Kosmetologia – historia

Kosmetologia jest obecnie bardzo powszechną dziedziną nauki. Łączy w sobie zakres wiedzy zarówno o człowieku jak i świecie roślinnym. Tak jak w medycynie, jej rozwój jest bardzo szybki, czego efektem są coraz to bardziej innowacyjne zabiegi poprawiające komfort życia kobiet oraz mężczyzn.

Początkowo słowo kosmetologia nie było znane. Używano więc terminu kosmeo, które oznacza upiększam. Niewolników w starożytnym Rzymie, którzy zajmowali się masażami w łaźniach nazywano kosmetami. Zaś słowo kosmeter w starożytnej Grecji oznaczało młodą niewolnicę, która zajmowała się porządkiem i wywodzi się z greckiego kosmeticos, co oznacza upiększający.

Historia kosmetologii

Historia kosmetologii rozpoczyna się od 3000 roku p.n.e w Egipcie, gdzie przywiązywano dużą wagę do wyglądu zewnętrznego człowieka i pielęgnacji jego ciała. Zabiegi takie jak kąpanie, masowanie, nacieranie i matowanie Egipcjanek należało do niewolnic. Wzorem kobiecości w starożytnym Egipcie była Nefretete. Charakteryzowała się smukłą sylwetką, długimi nogami i wąskimi biodrami.

Unikano tam działania słońca, ponieważ opaleniznę uważano za przejaw prostoty. A więc do ochrony przed intensywnym słońcem Egipcjanie używali głównie olejków. Do swoich balsamów dodawali pszczelego miodu i różnych aromatów. Stosowali także maseczki z dodatkiem ziemi okrzemkowej, żółtka jaj, miód, mleko, a także olej z czarnego kminku.

Dużą uwagę przywiązywano także do makijażu oczu. Kontur powieki górnej i dolnej obrysowywano czarnym ołówkiem, a środkową jej część malowano zieloną farbą. Rzęsy przyciemniano oraz usztywniano preparatem z sadzy, oliwy i białka. Brwi golono, a następnie malowano ich nowy kształt. Do malowania ust używali ochry – pomarańczowego lub jaskrawo czerwonego barwnika. Twarz z kolei malowano jasną ochrą, natomiast do barwienia policzków stosowano liście henny.

Egipcjanie dbali również o włosy, skórę i paznokcie. Do mycia ciała stosowano pastę na bazie składników odtłuszczających i pieniących się. Włosy farbowano barwnikami pochodzenia roślinnego – henny (lawson).

To właśnie w starożytnym Egipcie znaleziono opis kosmetyku zawierającego sproszkowany alabaster, który stosuje się w złuszczaniu naskórka oraz wygładzaniu cery. Był to jeden z pierwszych kosmetyków odpowiadający współczesnym peelingom.

1. Daleki Wschód.

Kosmetyka stosowana w Japonii i Chinach była bardzo popularna. Przede wszystkim sztuka wykonywania makijażu stała tam na bardzo wysokim poziomie.

Gejsze wykonywały makijaże charakteryzatorskie. W Japonii kobiety nakładały na twarz gruby puder nazywany OSHIROI. Wykonywany był on z mąki ryżowej oraz z ekstraktu kwiatu krokosza barwierskiego. Usta i policzki z kolei barwiono na czerwono.

To właśnie Chińczycy wymyślili kosmetyki takie jak lakier do włosów, tusz do rzęs czy lakier do paznokci. Dodatkową ciekawostką jest fakt, że stworzono tam również lustro ze szkła.

2. Starożytna Grecja.

Grecy, tak jak Egipcjanie wiele czasu poświęcali zabiegom kosmetycznym i higienicznym. Kosmetologia miała służyć pielęgnacji, odnowie i doskonaleniu piękna ludzkiego ciała. Tak jak w Egipcie, ceniono tu jasną skórę, dlatego pudrowano ciało i stosowano produkty wybielające skórę. Używano w ty celu mieszaniny z miąższu chleba i mleka.  Na makijaż kobiet składało się wiele barw. Oczy i usta malowano podobnie jak w Egipcie (powieki ciemno czarnym węglem, usta z kolei pomadkami z wosku, a policzki na różowo).

3. Starożytny Rzym.

Starożytny Rzym to czas kiedy higiena ciała była najważniejsza. Dowodem tego jest powstanie Łaźni Rzymskich, czyli tzw. termy. Makijaż obejmował tylko te części ciała, które wystawiane były na widok, a więc ramiona, które malowano na biało. Usta i policzki malowano na kolor czerwony, rzęsy i powieki z kolei na czarno. Ideałem piękna były jasne włosy. W celu ich rozjaśnienia przebywano więc długo na słońcu. Rzymianie posypywali włosy sproszkowanym złotem, aby mogły wydawać się jaśniejsze. Można powiedzieć, że Rzymianie traktowali kosmetykę jako część medycyny. Znany lekarz Galen z Pergamonu obok receptur różnych nalewek i wyciągów opisał również sposób przygotowania Cold cream’u w skład, którego wchodziły składniki takie jak olej z oliwek, wosk pszczeli i woda różana.

4. Średniowiecze.

Na początku epoki średniowiecza kontynuowano rzymską tradycję kąpieli wodnych. Dzięki temu wytworzył się tam zawód cyrkulika. Osoba ta była odpowiedzialna za różne czynności m.in. przygotowywała kąpiele, masowała oraz nacierała różnymi olejami osoby przychodzące do łaźni. Opatrywała również niewielkie rany oraz usuwała odciski, wyrywała zęby, goliła i obcinała włosy.

Chrześcijaństwo i jego wpływ we wczesnym średniowieczu doprowadziło nie tylko do upadku cesarstwa rzymskiego, ale także higieny. Kościół nie popierał używania kosmetyków twierdząc, że są wymysłem pogan. Przywiązywanie uwagi do wyglądu czy higieny uważano za przejaw próżności. W średniowiecznej Europie zupełnie nie dbano o higienę, szerzyły się natomiast choroby takie jak dżuma, cholera, czarna ospa. Popularne i znane były aromaty zwierzęce takie jak ambra, piżmo czy cybet.

Obszarem, który przywiązywał uwagę do pielęgnacji ciała i urody były jedynie kraje wschodnie. Arabskie kobiety stosowały specjalne maseczki odmładzające na twarz z cytryn, jaj, ryżu czy orzechów. Po nałożeniu wykonywano masaż twarzy dzięki czemu uzyskiwano efekt usunięcia rogowych warstw skóry, a także redukcję zmarszczek. Włosy zwykle farbowano na kolor czarny lub rudy. Arabowie wykorzystywali wodę różaną do receptur lotionów, które zawierały w swym składzie miód i gumę arabską.

5. Czasy nowożytne (renesans).

Kobieta renesansu była pulchna i barczysta. W renesansie powróciła idea piękna i dbania o siebie. Istotną rolę w wyglądzie kobiet odgrywały ich włosy. Musiały być długie, gęste i lśniące. Na dworze francuskim kobiety używały pomadek w kolorach różu oraz szerokiej gamy barw czerwieni i fioletu.

Mycie ciała wodą stosowały tylko niższe klasy społeczne. Z kolei ludzie zamożni uważali to za zbyt pospolite, więc ciała swoje skraplali perfumami i wodą zapachową, aby zneutralizować nieświeży zapach niemytego ciała.

6. Barok.

To epoka, która szczególną troską objęła estetykę. Upiększano wówczas domy, pałace, ogrody, mieszkania, a także przedmioty codziennego użytku. Do makijażu oczu kobiety stosowały wyraziste kolory. Podkreślono również brwi intensywnymi barwami. Ciekawostką jest fakt, że naturalne włosy golono i zastępowano je perfumowanymi perukami. Policzki malowano sypkim różem, a usta intensywną czerwienią. Nie dbano natomiast o higienę samego ciała. Zamiast kąpieli skrapiano ciało wodą perfumowaną. Bardzo modne były pieprzyki, których zadaniem było maskowanie ugryzień po owadach lub wykwitów skórnych, powstałych w wyniku braku higieny.

7. Oświecenie.

Epoka oświecenia to czas rozumu i szerzenia się oświaty. Jednak kobiety nadal żyły w nieświadomości korzystania ze środków do higieny i pielęgnacji ciała. W XVII wieku angielski parlament uchwalił prawo zabraniające kobietom używania jakichkolwiek środków upiększających. Niedostosowanie się do tej zasady groziło oskarżeniem kobiet o czary. W XVIII wieku wróciła jednak naturalność. Kobiety stroniły od makijażu, korzystały tylko z ozdobnych naklejek.

8. Wiek XIX.

Po ponad 500 latach wstrzemięźliwości od kąpieli, w końcu zaczęto dbać o własne ciało i higienę. Ksiądz Sebastian Kneipp zalecał kąpiele lecznicze, polewanie wodą czy owijanie kompresami. Są one stosowane do dziś. Kobiety wyższych sfer nie używały kosmetyków do makijażu. Jasna, pergaminowa skóra wyróżniała osoby zamożne.

	Kolagen naturalny - skóra i stawy Kolagen od bioalgi to naturalny, najwyższej jakości hydrolizat kolagenu. Jest to najważniejsze białko, które wpływa na jakość skóry. Jego odpowiednia ilość zapobiega powstawaniu zmarszczek, cellulitu, rozstępów, ... Zobacz więcej...
	Kwas hialuronowy tabletki Kwas hialuronowy znajduje się w skórze, dzięki czemu czyni ją gładką, elastyczną i bez zmarszczek. Z wiekiem jego ilość jednak maleje i należy dostarczać go do organizmu, aby uzupełnić powstające braki … Zobacz więcej...