Demodekoza stanowi zespół dermatoz zapalnych skóry o charakterze przewlekłym, które przyczyniają się do osłabienia bariery skórno-naskórkowej. Wywołują ją głównie czynniki toksyczne i alergiczne spowodowane metabolitami roztoczy, które bytują u człowieka.

Demodekoza

Demodekoza uwarunkowana jest metabolitami roztoczy bytującymi u człowieka – nużeńca ludzkiego oraz nużeńca krótkiego. Mechanizm zapalny jaki powstaje na skutek wysokiego stężenia guaniny oraz proteaz, czyli metabolitów obecnych w odchodach roztoczy.

Nużeńce

Nużeńce to pajęczaki z grupy roztoczy, które są wyspecjalizowane i powiązane ze swoimi gospodarzami. Ich głównym pożywieniem są komórki naskórka oraz składniki łoju skórnego. Lokalizują się w okolicach skóry twarzy, szczególnie w rejonach nosa, policzków, czoła czy brody. Warto podkreślić, że nużeńce ludzkie w każdym okresie swojego rozwoju unikają obecności światła słonecznego. Z mieszków włosowych przemieszczają się po skórze w poszukiwaniu partnera do rozmnażania się.

Na skórze człowieka mogą występować dwa rodzaje nużeńców. D. folliculorum może sięgać 0,3-0,4 mm długości, posiada wydłużony kształt i występuje w ujściach mieszków włosowych. Drugi gatunek D. brevis jest nieco mniejszy 0,2-0,3 mm, wykazuje wrzecionowaty kształt, a także posiada krótsze odnóża i zwykle bytuje samotnie. Lokalizuje się w gruczołach łojowych skóry czoła oraz powiek. Gatunek D. brevis odżywia się komórkami gruczołowymi przyczyniając się do ich niszczenia.

Przyczyny demodekozy

Przyczyna demodekozy jest stosunkowo złożona, a także nie jest dokładnie potwierdzona. Przypuszcza się jednak, że zmiany zapalne, które występują w demodekozie zbliżone są do mechanizmu powstawania atopowego zapalenia skóry, wywołanego przez kontakt z odchodami roztoczy kurzu domowego.

Guanina, która obecna jest w odchodach nużeńców należy do związków toksycznych, jest silnym alergenem, który odpowiedzialny jest za reakcje immunologiczne. Proteazy warstwy rogowej zaobserwowano również w odchodach roztoczy tj. świerzb, nużeńce czy roztocza kurzu domowego.

Pielęgnacja skóry z demodekozą

Jedną z możliwości pielęgnacji skóry zainfekowanej jest zastosowanie złuszczania wykorzystującego kwas migdałowy. Związek ten charakteryzuje się działaniem bakteriostatycznym i bakteriobójczym zaś swoją cząsteczką zbliża się do antybiotyków (tetracyklin). Kwas migdałowy wykazuje działanie przeciwzaskórnikowe, rozpuszcza sebum skórne udrażniając w ten sposób zaczopowane ujścia mieszków włosowych z zalegających mas łojowo-rogowych. Podczas zabiegu oczyszczania kwas migdałowy przyczynia się do ewakuacji zawartości gruczołu łojowego zmniejszając tym samym ryzyko rozwoju infekcji. Jego właściwości keratolityczne zapobiegają gromadzeniu i rozprzestrzenianiu się roztoczy na skórze oraz gruczołów łojowych. Kwas migdałowy jest cennym surowcem kosmetycznym, ponieważ wykazuje szerokie spektrum pielęgnacyjne.

Podsumowanie

Leczenie oraz pielęgnacja skóry zainfekowanej demodekozą powinno obejmować współpracę kosmetologa i dermatologa. Terapia dermatologiczna obejmuje lekarską konsultację oraz wskazówki lecznicze do stosowania w domu. Kosmetolog z kolei może skorygować ewentualne zalecenia lekarza. Ważna jest również edukacja klienta, który bardzo często na własną rękę poszukuje różnego rodzaju metod leczenia, często mniej skutecznych.

Bibliografia

1. Kilian-Pięta E., Kosmetologia Estetyczna, Demodekoza-charakterystyka i objawy oraz pielęgnacja skóry zainfekowanej z zastosowaniem kwasu migdałowego, 6/2018.

	Olej z czarnego kminku Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ...Zobacz więcej...
	Czarnuszka siewna Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież).Zobacz więcej...