Wielopostaciowe osutki świetlne to zmiany wykazujące charakter rumieniowy, grudkowy oraz pęcherzowy. Do najczęstszych lokalizacji objawów należą odsłaniane części ciała tj. twarz, kończyny dolne, górne oraz dłonie. Czynnikiem wywołującym chorobę jest promieniowanie UVA.
Wielopostaciowe osutki świetlne – przyczyny
Głównym czynnikiem wywołującym objawy skórne w postaci wielopostaciowych osutek świetlnych są promienie nadfioletowe widma słonecznego UVA oraz część promieniowania UVB. Mechanizm powstawania choroby wynika z nadwrażliwości skóry typu opóźnionego na antygeny, które powstają na skutek działania ultrafioletu. Czas pojawienia się objawów, od momentu ekspozycji skóry na słońce do powstania reakcji z jej strony waha się w granicach od 18 godzin nawet do 5 dni. Ponadto występuje również zmieniona wrażliwość komórek Langerhansa na działanie promieni UV, a także zaburzenia metabolizmu kwasu arachidynowego.
Objawy
Wielopostaciowe osutki świetlne cechują się dużym stopniem różnorodności, skąd też wzięła się ich nazwa. Oznacza to, że mogą przybierać formę wysypki, a także objawów typowych dla opryszczki.
Wysypka pojawiająca się na skórze zwykle ograniczona jest do miejsca, w którym doszło do ekspozycji skóry na działanie promieni słonecznych. Bardzo często osutki występują w okresie dzieciństwa, jednak regularnie powracają w okresie wiosennym.
Rozpoznanie
Ustalenie diagnozy opiera się o wielopostaciowy charakter wysypki skórnej z dominacją jednego typu zmian (pęcherzów, grudek, zmian rumieniowych), a także lokalizację typową dla schorzenia czyli miejsce odsłonięte oraz nasilenie objawów choroby na skutek działania promieni słonecznych.
Podczas diagnostyki, uwagę należy zwrócić na przewlekły oraz nawrotowy charakter choroby z jednoczesnym zaostrzeniem objawów w okresie letnim oraz wiosennym. Zaleca się wykonanie tzw. próby świetlnej, która służy do ustalenia odczynu na skórze.
Wielopostaciowe osutki świetlne – leczenie
W przypadku terapii wielopostaciowych osutek świetlnych najlepiej sprawdza się podawanie leków przeciwmalarycznych. Pozytywne skutki przynosi również stosowanie beta-karotenu jeśli leczenie rozpoczyna się wczesną wiosną i będzie trwać przez kilka miesięcy.
Dodatkowo w leczeniu wykorzystuje się fotochemioterapię, a więc promieniowanie UVA wraz z chemioterapeutykiem. Wszystko dlatego, że powstająca melanina chroni skórę przed negatywnym działaniem światła słonecznego. Kluczowe jest, aby tego rodzaju leczenie było przeprowadzane w sposób bezpieczny, ze względu na możliwość wywołania u chorego objawów typowych dla wielopostaciowych osutek świetlnych.
W terapii wykonuje się również tzw. przyzwyczajanie skóry do promieniowania UVB poprzez ekspozycję na niewielkie jego dawki, a także stopniowe (powolne) wydłużanie czasu tej ekspozycji.
W sytuacji występowania opornych przypadków zastosowanie znajduje podawanie leków osłabiających układ immunologiczny. Wiąże się to jednak ryzykiem rozwoju powikłań ogólnoustrojowych u chorego.
Bibliografia
- Jabłońska S., Chorzelski T., Choroby Skóry, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002.
Polecane produkty:
|
Czarnuszka siewna
Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej... |
|
Olej z czarnego kminku
Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej... |
