Borowski D., Bręborowicz G., Położnictwo i Ginekologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007.

	Kolagen naturalny - skóra i stawy Kolagen od bioalgi to naturalny, najwyższej jakości hydrolizat kolagenu. Jest to najważniejsze białko, które wpływa na jakość skóry. Jego odpowiednia ilość zapobiega powstawaniu zmarszczek, cellulitu, rozstępów, ... Zobacz więcej...
	Kwas hialuronowy tabletki Kwas hialuronowy znajduje się w skórze, dzięki czemu czyni ją gładką, elastyczną i bez zmarszczek. Z wiekiem jego ilość jednak maleje i należy dostarczać go do organizmu, aby uzupełnić powstające braki … Zobacz więcej...