Leczenie trądziku pospolitego

Leczenie trądziku pospolitego jest procesem długotrwałym i wiąże się niekiedy z zastosowaniem wielu rozwiązań. Mimo to obecne metody dają bardzo dobre efekty w redukcji niechcianych krost, grudek czy zaskórników. Które z nich są najczęściej stosowane?

Trądzik pospolity

Trądzik pospolity należy do jednych z najczęściej występujących chorób skóry. Dotyczy on 80-100% osób w wieku między 11 a 30 rokiem życia, z czego 85% posiada łagodny przebieg, a u 15% chorych występuje jego ciężka postać, która pozostawia za sobą skutki w postaci niechcianych blizn lub przebarwień.

Leczenie trądziku pospolitego

Terapia trądziku pospolitego jest procesem długotrwałym, w związku z tym lekarz powinien na początku poinformować chorego o długości jego leczenia.

W terapii trądziku wykorzystuje się:

• leczenie miejscowe – obejmuje tylko konkretne miejsce objęte trądzikiem;
• leczenie ogólne – polega na doustnym stosowaniu preparatów m.in. w postaci antybiotyków.

1. Leczenie miejscowe.

Jedną z metod leczenia miejscowego są retinoidy czyli pochodne witaminy A (tretynoina, tazaroten, izotretynoina). Początek terapii miejscowej trądziku pospolitego polega na łączeniu retinoidów ze związkami o działaniu przeciwbakteryjnym. Mechanizm działania ich polega na zmianie spójności korneocytów. Ponadto zmniejsza się hiperkeratoza (proces nadmiernego rogowacenia naskórka), co jednocześnie ułatwia pozbywanie się korneocytów. Zjawisko to przyczynia się do lepszego funkcjonowania kanału mieszka włosowego. Ponadto wydzielanie łoju staje się łatwiejsze.

Innym rozwiązaniem leczenia miejscowego jest zastosowanie antybiotyków. Zwykle podaje się erytromycynę lub klindamycynę w formie kremu, maści, płynów czy żeli, które należy aplikować bezpośrednio na zmiany chorobowe. Miejscowa terapia antybiotykiem bardzo często uzupełniana jest również o działanie cynku, retinoidów czy nadtlenku benzoilu. Wszystko dlatego, że bakterie przyczyniające się do powstawania trądziku szybko stają się oporne na działanie samego antybiotyku.

W leczeniu miejscowym wykorzystuje się również nadtlenek benzoilu w stężeniu 4%, 5% i 10%, który występuje w formie żelu. Jego działanie polega na redukcji bakterii wywołujących trądzik, w przebiegu procesu utlenienia. W momencie aplikacji preparatu na skórę, nadtlenek benzoilu rozkłada się do kwasu benzoesowego i nadtlenku wodoru. Preparat w dużej mierze wykazuje właściwości odkażające, ale również złuszczające. Podczas terapii może wystąpić podrażnienie skóry.

Kwas azelainowy to kolejna metoda miejscowego leczenia trądziku. Głównym wskazaniem do jego stosowania jest trądzik pospolity oraz przebarwienia skóry. Wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwłojotokowe, keratolityczne i przeciwbakteryjne. Kwas azelainowy spowalnia proces melanogenezy zmniejszając widoczność pozapalnych przebarwień. Należy zaznaczyć, że związek ten cechuje się wysokim bezpieczeństwem stosowania.

2. Leczenie ogólne.

W leczeniu ogólnym wykorzystuje się m.in. działanie witaminy B6 (pirodyksyna), która przyczynia się do zmniejszenia łojotoku poprzez inhibicję 5 alfa-reduktazy. Należy zaznaczyć, że nadmierny łojotok związany jest z zaburzoną pracą hormonów. Powstawaniu zmian trądzikowych sprzyja DHT – dihydrotestosteron, który powstaje z testosteronu w wyniku działania enzymu 5 alfa-reduktazy. Dihydrotestosteron warunkuje wydzielanie łoju przez gruczoły łojowe. Z kolei inhibicja 5 alfa-reduktazy chroni przed przekształcaniem się testosteronu w DHT, a co za tym idzie ilość produkcji łoju zostaje zmniejszona.

Kolejnym rozwiązaniem ogólnego leczenia trądziku jest zastosowanie witaminy B2 (ryboflawiny). Związek ten wpływa na regulację pracy gruczołów łojowych, co zapobiega pojawianiu się zmian trądzikowych, a także łojotokowego zapalenia skóry. Dodatkowo wpływa na utrzymanie zdrowego kolorytu skóry, a także uczestniczy w procesie keratynizacji komórek naskórka.

Witaminę PP (nikotynamid, witamina B3) wykorzystuje się zarówno w kosmetologii jak i dermatologii w leczeniu różnego rodzaju schorzeń m.in. trądziku pospolitego, trądziku różowatego czy atopowego zapaleniu skóry. Witamina PP wykazuje właściwości przeciwzapalne poprzez kształtowanie aktywności cytokin zapalnych.

Ponadto dobre rezultaty widoczne są w zastosowaniu antybiotykoterapii, z grupy tetracyklin, które cechują się wielokierunkowym działaniem. Oznacza to, że zmniejszają populację bakterii P.acnes jednocześnie wykazując działanie przeciwzapalne. Zwykle leczenie tą metodą rozpoczyna się od dużych dawek, które z biegiem czasu ulegają stopniowemu zmniejszeniu.

Dodatkowo leczenie ogólne wykorzystuje również terapię hormonalną. Metoda ta znalazła zastosowanie u kobiet po 20 roku życia, u których występuje nadmierny łojotok lub też objawy hirsutyzmu. Mechanizm działania hormonów polega na zahamowaniu produkcji męskich hormonów płciowych (androgenów), które warunkują produkcję sebum wytwarzanego przez gruczoły łojowe. Należy zaznaczyć, że efektem ubocznym terapii hormonalnej jest m.in. nieregularne występowanie miesiączki, a także ból w obrębie gruczołów sutkowych.

Retinoidy stosowane ogólnie zaleca się głównie w ciężkich stadiach trądziku, które nie reagują na działanie antybiotyków. Wykorzystywane są u osób, u których pojawia się nadmierny łojotok, stany zapalne, zaskórniki, a także skłonność do powstawania blizn. Retinoidy wykazują działanie przeciwzapalne, przeciwłojotokowe i przeciwzaskórnikowe. Wpływają na odmłodzenie skóry, redukcję przebarwień oraz wyrównanie kolorytu skóry poprzez intensywny mechanizm złuszczający.

Bibliografia

1. Martini M., Kosmetologia i Farmakologia Skóry, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007.
2. Biegaj M., Trądzik pospolity i jego leczenie, Kosmetologia Estetyczna, 2/2017.

	Olej z czarnego kminku Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej...
	Czarnuszka siewna Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej...