Zaburzenia miesiączkowania

Zaburzenia miesiączkowania są niekiedy zjawiskiem fizjologicznym, czasami jednak mogą świadczyć o problemach ze zdrowiem. Zdarza się, że mogą zwiastować również nagły spadek formy fizycznej lub psychicznej kobiety. Czym objawiają się zaburzenia miesiączkowania oraz co jeszcze może być przyczyną ich powstawania?

Zaburzenia miesiączkowania zwykle dotyczą kobiet w okresie przedmenopauzalnym, a także dziewcząt znajdujących się w okresie dojrzewania. Nie ma wątpliwości, że posiadają one podłoże hormonalne. Oprócz wyżej wymienionych przyczyn mogą występować w przebiegu wad rozwojowych, a także w wyniku występowania chorób narządu rodnego.

Cechy prawidłowego miesiączkowania

Do głównych cech prawidłowego miesiączkowania zalicza się:

• długość cyklu wynosi 25-35 dni;
• czas krwawienia wynosi 3-7 dni;
• w trakcie miesiączki kobieta traci od 30 do 80 ml krwi.

Kobieta miesiączkuje do około 45-55 roku życia, po tym czasie występuje u niej ostatnia miesiączka i nadchodzi czas zwany menopauzą.

Należy zaznaczyć, że bardzo rzadko zdarza się, że kobieta w całym swym życiu nie doświadczyła żadnych problemów z miesiączkowaniem. Zaburzenia tego typu zdarzają się bowiem u większości kobiet.

Zaburzenia miesiączkowania w wieku młodzieńczym

Pierwsza miesiączka (menarche) pojawia się zwykle w wieku 11- 13 lat. Stanowi efekt „gry” hormonalnej prowadzonej przez podwzgórze, przysadkę mózgową oraz jajniki. Ze względu na niepełną dojrzałość układu hormonalnego tak młodej kobiety pierwsze miesiączki są zwykle nieregularne oraz bezowulacyjne. Należy zaznaczyć, że do 2 lat od momentu pierwszego miesiączkowania zaburzenia związane z tym procesem są zjawiskiem naturalnym, jednak mimo to należy je bacznie obserwować. Jeśli natomiast trwają one dłużej warto wówczas skontaktować się ze specjalistą (ginekologiem).

W sytuacji kiedy miesiączkowanie jest długie i obfite wówczas u dziewczynek powyżej 16 roku życia podaje się leki hormonalne przez około 12 miesięcy. Bardzo istotne jest w tym czasie podjęcie specjalistycznej terapii, ponieważ zaniedbanie tej kwestii może doprowadzić do rozwoju anemii.

Należy wiedzieć, że wizyta u ginekologa potrzebna jest również w sytuacji kiedy miesiączkowanie jest rzadkie i nieregularne. Powodem tego mogą być bowiem choroby tarczycy, podwzgórza, a także zespół policystycznych jajników lub wady rozwojowe narządu rodnego. Pod kontrolą należy mieć również fakt, gdy u dziewczynki nie ma miesiączki lub miesiączka przestała się pojawiać. Może to świadczyć bowiem o ściśle ukrywanej przez dziecko anoreksji lub bulimii.

Zaburzenia miesiączkowania wieku dojrzałego

Należy zaznaczyć, że miesiączka to zjawisko, które swym działaniem nie przypomina szwajcarskiego zegarka. W związku z tym nie należy martwić się sporadycznymi odchyleniami od normy (jeśli się spóźni lub pojawi zbyt wcześnie). Może tak się zdarzyć w wyniku zbyt intensywnego wysiłku fizycznego jaki podejmowany był w ostatnim czasie, radykalnej diety, przepracowania lub stresu i zbyt małej ilości snu. Jeśli jednak zaburzenia pojawiają się często należy zbadać tego przyczynę. Zwykle są to jednak zaburzenia ze strony układu hormonalnego.

I tak, dość skąpe krwawienia, a także długie lub krótkie cykle miesięczne, zwykle bezowulacyjne mogą świadczyć o nadmiarze prolaktyny. Z kolei nieregularne, skąpe i rzadkie krwawienia mogą zwiastować niedoczynność lub nadczynność tarczycy, a także zespół policystycznych jajników.

Tego rodzaju problemy zwykle poddawane są terapii hormonalnej, jednak nie w każdym przypadku. Długie oraz obfite miesiączki u kobiet około 35 roku życia zwykle spowodowane są mięśniakami podśluzówkowymi lub guzkami macicy. Z kolei jeśli występują bardzo bolesne miesiączki może odpowiadać za to ednometrioza (gruczolistość zewnętrzna). Krwawienia występujące w środku cyklu mogą wynikać z występującego stanu zapalnego narządu rodnego, a także w przebiegu chorób nowotworowych (rak macicy, polipy jajników).

Zaburzenia miesiączkowania wieku średniego

Już około 45 roku życia widoczne są pierwsze objawy perimenopauzy, ponieważ jajniki zmniejszają produkcję progesteronu i estrogenu. Przyczynia się to do coraz częstszych bezowulacyjnych i nieregularnych cykli. Krwawienie staje się większe niż kiedyś, a przerwy między nimi coraz dłuższe. Należy zaznaczyć, że jeśli po ostatniej miesiączce przez kolejne 12 miesięcy nie pojawi się krwawienie, wówczas było ono ostatnie w życiu kobiety. Mamy wówczas do czynienia ze zjawiskiem menopauzy.

Należy zaznaczyć, że obfite krwawienie wraz z pojawiającymi się skrzepami może być objawem przerostu ednometrium (błona śluzowa macicy), a także innych chorób układu rozrodczego. Niekiedy zdarza się, że menopauza pojawia się zbyt wcześnie nawet przed 40 rokiem życia. Powodem tego mogą być choroby tarczycy, cukrzyca, uszkodzenie jajników.

Badania w zaburzeniach miesiączkowania

W celu diagnostyki zaburzeń miesiączkowania przeprowadza się różnego rodzaju badania. Bazę stanowi wywiad lekarski oraz badanie ginekologiczne, dzięki któremu można wysnuć przypuszczenie o ewentualnym problemie pacjentki.

Niekiedy zdarza się, że potrzebne jest przeprowadzenie badań laboratoryjnych, dzięki którym można ocenić poziom hormonów związanych z cyklem miesiączkowym.

	Olej z czarnego kminku Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej...
	Czarnuszka siewna Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej...