Półpasiec to ostra choroba zakaźna występująca głównie u osób, które przechodziły ospę. Czynnikiem etiologicznym jest wirus VZV, który w bezpośrednim kontakcie z drugą osobą początkowo wywołuje ospę wietrzną.
Półpasiec
Półpasiec to choroba wywołana przez wirusa VZV, który aktywuje się po wcześniejszym przebyciu ospy wietrznej. Należy podkreślić, że po jej wyleczeniu wirus wywołujący ospę nadal pozostaje w organizmie, jednak w formie uśpionych komórek nerwowych. W chwili kiedy odporność organizmu spada wówczas wirus aktywuje się wywołując półpaśca. Zwykle choroba dotyka osoby dorosłe oraz starsze. Wirus wykazuje powinowactwo do układu nerwowego. W związku z tym objawy skórne dotyczą miejsc, które odpowiadają unerwieniu jednego lub kilku tylnych korzeni. Ponadto może atakować zwoje międzykręgowe lub zwoje czuciowe nerwów czaszkowych.
Ograniczona forma półpaśca uwarunkowana jest głównie odpornością, która zbudowała się na skutek wcześniej przebytej ospy wietrznej.
Objawy półpaśca
Wykwitem początkowym skóry są surowicze pęcherze. Mogą występować w grupach lub być rozsiane, zaś pomiędzy nimi mogą występować odcinki zdrowej skóry. Zmiany zwykle lokalizują się na twarzy szczególnie w górnej części, ponieważ ta jest bardziej unerwiona przez nerw trójdzielny.
Ponadto objawy bardzo często lokalizują się na tułowiu, zwłaszcza na klatce piersiowej. Zwykle nie przekraczają twarzy lub tułowia i charakteryzują się układem jednostronnym. Zmianom skórnym często towarzyszą nerwobóle, które utrzymują się przez okres 2-3 tygodni.
Wskazówka
Półpasiec z reguły pozostawia trwałą odporność organizmu. Z kolei nawracające zmiany powinny podlegać kontroli lekarza pod kątem chłoniaków złośliwych oraz innych chorób nowotworowych, a także schorzeń, które przebiegają z defektami immunologicznymi.
Odmiany półpaśca
- zgorzelinowa – zmiany ulegają rozpadowi z pozostawieniem owrzodzeń, przebieg choroby jest zwykle ciężki;
- krwotoczna;
- oczna;
- rozsiana (uogólniona).
Półpasiec – leczenie
Terapia półpaśca obejmuje jeden z najskuteczniejszych leków czyli acyklowir, który można podawać doustnie lub dożylnie. Jeśli zmiany skórne są obszerne, szczególnie przy współistniejących chorobach nowotworowych lek powinien być stosowany ogólnie. Aby zapobiec neuralgii zaleca się przyjmowanie małych dawek kortykosteroidów. Z kolei jeśli występują silne dolegliwości bólowe wówczas podaje się karbamazepinę.
Ze względu na to, że często dochodzi do zakażeń wtórnych wskazane jest podawanie antybiotyku o szerokim spektrum działania. Dodatkowo można przyjmować witaminy z grupy B, szczególnie witaminę B1 oraz witaminę B12.
Leczenie miejscowe obejmuje stosowanie aerozoli, a także płynów ze środkami odkażającymi, później z zawartością kortykosteroidów.
Bibliografia
- Jabłońska S., Chorzelski T., Choroby Skóry, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002.
Polecane produkty:
|
Olej z czarnego kminku
Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej... |
|
Czarnuszka siewna
Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej... |
