Stopa cukrzycowa

Stopa cukrzycowa to skutek źle leczonej lub zaniedbanej cukrzycy, która może doprowadzić nawet do kalectwa w wyniku amputacji całej stopy lub jej części. Tak naprawdę ryzykiem pojawienia się stopy cukrzycowej obciążony jest każdy diabetyk. Jednak jest ono znacznie większe u tych, u których cukrzyca jest długoletnia, źle leczona lub nieprawidłowo rozpoznana.

Cukrzyca to choroba ogólnoustrojowa. W związku z tym stopa cukrzycowa to nie jedyne powikłanie tej choroby. Należy do nich również:

• retinopatia cukrzycowa – uszkodzenie siatkówki oka;
• nefropatia cukrzycowa – uszkodzenie nerek;
• polineuropatia cukrzycowa.

Oprócz tego cukrzyca zwiększa ryzyko wystąpienia chorób układu nerwowego, wliczając w to również udar i zawał. Do ostrych powikłań cukrzycy należy kwasica ketonowa i hipoglikemia, które mogą doprowadzić do śpiączki, a nawet śmierci chorego.

Stopa cukrzycowa – przyczyny

Stopa cukrzycowa powstaje w wyniku uszkodzenia naczyń krwionośnych na skutek wzrostu poziomu cukru we krwi. Kolejnym etapem jest pojawienie się chorób układu krwionośnego. Objawy nieleczonej cukrzycy działają destrukcyjnie, zarówno na małe jak i duże naczynia krwionośne. Uszkodzenia małych naczyń przyczyniają się do powstania zmian w soczewce oka (retinopatia), upośledzenia funkcji nerek (nefropatia) oraz układu nerwowego, które objawia się zaburzeniami czucia, drętwieniem oraz bólem kończyn. Skutkiem uszkodzenia dużych naczyń krwionośnych jest choroba wieńcowa, choroba niedokrwienna ośrodkowego układu nerwowego, a także tzw. zespół stopy cukrzycowej.

Objawy stopy cukrzycowej

Objawy stopy cukrzycowej zaczynają się od niewielkiego bólu stopy. Następnie, wraz z upływem czasu pojawiają się kolejne następstwa, do których należą:

• skurcze mięśni, mrowienie kończyn dolnych;
• wysuszona, łuszcząca się skóra;
• pęknięcia oraz owrzodzenia skóry;
• trudno gojące się rany;
• zniekształcenie kości;
• zaburzone czucie (ból, temperatura, dotyk);
• drętwienie stóp.

Jak leczyć stopę cukrzycową?

Warto zacząć od tego, że leczeniem stopy cukrzycowej powinien zająć się specjalista, a więc diabetolog, chirurg naczyniowy, ortopeda, fizjoterapeuta lub dermatolog. Należy zaznaczyć również, że podczas leczenia zespołu stopy cukrzycowej trzeba okazać dużą cierpliwość. Jest ono bowiem trudne, długie i kosztowne.

Leczenie stopy cukrzycowej powinno rozpocząć się od ustalenia dotychczasowej terapii chorego. W związku z tym, zadaniem diabetologa powinno być doprowadzenie poziomu cukru we krwi pacjenta do normy. Polega ono przede wszystkim na zastosowaniu leków lub zastrzyków z insuliny.

Jeśli u chorego występują zmiany naczyniowe, wówczas osoba powinna mieć przeprowadzone specjalistyczne badania pod tym kątem. Z kolei do leczenia owrzodzeń lub trudno gojących się ran wykorzystuje się preparaty ze srebrem, tlenowe komory hiperbaryczne, a także specjalistyczne opatrunki. Często wykorzystywane są również antybiotyki. Początkowo podawane są one dożylnie, a następnie doustnie, jednocześnie z wyżej wymienionym preparatem na bazie srebra czy opatrunkami.

W trudniejszych sytuacjach, kiedy dochodzi do postępującej martwicy, zapalenia kości zalecane są wizyty w tlenowych komorach hiperbarycznych. Poprzez takie leczenie, nie tylko stopa, ale i cały organizm zostaje natleniony, w wyniku czego poprawia się jego kondycja oraz ukrwienie ciała, ułatwiające gojenie się ran. W przypadku zaawansowanego stopnia stopy cukrzycowej, ostatecznością uratowania chorego jest amputacja stopy lub jej części, w co zaangażowany jest lekarz chirurg.

Profilaktyka stopy cukrzycowej

W przypadku cukrzycy, bardzo ważna jest profilaktyka powikłań w tym również zespołu stopy cukrzycowej. Polega ona przede wszystkim na:

• odpowiednim leczeniu cukrzycy;
• monitorowaniu stanu skóry stóp oraz zachowaniu ich odpowiedniej higieny;
• utrzymywaniu odpowiedniego poziomu cholesterolu we krwi;
• obcinaniu paznokci „na prosto”, aby zapobiec ich wrastaniu się;
• posiadaniu odpowiednio dopasowanej wkładki lub butów ortopedycznych w celu utrzymania prawidłowej postawy stóp;
• dokładnym myciu i osuszaniu skóry stóp;
• noszeniu bezuciskowych skarpetek, najlepiej wykonanych z przewiewnego materiału;
• wykonywaniu wszelkich zabiegów pielęgnacyjnych stóp w profesjonalnych gabinetach kosmetycznych lub lekarskich.

	Olej z czarnego kminku Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej...
	Czarnuszka siewna Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej...