Rybia łuska

Rybia łuska należy do grupy genodermatoz, która objawia się nadmiernym rogowaceniem naskórka. Grupa chorób rybiej łuski obejmuje jednostki różniące się od siebie klinicznie, sposobem dziedziczenia, obrazem histopatologicznym oraz strukturalnym.

Rybia łuska

Rybia łuska należy do tzw. genodermatoz, a więc genetycznych chorób skóry, w których następuje rozregulowanie procesów rogowacenia naskórka. W przebiegu choroby skóra staje się zrogowaciała. W niektórych odmianach łuski pod zrogowaciałym naskórkiem może rozwijać się stan zapalny wraz z występowaniem licznych pęcherzy w obrębie tkanki podskórnej.

Istota choroby rybiej łuski obejmuje defekt białek oraz tłuszczy naskórka, które uczestniczą w ochronie skóry przed działaniem czynników zewnętrznych. Jest to tak zwana bariera naskórkowa. Głównym jej składnikiem jest warstwa lipidowa, szkielet białkowy oraz komórki warstwy kolczystej, które bogate są w keratynocyty. Syntezują one keratynę, która tworzy warstwę rogową naskórka. Wszystkie te struktury mogą ulec uszkodzeniu, kiedy mamy do czynienia z rybią łuską.

Rodzaje rybiej łuski

Choroba charakteryzuje się występowaniem kilku głównych odmian rybiej łuski. Wśród nich wyróżnia się:

• rybią łuskę zwykłą;
• rybią łuskę sprzężoną z płcią;
• odmianę jeżastą.

1. Rybia łuska zwykła.

To najczęściej występująca postać choroby. Może dotyczyć zarówno kobiet jak i mężczyzn. Jej pierwsze objawy mogą pojawić się w 3-4 miesiącu życia przybierając postać drobnych, białych łusek, które lokalizują się w dołach pachowych, pachwinach, zgięciach podkolanowych oraz łokciowych. Zmianom towarzyszy rogowacenie mieszkowe. Warto podkreślić, że z biegiem lat choroba przybiera łagodną postać.

2. Rybia łuska sprzężona z płcią.

Ten rodzaj łuski występuje tylko u mężczyzn, ponieważ gen, który odpowiedzialny jest za pojawienie się choroby znajduje się w chromosomie płciowym X. Kobiety z kolei mogą być jedynie nosicielkami tego rodzaju choroby. Warto podkreślić, że objawy widoczne są od chwili urodzenia dziecka. Występują w dużych rozmiarach, w postaci brązowych łusek, które występują na całym ciele. Z biegiem lat choroba nasila swój przebieg, przez co mogą występować zaburzenia wzroku (zaćma, zapalenie rogówki), a także choroby układu ruchu, systemu słuchowego oraz nerwowego.

3. Odmiana jeżasta.

Odmiana ta objawia się na małych fragmentach skóry przybierając postać brodawek. Rybia łuska jeżasta występuje w kilku odmianach. Należy do nich typ:

• Lamberta – występuje pogrubienie warstwy rogowej naskórka na całym ciele, w tym dłoni oraz narządów płciowych;
• Curtha-Macklina – dotyczy dłoni oraz podeszwowej strony stóp;
• Rheydet – w przebiegu tej odmiany zauważa się objawy łysienia plackowatego oraz zaburzenia w budowie płytki paznokciowej;
• Bafverstedta – występują objawy mieszane.

Objawy rybiej łuski

Objawy rybiej łuski uwarunkowane są odmianą choroby z jaką mamy do czynienia. W związku z tym widoczna będzie często różnica w ich nasileniu. Chorobę jaką jest rybia łuska cechuje występowaniem mnogich, nawarstwionych płatów skóry, które osiągają wielkość od kilku mm do kilku cm. Suche płaty skóry zwykle posiadają kolor żółty lub brązowy i lokalizują się na klatce piersiowej, plecach, kończynach, dłoniach oraz stopach. W obrębie twarzy objawy występują rzadko.

Diagnostyka

W przypadku diagnostyki rybiej łuski bardzo istotne jest spostrzeżenie faktu czy choroba występowała wcześniej u innego członka rodziny. Ponadto lekarz specjalista przeprowadza wywiad, w którym sięga po informacje dotyczące istniejących dolegliwości, a także kiedy pojawiły się pierwsze objawy oraz ich występowanie. Diagnostyka skóry obejmuje głównie oględziny zmian skórnych, zaś bardziej szczegółową diagnostykę stosuje się w sytuacji diagnostyki innych odmian choroby.

Rybia łuska – leczenie

Leczenie chorób o podłożu genetycznym leczy się objawowo. W tego rodzaju terapii stosuje się środki doustne lub aplikowane w sposób miejscowy. Dobre efekty przynosi stosowanie retinoidów, które stanowią pochodne witaminy A. Główny mechanizm ich działania opiera się na regulacji procesu rogowacenia naskórka oraz zmniejszeniu produkcji sebum. Dodatkowo w leczeniu stosuje się również glikokortykosteroidy, które wykazują właściwości przeciwzapalne, a także zmniejszają ilość komórek ulegających rogowaceniu.

Leczenie miejscowe rybiej łuski ma na celu zmniejszenie nadmiaru zrogowaciałego naskórka. W tym celu wykorzystuje się głównie maści zawierające 5% kwas salicylowy oraz produkty z mocznikiem. Specjaliści sugerują wieczorne kąpiele w ciepłej wodzie z dodatkiem soli kuchennej. Należy podkreślić, że leczenie rybiej łuski powinno być stosowane regularnie, w innym przypadku może dojść do nasilenia objawów.

Zobacz również: Sól do kąpieli – dlaczego warto z niej korzystać?

Podsumowanie

Rybia łuska należy do ciężkich chorób genetycznych, której całkowite wyleczenie obecnie nie jest do końca znane. Istnieją jedynie sposoby zmniejszenia objawów skórnych oraz zahamowania ich rozwoju. Właściwy dobór metody pozwoli skutecznie zminimalizować symptomy rybiej łuski.

Bibliografia

1. Jabłońska S., Chorzelski T., Choroby Skóry, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002.

	Kolagen naturalny - skóra i stawy Kolagen od bioalgi to naturalny, najwyższej jakości hydrolizat kolagenu. Jest to najważniejsze białko, które wpływa na jakość skóry. Jego odpowiednia ilość zapobiega powstawaniu zmarszczek, cellulitu, rozstępów, ... Zobacz więcej...
	Kwas hialuronowy tabletki Kwas hialuronowy znajduje się w skórze, dzięki czemu czyni ją gładką, elastyczną i bez zmarszczek. Z wiekiem jego ilość jednak maleje i należy dostarczać go do organizmu, aby uzupełnić powstające braki … Zobacz więcej...