Sposoby diagnostyki skóry

Sposoby diagnostyki skóry w dzisiejszych czasach nabrały dużego rozpędu. Oznacza to, że badanie cery można wykonać pod wieloma kątami. Ponadto wykorzystanie ich w całej procedurze zabiegowej przynosi lepszą skuteczność, a co za tym idzie większe zadowolenie pacjentek.

Sposoby diagnostyki skóry

Należy zaznaczyć, że największą skuteczność zabiegów kosmetycznych zapewnia poprzedzająca je diagnostyka. W celu jej prawidłowego przeprowadzenia należy pamiętać o tym, aby skóra była dokładnie oczyszczona z wszelkich zanieczyszczeń.

W celu dokładnego określenia stanu skóry brany jest pod uwagę jej:

• fototyp;
• nawilżenie;
• stopień przetłuszczania się;
• elastyczność;
• grubość;
• gładkość;
• odczyn pH;
• wrażliwość.

1. Badanie fototypu skóry.

Fototyp lub karnacja to nic innego jak stopień zabarwienia skóry, który stwierdza się w wyniku oceny zawartości w niej pigmentu (melaniny). Wykonuje się to przy pomocy urządzenia noszącego nazwę meksametr (kolorymetr). Badanie polega na przyłożeniu głowicy urządzenia do powierzchni skóry, gdzie następnie zostaje wyemitowane światło z konkretną długością fali.

Należy zaznaczyć, że melanina posiada możliwość pochłaniania promieniowania. W związku z tym im większa zawartość barwnika w skórze, tym więcej światła zostanie zaabsorbowane. Z kolei pozostała ilość promieniowania, którego pigment nie pochłonął, zostaje odbite, a następnie wychwycone przez odbiornik zlokalizowany w głowicy urządzenia, który mierzy jego ilość.

2. Diagnostyka nawilżenia.

Jednym z głównych urządzeń wykorzystywanych do mierzenia poziomu nawilżenia skóry jest korneometr. Badanie polega na wywołaniu zjawiska przewodnictwa elektrycznego. Im bardziej nawilżona tkanka, tym występuje mniejszy opór elektryczny oraz lepsze przewodzenie prądu. W związku z tym większy opór elektryczny świadczy o niskim poziomie nawilżenia skóry.

Wskazówka

Wykonując tego rodzaju diagnostykę skóry należy pamiętać o jej wcześniejszym oczyszczeniu. Pozostałości kosmetyków mogą mieć negatywny wpływ na jakość badania.

Oprócz korneometru badanie skóry można wykonać przy użyciu ewaporymetru, który inaczej nazywa się tewametrem. Badanie polega na przyłożeniu głowicy do powierzchni skóry. Wyposażona jest ona w specjalne czujniki, które mierzą poziom wilgotności naskórka.

3. Badanie poziomu przetłuszczania się skóry.

Badanie poziomu przetłuszczania się skóry to równie bardzo ważny element jej diagnostyki. Należy zaznaczyć, że poziom przetłuszczania się naskórka można ocenić gołym okiem. Zwykle błyszcząca jej powierzchnia, widoczne, rozszerzone pory oraz zaskórniki, to główne cechy cery tłustej oraz łojotokowej. Do pomiaru poziomu sebum produkowanego przez skórę służy urządzenie nazywane sebumetrem. Posiada on formę kasety, w której wnętrzu znajduje się pergaminowa taśma. Część wystającą przykłada się do powierzchni skóry, gdzie obecny na niej tłuszcz wsiąka w pergamin, a urządzenie mierzy jego ilość.

4. Pomiar elastyczności.

W temacie badania elastyczności skóry wyróżnia się kilka urządzeń. Należy do nich kutometr, ekstensjometr oraz twistometr. Wszystkie działają na podobnej zasadzie, a więc powodują odkształcenie się elementu skóry. W tym czasie mierzony jest stopień jej deformacji oraz poziom łatwości z jakim skóra się odkształca, a także czas z jakim wraca do swojego pierwotnego stanu.

Jeśli gabinet kosmetyczny nie jest wyposażony w tego rodzaju urządzenia, wówczas kosmetolog może przeprowadzić tzw. badanie palpacyjne. Polega na uchwyceniu palcami fałdu skóry i jego odciągnięciu. Gdy w czasie 10 sekund skóra wraca do swojego pierwotnego położenia, można wówczas wywnioskować, że posiada dobrą elastyczność. Jeśli czas przekracza 10 sekund wówczas można mówić o utracie elastyczności naskórka.

5. Diagnostyka grubości.

Sprawdzanie grubości skóry określa tzw. metoda wałeczkowa. Opiera się na uchwyceniu fałdu skóry, zwykle w okolicy skroni i wałkowaniu jej w górę i w dół. Takie krótkie i łatwe badanie pozwoli odróżnić grubą skórę od cienkiej.

6. Pomiar gładkości skóry.

Badanie gładkości skóry czyli profilometria pozwala na określenie gładkości skóry, a także głębokość obecnych na niej zmarszczek.

W kosmetologii wyróżnia się profilometrię pośrednią i bezpośrednią. Ta pierwsza polega na wykonaniu silikonowego odcisku na powierzchni skóry, a następnie przy użyciu mikroskopu elektronowego badana jest jej struktura. Z kolei w profilometrii bezpośredniej do powierzchni skóry przykłada się głowicę, która z kolei podłączona jest do komputera i obraz analizowany jest na jego ekranie.

7. Badanie poziomu pH.

Badanie odczynu skóry wykonuje się przy użyciu pehametru. Jej prawidłowa wartość waha się w granicach 4-7, natomiast średnio wynosi 5,5, czyli jest lekko kwaśny. Oprócz sprawdzania poziomu pH skóry pehametr wykorzystuje się również do badania wpływu kosmetyków na skórę. Daje to możliwość zmiany receptury preparatów kosmetycznych w wyniku dodania składników zakwaszających naskórek.

8. Diagnostyka wrażliwości skóry.

Wrażliwość skóry bada się przede wszystkim w wyniku przeprowadzenia wywiadu. Zanim kosmetolog rozpocznie jakikolwiek rodzaj zabiegu powinien przeprowadzić szczegółowy wywiad i dowiedzieć się jak skóra oddziałuje na różnego rodzaju czynniki np. stosowaną wodę, kosmetyki, czy posiada skłonność do alergii, zaczerwienień lub podrażnień.

Bibliografia

1. Kaniewska M., Kosmetologia Podstawy, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2011.

	Kwas hialuronowy tabletki Kwas hialuronowy znajduje się w skórze, dzięki czemu czyni ją gładką, elastyczną i bez zmarszczek. Z wiekiem jego ilość jednak maleje i należy dostarczać go do organizmu, aby uzupełnić powstające braki … Zobacz więcej...
	Kolagen naturalny - skóra i stawy Kolagen od bioalgi to naturalny, najwyższej jakości hydrolizat kolagenu. Jest to najważniejsze białko, które wpływa na jakość skóry. Jego odpowiednia ilość zapobiega powstawaniu zmarszczek, cellulitu, rozstępów, ... Zobacz więcej...