Łysienie plackowate objawia się na skutek uszkodzenia mieszków włosowych, czego następstwem jest wypadanie włosów. Schorzenie to może wystąpić w każdym wieku, mimo to najczęściej dotyczy osób poniżej 30 roku życia.
Łysienie plackowate
Łysienie plackowate to choroba skóry głowy, której przyczyny nie są do końca znane. Należy do niebliznowaciejących odmian łysienia, które posiada kilka odmian. Schorzenie to wykazuje charakter przewlekły, zapalny oraz autoimmunologiczny. Objawy choroby wykazują postać łysych placków na głowie, bardzo rzadko w innych częściach ciała.
Łysienie plackowate często dotyczy osób młodych, które nie ukończyły nawet 30 roku życia. Warto podkreślić, że przebieg łysienia plackowatego może spowodować całkowitą utratę owłosienia na skórze głowy, a także brwi, rzęs oraz włosów łonowych. Ciężkie przypadki łysienia plackowatego obejmują również zmiany w obrębie płytki paznokciowej. Taki przebieg choroby może stanowić przyczynę poważnych zaburzeń na tle psychologicznym, które ściśle powiązane są z brakiem samoakceptacji oraz zmianą we własnym wyglądzie.
Łysienie plackowate wywołane jest niszczeniem mieszków włosowych, w wyniku czego dochodzi do wypadania włosów, tworząc na skórze nieestetyczne placki. Łysienie plackowate może objąć całą skórę głowy, wówczas nazywa się łysieniem całkowitym.
Wskazówka
Łysienie plackowate w takim samym stopniu dotyka kobiet jak i mężczyzn, w każdym wieku. Obliczono, że schorzenie to występuje u 1% populacji na całym świecie. U osób dojrzałych, u których pojawiły się objawy łysienia plackowatego często dodatkowo występuje obniżony nastrój, bezsenność, a nawet depresja.
Objawy
Na skórze pojawiają się okrągłe, łyse miejsca o średnicy około jednego do kilku centymetrów. Ogniska mogą się ze sobą zlewać oraz powiększać się, w wyniku czego skóra może mrowić lub boleć.
Podczas diagnostyki choroby bardzo często widoczne są zmiany na płytce paznokciowej. Występują tzw. paznokcie naparstkowate, które pogarszają rokowania chorego oraz świadczą o zaawansowanym stadium choroby.
Zalecenia
W przypadku podejrzenia występowania łysienia plackowatego osoba chora powinna wykonać morfologię krwi, a także oznaczyć żelazo, cynk, witaminę B12, witaminę D oraz miedź. Zaleca się również odbycie wizyty u endokrynologa (USG tarczycy), u dietetyka, psychologa, w niektórych przypadkach nawet u psychiatry.
U niektórych chorych lekarz zleca wykonanie trichogramu czyli dodatkowego badania skierowanego na korzeń włosa. Warto podkreślić, że w przebiegu tej choroby zwiększa się ilość włosów w katagenie i telogenie.
Zobacz również: Włosy – budowa, rodzaje, sposoby pielęgnacji.
Łysienie plackowate – leczenie
Leczenie choroby jaką jest łysienie plackowate należy do skomplikowanych. Głównym założeniem jest wywołanie odrostu włosów, a co za tym idzie poprawa samopoczucia pacjenta. Jedną z metod leczenia jaką wykorzystują w swojej pracy dermatolodzy lub trycholodzy jest podawanie minodoksydylu w sposób miejscowy. Powoduje to rozszerzenie naczyń krwionośnych zwiększając przepływ krwi w skórze i działa stymulująco na mieszki włosowe. Pierwsze efekty leczenia zauważalne są po około 3 miesiącach stosowania.
Uwaga!
Tego rodzaju leczenia nie stosuje się w przypadku łysienia całkowitego, ze względu na wystąpienie niepożądanych objawów w postaci zaczerwienienia oraz suchości skóry w miejscu podawania leku. Ponadto może wystąpić zapalenie mieszków włosowych jak i nasilić się zjawisko wypadania włosów.
Innym sposobem leczenia jest stosowanie płynów oraz maści na bazie kortykosteroidów. Wszelkie działania niepożądane związane z tego rodzaju terapią uwarunkowane są od czasu ich stosowania oraz od wielkości obszaru, na który są aplikowane. W innym przypadku mogą doprowadzić do podrażnienia, suchości skóry, maceracji, a nawet jej zaniku.
Kolejnym rodzajem leczenia jest metoda podawania ditranolu. Jest to lek wywołujący miejscowe podrażnienie, którego celem jest wywołanie przekrwienia skóry, pobudzając cebulki włosów do ich wzrostu.
W leczeniu łysienia plackowatego wykorzystuje się również glikokortykosteroidy, które podaje się doustnie. Terapia należy do metod kontrowersyjnych i może przebiegać w różny sposób. Leki te mogą jednak wywoływać szereg działań niepożądanych, do których należą: obrzęki, osteoporoza, choroba wrzodowa, trądzik pospolity, zaburzenia nastroju oraz zespół Cushinga.
Oprócz podawania określonych rodzajów leków, leczenie łysienia plackowatego obejmuje także naświetlanie promieniowaniem UVA. Wykonuje się je po podaniu psoralenów, czyli związków zwiększających wrażliwość skóry na światło. Metodę tę można stosować również w łysieniu całkowitym.
Do objawów niepożądanych tego rodzaju terapii należą:
- nudności;
- wymioty;
- zawroty głowy;
- problemy ze snem;
- świąd skóry;
- piegi;
- zmarszczki;
- przebarwienia;
- zwiększone ryzyko rozwoju nowotworów.
Ponadto w leczeniu wykorzystuje się również krioterapię oraz mezoterapię skóry głowy. Podczas krioterapii dochodzi do mrożenia tkanek skóry zwiększając krążenie w mieszkach włosowych. Z kolei w mezoterapii wykorzystuje się miejscowe śródskórne iniekcje z mieszaniną różnych substancji aktywnych (witamin lub leków).
Zobacz również: Mezoterapia igłowa na włosy.
W celu uzyskania jak największej skuteczności obie metody należy wykonywać regularnie w serii zabiegowej.
Bibliografia
- Żak Ż., Kosmetologia Estetyczna, Łysienie plackowate – podłoże oraz leczenie, 4/2019.
- Jabłońska S., Chorzelski T., Choroby Skóry, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002.
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny - skóra i stawy
Kolagen od bioalgi to naturalny, najwyższej jakości hydrolizat kolagenu. Jest to najważniejsze białko, które wpływa na jakość skóry. Jego odpowiednia ilość zapobiega powstawaniu zmarszczek, cellulitu, rozstępów, ... Zobacz więcej... |
|
Kwas hialuronowy tabletki
Kwas hialuronowy znajduje się w skórze, dzięki czemu czyni ją gładką, elastyczną i bez zmarszczek. Z wiekiem jego ilość jednak maleje i należy dostarczać go do organizmu, aby uzupełnić powstające braki … Zobacz więcej... |
