Choroby tarczycy to jedne z częściej występujących zaburzeń hormonalnych. Osoby mające problemy z tarczycą doświadczają wielu dolegliwości, w tym zaburzeń metabolizmu, zaburzeń snu czy problemów skórnych.
Choroby tarczycy a skóra
W niedoczynności tarczycy skóra zmienia się pod wpływem spowolnionego metabolizmu. Robi się sucha, zimna, traci witalność, a z powodu zaburzeń funkcji wątroby i odkładania się karotenu zyskuje żółtawy odcień. W wyniku choroby pojawia się obrzęk tkanki łącznej, czego konsekwencją są spuchnięte powieki i ręce. Chorzy na niedoczynność tarczycy mają rzadkie, suche, łatwo łamiące się, pozbawione blasku włosy. Niekiedy wręcz odwrotnie – u chorych na niedoczynność tarczycy może rozwinąć się hirsutyzm (nadmierne owłosienie typu męskiego u kobiet). Ich paznokcie łatwo się łamią, a na dodatek rosną bardzo wolno. Zauważalne są na nich podłużne bruzdy.
W nadczynności tarczycy skóra dostosowuje się do wzmożonego metabolizmu. Staje się gładka, wilgotna, ciepła, zaczerwieniona. Gruczoły łojowe pracują intensywniej, w wyniku czego dochodzi do łojotokowego zapalenia skóry. Najczęściej rozwija się ono w okolicy genitaliów, twarzy, klatki piersiowej, skóry głowy. U osób z nadczynnością tarczycy obserwuje się poluzowanie struktury płytki paznokciowej, co prowadzi do podwijania się czubków paznokci. Płytka staje się łamliwa, pomarszczona, o nierównej powierzchni.
Choroby tarczycy a inne schorzenia z objawami dermatologicznymi
Należy podkreślić, że osoby zmagające się z chorobami autoimmunologicznymi tarczycy częściej zapadają na takie schorzenia jak:
- cukrzyca typu I – jej objawami są m.in. wzmożone pragnienie, wielomocz, osłabienie, chudnięcie, senność, świąd prowadzący do nadkażeń bakteryjnych i grzybiczych, czyraków, zapaleń mieszków włosowych; zmiany skórne koncentrują się na dystalnych częściach kończyn dolnych;
- choroba Addisona – pierwotna niedoczynność kory nadnerczy. Nadnercza nie produkują dostatecznej ilości hormonów, a zwłaszcza kortyzolu. Jej objawami są m.in. łatwa męczliwość, osłabienie mięśni, chudnięcie, brak apetytu, chęć spożywania słonych pokarmów, ból stawów, luźne stolce, ciemnienie skóry (zwłaszcza w okolicach eksponowanych na światło słoneczne, przebarwienie brunatne łokci, linii zgięć na dłoniach i grzbiecie rąk, otoczek brodawek sutkowych i blizn), brązowe plamy na błonie śluzowej jamy ustnej;
- łysienie plackowate – ogniska łysienia mają zazwyczaj regularny kształt, najczęściej lokalizują się w okolicy potylicznej i czołowo-ciemieniowej. Skóra pozbawiona włosów pozostaje niezmieniona chorobowo;
- toczeń rumieniowaty układowy – choroba tkanki łącznej, której towarzyszy szereg objawów, w tym ze strony skóry, np. charakterystyczny rumień na twarzy w kształcie motyla, nadżerki błony śluzowej jamy ustnej i nosa, łuszczące się grudki, rumień krążkowy powodujący zanik, bliznowacenie i odbarwienie skóry, pokrzywka, zgrubienia tkanki podskórnej, objaw Raynauda, siność siateczkowata, nasilone wypadanie i przerzedzanie włosów, rumień w okolicy paznokci i dłoni;
Konsekwencją chorób tarczycy jest też bielactwo nabyte, w efekcie którego zniszczeniu ulegają komórki skóry wytwarzające pigment (tzw. melanocyty). W wyniku tego skóra ma jasne zabarwienie i nie jest dostatecznie chroniona przed promieniowaniem słonecznym.
Artykuł zewnętrzny
